انار میوه ای محبوب بوده و آب انار حاوی آنتی اکسیدان های بیشتری نسبت به سایر آب میوه ها و همچنین چای سبز است. این آنتی اکسیدان ها شامل مواد مغذی گیاهی مانند پلی فنول، تانن و آنتوسیانین می باشد. بنابراین به دلیل میزان ترکیبات فنولی موجود در این نوشیدنی، مصرف روزانه آب انار برای تقویت عملکرد آنتی اکسیدان ها قوی تر از سایر آب میوه ها است.
مصرف روزانه آب انار باعث تندرستی می شود. اما ممکن است با برخی داروهای مرتبط با درمان افزایش کلسترول و افزایش فشار خون تداخل ایجاد کند. براساس مقاله منتشر شده در مجله امریکایی قلب و عروق، در صورتیکه از داروی رزوواستاتین ( داروی پایین آورنده کلسترول بالا) استفاده می کنید؛ مصرف آب انار ممکن است خطر رابدومیولیز را افزایش دهد. رابدومیولیز آسیب و تخریب عضلات اسکلتی است که محتویات سلول های عضلانی اسکلتی تخریب شده وارد خون میشود. در صورت تخریب سریع این سلولها، میوگلوبین آزاد شده در خون اثرات سمی بر کلیه دارد و حتی میتواند موجب نارسایی کلیوی شود. بنابراین در صورت تمایل به مصرف روزانه آب انار حتما با پزشک مشورت کنید.
براساس وزارت کشاورزی امریکا یک فنجان آب انار حاوی میزان بالایی قند است به طوریکه یک فنجان آب انار ۱۳۴ کالری و ۳۱.۵ گرم از کل قندها را شامل می شود که تقریبا حاوی ۵۰ درصد گلوکز و ۵۰ درصد فروکتوز است و این درحالیست که مصرف بالای قند باعث افزایش قندخون می شود.
آنتی اکسیدان های موجود در آب انار به ویژه پلی فنول ها، منجر به کاهش یا توقف ساخت کلسترول در رگ ها می شود. آنتی اکسیدان با کاهش لیپوپروتئین با چگالی پایین (کلسترول LDL یا بد) حافظ سلامت قلب است. همچنین براساس مجله ویتامین وتحقیقات تغذیه، مصرف آب انار باعث کاهش کلسترول LDL یا نوع بد و افزایش کلسترول HDL یا نوع خوب شده و در نتیجه خطر ابتلا به بیماری های قلبی را در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ که سطح بالایی از چربی و کلسترول دارند کاهش می دهد.
ترجمه شده از وب سایت: www.livestrong.com