علایم بیش فعالی – نقص توجه

آیا کسانی را می شناسید که به بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) مبتلا باشند؟ شاید از نوع کم حواس و یا از نوع بیش فعال و تکانشی باشند. همچنین ممکن است آنها تمام ویژگی های این بیماری را داشته باشند. علایم بیش فعالی – نقص توجه چیست؟

سه گروه از علائم وجود دارد:

• حواس پرتی
• بیش فعالی
• تکانشگری

در مطالب زیر حقایقی در مورد تمامی آنها کسب کنید، و نمونه رفتارهایی که نشان از این بیماری هستند را بیاموزید.

حواس پرتی

شما ممکن است تا زمانی که کودکتان به مدرسه نرفته است، متوجه آن نشوید. تشخیص این بیماری در بزرگسالان، در محل کار یا موقعیتهای اجتماعی آسان تر است.

فرد ممکن است کار هایی چون مشق شب یا کارهای روز مره خود را به موقع و کامل انجام ندهد، و یا اغلب وسط یک کار سراغ کار دیگری برود.

همچنین ممکن است:

• آشفته باشند
• کمبود تمرکز داشته باشند
• توجه به موضوعی برای مدت طولانی بسیار برایشان سخت باشد و همیشه در کارهایشان بی دقت باشد. و در محیط کار شلخته و بی دقت به نظر برسند.
• صحبت کردن بر روی یک موضوع مشخص، گوش دادن به حرف دیگران و پیروی از اصول برایشان سخت باشد.
• فعالیت های روزانه خود را فراموش کند(به عنوان مثال،رفتن به قرار ملاقات، خوردن ناهار به ناهار)
• به راحتی با چیزهایی مانند سر و صدا جزئی و یا اتفاقاتی که معمولا برای دیگران بی اهمیت است، پریشان بشود.

بیش فعالی

در سنین مختلف، متفاوت است. شما ممکن است آن را در کودکان پیش دبستانی نیز ببینید. علائم ADHD تقریبا قبل از مدرسه نیز خود را نشان می دهند.

کودکان بیش فعال ممکن است:

• در هنگام نشستن بی قرار و در حال جنب و جوش باشند .
• اغلب در حال راه رفتن و دویدن باشند.
• در موقعیت های نامناسب در حال دویدن و جنب و جوش باشند. (در نوجوانان ممکن است مانند بی قراری به نظر برسد).
• نتوانند بازی بی سر و صدا و یا آرام انجام دهند.
• همیشه در حال “تحرک” باشند.
• بسیار پر حرف باشند.

کودکان نو پا و پیش دبستانی مبتلا به بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) اغلب تمایل دارند به طور مداوم در حال تحرک، پریدن روی مبلمان باشند و نمی توانند در سرگرمی های گروهی که باید نشسته باشند، شرکت کنند. به عنوان مثال، ممکن است گوش دادن به یک داستان برایشان سخت باشد.

کودکان در سن مدرسه، نیز عادات مشابه است، اما شما ممکن است کمتر از آنها با خبر شوید. آنها نمی توانند یک جا بشینند، بیشتر درحال پیچ و تاب خوردن، تحرک، و یا پرحرفی هستند.

بیش فعالی می تواند به عنوان احساس بیقراری در نوجوانان و بزرگسالان بروز کند. همچنین ممکن است انجام دادن فعالیت های آرامی که باید نشسته باشید، برای آنها سخت باشد.

تکانشگری

علائم آن عبارتند از:

• بی تابی
• نمی توانند برای مدت طولانی منتظر صحبت و یا واکنش افراد باشند.

فرد ممکن است:

• انتظار کشیدن برایش بسیار دشوار باشد.
• قبل پیایان سوال، آنها بدون فکر جواب دهند.
• اغلب در حال درگیری و یا مزاحمت برای دیگران هستند. این مشکلات در محیط اجتماعی یا کار بسیار اتفاق می افتد.
• در زمان های نامناسب شروع به بحث کنند.

تکانشگری تواند به اتفاقاتی چون، ضربه زدن به اشیاء و یا هل دادن افراد منجر شود. کودکان مبتلا به ADHD نیز ممکن است کارهای خطرناکی را بدون اندیشیدن به عواقب آن انجام دهند. به عنوان مثال، آنها ممکن است به یک سطح بلند بروند و خود را در معرض خطر قرار دهند.

بسیاری از این علائم در مواقعی برای تمام جوانان اتفاق می افتد. اما برای کودکان مبتلا به این اختلال این وقایع به دفعات بسیاری – در خانه و مدرسه، و یا در جمع دوستانه شان- اتفاق می افتد. آنها همچنین با این توانایی خود در حال کش مکش هستند تا مانند بچه های هم سن و سال و یا بزرگتر خود عمل کنند.

تشخیص بیش فعالی – نقص توجه

پزشکان رفتارهایی را مورد بررسی قرار میدهند که:

• بروز رفتار هایی که مناسب سن شخص نیست. (هرچند بیشتر کودکان می تواند در این روش مثل هم و یا متفاوت از هم رفتار کنند).
• آیا فعالیت در خانه، در محیط های اجتماعی، یا در محل کار می تواند بر توانایی فرد تاثیر منفی بگذارد.

آنها همچنین باید به طور مداوم حداقل شش مورد از علائم بالا را داشته باشند:

• برای حداقل ۶ ماه
• و در حداقل دو محیط، مثلا در خانه و در مدرسه

چشم انداز بلند مدت

به طور کلی، بیش فعالی با افزایش سن کاهش می یابد. اما کم حواسی تا بزرگسالی ادامه دارد.

درمان می تواند کمک کند. و بسیاری از کودکان مبتلا به بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) در نهایت بهبود یافتند. برخی – در حدود ۲۰٪ تا ۳۰٪ – که مشکل یادگیری داشتند درمان بیش فعالی – نقص توجه نتوانسته به آن موضوع کمک کند.

با افزایش سن، برخی از نوجوانان که در کودکی این اختلال را داشتند، دچار اضطراب یا افسردگی می شوند. زمانی که در مدرسه یا خانه انتظارات بیشتر شود، این علائم نیز بیش فعالی – نقص توجه احتمال دارد بدتر شوند.

کودک بیش فعال ممکن است علائم اختلالات مخرب دیگر، مانند اختلال بی اعتنایی مقابله ای را نیز پیدا کنند.

این کودکان در معرض خطر ترک مدرسه هستند. اگر شما نگران هستید، با دکتر خود یا دکتر فرزند خود در مورد گزینه های درمانی صحبت کنید. داروها، رفتار درمانی و تاکتیک های دیگر می توانند کمک کننده باشند.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com