عوامل خطر ابتلا به بیماری تروفوبلاستیک بارداری

عوامل خطر ابتلا به بیماری تروفوبلاستیک بارداری ، چیزی است که بر شانس شما برای ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. سرطان های مختلف، عوامل خطر متفاوتی دارند. به عنوان مثال، قرار گرفتن پوست در معرض نور شدید آفتاب می تواند یک عامل خطر برای سرطان پوست باشد. سیگار کشیدن یک عامل خطر برای سرطان های ریه، دهان، حنجره (جعبه ی صدا)، مثانه، کلیه، و چندین عضو دیگر است.

اما عوامل خطر همه چیز را به ما نمی گویند. وجود یک عامل خطر یا حتی چندین عامل خطر، بدان معنا نیست که شما به این بیماری مبتلا می شوید. و برخی افرادی که به بیماری ها مبتلا می شوند، ممکن است هیچ عامل خطر شناخته شده ای نداشته باشند. حتی اگر فردی یک عامل خطر داشته باشد، دانستن این نکته غالباً بسیار سخت است که چقدر آن عامل خطر می تواند در سرطان نقش داشته باشد.

محققان چندین عامل خطری که ممکن است شانس رشد و توسعه ی بیماری تروفوبلاستیک بارداری در زنان را افزایش دهد، شناسایی نموده اند.

سن: بیماری تروفوبلاستیک بارداری در سنین باروری روی می دهد. خطر حاملگی مولار کامل در زنان بالای ۳۵ سال و کمتر از ۲۰ سال بیشتر است. این خطر برای زنان بالای ۴۵ سال بیشتر نیز می شود. برای مول های جزئی، سن یک عامل خطر با احتمال کمتری است. برای کوریوکارسینوما، این خطر قبل از ۲۵ سالگی کمتر است و سپس تا زمان یائسگی افزایش می یابد.

حاملگی مولار قبلی: هنگامی که یک زن از قبل مول هیداتیفرم داشته باشد، بیشتر در معرضِ خطر ابتلا به مول دیگری است. خطر کلی برای حاملگی های بعدی در حدود ۱% تا ۲% است. اگر بیش از یک حاملگی مولار داشته باشد، این خطر بسیار بیشتر می شود.

سقط جنین (های) قبلی: زنانی که از قبل حاملگیِ از دست رفته داشته باشند، در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به GTD هستند. احتمالاً بخشی از این امر به دلیل آن است که در برخی موارد، GTD موجب سقط بارداری می شود. به طور کلی، ریسک GTD پس از یک سفط جنین هنوز کم است.

گروه خونی: زنان با گروه خونی A و AB کمی بیشتز از گروه خونی B یا O در معرض خطر هستند.

قرص های ضد بارداری: زنانی که قرص ضد بارداری مصرف می کنند، احتمال بیشتری دارد که هنگام بارداری به GTD مبتلا شوند. ارتباط بین مصرف قرص ضد بارداری و GTD ضعیف است، و ممکن است عوامل دیگری دخیل باشند. به نظر می رسد این احتمال در زنانی که به مدت طولانی تری قرص مصرف کرده اند، بیشتر باشد.

اما این خطر هنوز کمتر از مزایای استفاده از قرص ها می باشد.

سابقه ی خانوادگی: خیلی به ندرت، چندین زن در یک خانواده، یک یا چند بارداری مولار دارند.

آیا می دانیم چه چیزی باعث بیماری تروفوبلاستیک بارداری می شود؟

به طور معمول، هر یک از سلول های اسپرم و تخم مجموعه ای از ۲۳ کروموزوم (بیت های DNA که حاوی ژن های ما هستند)، هستند تا یک سلول با ۴۶ کرموزوم ایجاد شود. این سلول شروع به تقسیم کردن خواهد نمود تا سرانجام به یک جنین تبدیل شود. این فرایند نرمال در بیماری تروفوبلاستیک بارداری  (GTD) رخ نمی دهد.

مولهای هیداتیفورم کامل

در مولهای هیداتیفورم کامل، یک سلول اسپرم، یک سلول تخم غیر طبیعی را بارور می کند که هیچ هسته (یا کرموزومی) ندارد. دلیلی که تخم هیچ کروموزومی ندارد، شناخته شده نیست. پس از لقاح، کروموزوم های اسپرم خودشان تکثیر می شوند، بنابراین، ۲ کپی از کروموزوم های یکسانی که هر دو از یک اسپرم هستند، وجود دارد.

هنگامی که این اتفاق می افتد، رشد و توسعه ی طبیعی رخ نمی دهد، و هیچ جنینی تشکیل نمی شود. در عوض، یک مول hydatidiform کامل رشد پیدا می کند. بعضی مواقع، هنگامی که یک تخم غیر طبیعی بدون هر گونه کروموزوم توسط ۲ سلول اسپرم بارور شده باشد، یک مول کامل تشکیل می شود. در اینجا نیز دو کپی از کروموزوم های پدر است و هیچ موردی از مادر وجود ندارد، و هیچ جنینی تشکیل نمی شود.

مول های هیداتیفرم جزئی

یک مول هیداتیفورم جزئی زمانی ایجاد می شود که ۲ سلول اسپرم یک تخم نرمال را همزمان بارور کند. تخم بارور شده حاوی ۳ مجموعه کروموزوم (۶۹) است، به جای اینکه دو مجموعه نرمال داشته باشد (۴۶). یک جنین با ۳ مجموعه کروموزوم نمی تواند به یک نوزاد سالم تبدیل شود. در عوض، این امر منجر به جنین غیر طبیعی (ناقص) همراه با برخی بافت های جفتی عادی و یک مول هیداتیفورم جزئی می شود.

مول های مهاجم

مول های مهاجم، مولهایی هیداتیفورم هستند که درون لایه ی عضلانی رحم شروع به رشد می کنند. آنها بیشتر از مولهای کامل رشد می کنند تا اینکه از مولهای جزئی باشند. دقیقاً مشخص نیست به چه دلیل این اتفاق روی می دهد.

کوریوکارسینوما

بیشتر کوریوکارسینوما ها از مولهای هیداتیفرم پایدار (معمولاً مول های کامل) رشد و توسعه می یابند. آنها همچنین می توانند زمانی رشد پیدا کنند که بیت های بافت پس از یک سقط جنین غیر عمدی، سقط عمدی، یا پس از یک بارداری نرمال دیگر، در رحم باقی مانده باشد. محققان متوجه ی تغییرات در ژن های خاصی شده اند که معمولاً در سلول های کوریوکارسینوما یافت می شوند، اما روشن نیست چه چیزی باعث این تغییرات می شود.

تومور تروفوبلاستیک محل جفت

تومور تروفوبلاستیک محل جفت (PSTT) یک نوع نادر از GTD است. بر خلاف مول های هیداتیفرم و کوریوکارسینوما ، آنها پرز (ویلی) ندارند. آنها غالباً پس از حاملگی های تمام مدت رشد می کنند.

تومورهای تروفوبلاستیک اپیتلیویید

تومورهای تروفوبلاستیک اپیتلیویید (Epithelioid) حتی نادرتر از PSTTs هستند. مانند PSTTs ، آنها اغلب پس از یک حاملگی تمام مدت رشد می کنند، اما ممکن است سال ها بعد روی دهد.

آیا می توان از بیماری تروفوبلاستیک بارداری جلوگیری کرد؟

تنها راه برای جلوگیری از احتمال بسیار اندکِ بیماری تروفوبلاستیک بارداری (GTD) باردار نشدن است. اما بیماری تروفوبلاستیک آنقدر نادر و کمیاب است که پیشگیری از آن نباید عاملی در تصمیم گیری های برنامه ریزی خانواده برای زنانی باشد که هرگز تحت تاثیر آن نبوده اند. زنان با سابقه ی یک یا چند حاملگی مولار باید با دکتر خود صحبت کنند تا مطمئن شوند آنها احتمال خطر برای حاملگی های مولار آینده را متوجه شده اند.

ترجمه شده از وبسایت: www.cancer.org