عوامل خطر سرطان پستان

عوامل خطری که به انتخاب شخص مربوط نیست

جنسیت

 زن بودن یک عامل خطر اصلی برای ابتلا به سرطان پستان است. مردان می توانند هم سرطان پستان بگیرند ، اما این بیماری در حدود ۱۰۰ برابر بیشتر در میان زنان  نسبت به مردان شایع تر است.  احتمالا بدلیل اینکه مردان کمتر از زنان هورمون های استروژن و پروژسترون  دارند که می توانند باعث رشد سلول های سرطان پستان شوند.

سالخورده شدن

خطر ابتلا به سرطان پستان در سن بالا افزایش پیدا می کند. نزدیک ۸/ ۱سرطان های مهاجم پستان در زنان جوان تر از ۴۵ سال اتفاق می افتد،  این در حالی است که در مورد۳/ ۲سرطان های مهاجم های سینه در زنان بالاتر از ۵۵ سالگی اتفاق می افتد.

عوامل خطر ژنتیکی

حدود ۵٪ تا ۱۰٪ از موارد سرطان پستان اینطور بنظر می آید که ارثی باشد و این بدین معنی است که آنها نتیجه ای مستقیم دارند با نقص ژنی (به نام جهش) که از پدر و مادر به ارث برده می شود.  لطفا به بخش مراجعه کنید در مورد “آیا ما می دانیم چه چیزی باعث سرطان پستان می شود؟”  و برای اطلاعات بیشتر در مورد ژن ها وDNA و چگونه آنها می تواند خطر ابتلا به سرطان پستان تاثیر بگذارند.

BRCA1 و BRCA2: شایع ترین علت سرطان پستان ارثی است. در افرادای که سابقه فامیلی دارند این ژن ها ( BRCA1 و BRCA2 ) در آنها دیده می شود .  اگر درسلول های طبیعی شما این ژن های غیر طبیعی که آمادگی رشد دارند را داشته باشید  و یک کپی از هردو ژن جهش یافته از پدر و مادر را به ارث برده باشید، شما در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان پستان در طول عمر خود قرار دارید.

اگر چه در برخی از خانواده ها با جهش BRCA1 خطر سرطان پستان به بالا ی ۸۰٪ می رسد اما بطورمتوسط ​​به نظر می رسد که این خطردر محدوده ۵۵ تا ۶۵ درصد باشد. برای BRCA2 جهش خطر کمتر است و در حدود ۴۵٪ سرطان پستان مرتبط با این جهش اغلب در زنان جوان تر رخ می دهد . اغلب هر دو سینه بر اثر این جهش تحت تاثیر سرطان هستند . زنانی که این ژن را به ارث می برند  در معرض خطر سرطان های دیگرهم به ویژه سرطان تخمدان هستند.

بطور آشکاری در ایالات متحده جهش BRCA دریهودیانی که از اروپای شرقی مهاجرت کردن  شایع تر است اما می تواند در  گروه های نژادی و قومی دیگرهم  رخ دهد.

تغییرات در ژنهای دیگر: ژنهای جهش یافته دیگرسرطان پستان نیز می توانند  به ارث برده شوند .این جهش های ژنی بسیار نادر هستند واغلب خطرابتلا به سرطان پستان را افزایش نمی دهند و بعنوان ژن BRCA که علل سرطان پستان است را به ارث نمی برند.

ATM: معمولا ژن ATM به DNA آسیب دیده کمک می کند تا ترمیم شود. در برخی از خانواده ها  وارث ۲  نسخه های غیر طبیعی از ژن ATM را دارند که عامل بیماری عدم تعادل تلانژکتازی است . وارث ۱ هم که نسخه جهش یافته این ژن را دارند  به میزان بالایی به سرطان پستان مبتلا می شوند .

TP53: ژن TP53 که دستورالعمل ساخت پروتئین p53 را به همراه دارد رشد سلول های غیر طبیعی بدن رامتوقف می کند.  جهش به ارث برده از این ژن که عامل Li-Fraumeni syndrome است  ( پس از انکه ۲ محقق آنرا را برای اولین بار توصیف کرد که این بنام آنها شد) در افراد مبتلا به این بیماری درخطر افزایش ابتلا به سرطان سینه و همچنین  درخطر چندین سرطان های دیگر مانند سرطان خون، تومورهای مغزی و سارکوم (سرطان استخوان یا همبند بافت) قرار دارند. این نوع از سرطان پستان بسیار نادر  است.

CHEK۲: سندرم    Fraumeniهمچنین می تواند از جهش به ارث برده از ژن   CHEK2 ایجاد شود. حتی زمانی که آن این سندرم یا بیماری اتفاق نمی افتد ، می تواند خطر ابتلا به سرطان پستان را  حتی دو برابر زمانی که آن جهش یافته است ، افزایش دهد .

PTEN: ژن PTEN به طور معمول در تنظیم رشد سلولی کمک می کند. جهش به ارث برده در این ژن می تواند سندرم Cowden باشد که یک اختلال نادر است که باعث افزایش خطر سرطان سینه درمردان می شود. همچنین خوش خیم و بدخیم آن می تواند  به رشد سرطان در دستگاه گوارش، تیروئید، رحم و تخمدان تاثیر بگذارد.

 نقص در این ژن همچنین می تواند به علت سندرم های مختلف به نام سندرم Bannayan-Riley-Ruvalcaba باشد اما فکر نمی کنند به خطر ابتلا به سرطان پستان مرتبط باشد. به تازگی سندرم ناشی از PTEN با یکی از سندرم های مارتوم به نام تومور NPTE ترکیب و یکی شده است.

CDH1: علت ارثی جهش ها در این ژن باعث سرطان معده شده و افراد دارنده این ژن سن درسنین به یک نوع نادرسرطان معده می شوند. همچنین زنانی که دارای  این  ژن جهش یافته می باشند در معرض خطر گرفتن سرطان لوبولار پستان تهاجمی هستند.

STK11: نقص در این ژن می تواند به نشانه پوتز- جگرز منجر شود. افراد مبتلا به این بیماری در خطراختلال درنقاط رنگدانه ای  لب ودهان ، پولیپ درمجاری ادرار و دستگاه گوارش و همچنین افزایش خطر ابتلا به بسیاری از انواع سرطان از جمله سرطان پستان قرار دارند .

PALB2: ژن PALB2 باعث ایجاد یک پروتئین می شود که با پروتئین های ساخته شده توسط ژن BRCA2 تعامل دارد. نقص (جهش) در این ژن می تواند به افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان منجر شود. بهمین دلیل است که هنوز مشخص نیست که جهش ژنهای PALB2 باعث خطر ابتلا به سرطان تخمدان و همچنین سرطان پستان را در مردان افزایش می دهد.

آزمایش ژنتیک: آزمون های ژنتیکی می تواند برای نگاه به جهش  BRCA1و ژن BRCA2 انجام شود . (و یا برخی از ژن های دیگر مرتبط با خطر ابتلا به سرطان پستان). اگر چه ممکن است این تست در برخی شرایط مفید باشد اما جوانب مثبت و منفی آن باید به دقت در نظر گرفته شود. برای اطلاعات بیشتر به بخش “آیا می توان از سرطان پستان جلوگیری کرد؟” مراجعه کنید.

سابقه خانوادگی در سرطان پستان

خطر ابتلا به سرطان پستان در زنانی  بستگان آنها ناقل این بیماری در خونشان هستند ، بیشتر است.داشتن یکی از بستگان درجه یک ( مادر، خواهر، یا دختر) مبتلا به سرطان پستان خطر ابتلا به سرطان پستان را در این افراد افزایش می دهد  . داشتن۲ نفر ازبستگان درجه یک به این نوع از سرطان خطر ابتلا اشخاص دارنده این ژن  به سرطان را حدود ۳ برابرافزایش می دهد.

این خطر دقیقا شناخته شده نیست ،اما زنان با سابقه خانوادگی سرطان پستان  پدریا برادر نیز با افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان روبرو هستند. درمجموع کمتر از ۱۵ ٪ از زنان مبتلا به سرطان پستان یکی ازاعضای خانواده آنها این بیماری را داشته است.این به این معنی است که بیشتراز ۸۵٪ زنانی که دچار سرطان پستان هستند هیچیک از افراد خانواده آنها دارای سابقه  به این بیماری را ندارند.

سابقه شخصی سرطان پستان

یک زن مبتلا به سرطان پستان در یک سینه ،۳ یا ۴ برابر خطر افزایش ابتلا به گرفتن سرطان جدید در پستان دیگر و یا در بخش های دیگری از همان پستان را دارد که این از عود یا بازگشت سرطان اول متفاوت است.

نژاد و قومیت

به طور کلی زنان سفید پوست احتمال بیشتری به گرفتن سرطان پستان نسبت به زنان آفریقایی آمریکایی دارند . اما احتمال میزان مرگ و میر در زنان آفریقایی – آمریکایی تبار بیشتراست. با این حال در زنان آفریقایی – آمریکایی زیر ۴۵ سال سرطان پستان بسیار شایع تر است. خطر پیشرفت ابتلا به سرطان و مرگ و میرناشی از آن در زنان آسیایی، اسپانیایی، و بومی آمریکا پایین تر است .

بافت پستان متراکم

سینه ها از بافت چربی، بافت فیبری و بافت غده ای ساخته شده است. بافت پستان متراکم  (  در ماموگرام دیده می شود)  غده و بافت فیبری ببیشتر اما بافت چربی کمتری دارند. زنان با سینه های متراکم در ماموگرافی ۱.۲تا۲% باخطر ابتلا به سرطان پستان  نسبت به زنان با تراکم متوسط ​​پستان روبرو هستند .

هم چنین ماموگرافی از بافت پستان متراکم می تواند دقت کمی داشته باشد. تعدادی از عوامل می تواند در تراکم پستان تاثیر داشته باشد. مانند سن، وضعیت یائسگی ، داروها (از جمله هورمون درمانی یائسگی ) ​​، بارداری، و ژنتیک تاثیر می گذارد.

برخی شرایط خوش خیم سرطان پستان

زنان مبتلا به بیماری های خوش خیم خاص پستان  با افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان را مواجه هستند . برخی از این شرایط بیشتر به خطر ابتلا به سرطان پستان نزدیک می باشد تا چیزهای دیگر. پزشکان اغلب شرایط خوش خیم پستان را بطور کلی به ۳ گروه تقسیم کردند که بسته به چگونگی آنها این خطر تاثیر می گذارد.

ضایعات غیر پرولیفراتیو : این شرایط با رشد بیش از حد بافت پستان همراه نیست و بنظر نمی رسد که تحت تاثیر خطر ابتلا به سرطان پستان قرار بگیرد و یا اگر خطر موجود باشد بسیار کم و ناچیز است. آنها عبارتند از:

• فیبروز ویا کیست های ساده ( این مورد به نام بیماری فیبروکسیتیک و یا تغییرات استفاده می شود)
• هیپرپلازی خفیف
• Adenosis ( غیر اسکلروزان )
• مجرایی گشاد
• تومور فیلودس (خوش خیم)
• پاپیلومای تنها
• چربی نکروز
• فیبروز Periductal
• سنگفرشی و apocrine متاپلازی
• کلسیفیکاسیون مرتبط با اپیتلیال
• سایر تومورهای خوش خیم ( لیپوم ، هامارتوم، همانژیوم ، نوروفیبروم ،adenomyoepthelioma )

ورم پستان (عفونت پستان) یک ضایعه نیست بلکه یک بیماری است که با رخ دادن آن میتواند خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد.

ضایعات پرولیفراتیو بدون atypia : این شرایط رشد بیش از حد سلول ها را درمجاری و یا لوبول بافت پستان نشان می دهد. آنها کمی خطر ابتلا به یک زن سرطان پستان ( ۱½ به ۲ بار نرمال ) را افزایش میدهد.  برخی ازآنها عبارتند از:

• هیپرپلازی داکتال معمول (بدون atypia )
• فیبروآدنوم
• adenosis اسکلروزه
• چند تا papillomas (به نام papillomatosis )
• زخم شعاعی

ضایعات پرولیفراتیو با atypia: در این شرایط رشد بیش از حد سلول های مجاری یا لوبول در بافت پستان وجود دارد که با برخی از سلول های طبیعی دیگر ظاهر می شود. آنها خطر ابتلا به سرطان پستان را قویتر می کنند و بالا بردن آن از ۳½ تا ۵ برابر بیشتر ازحد طبیعی است. این نوع از ضایعات عبارتند از:

• هیپرپلازی داکتال غیر معمولی (ADH)
• هیپرپلازی لوبولارغیر معمولی ( ALH )

زنان با سابقه خانوادگی سرطان پستان و یا هیپرپلازی آتیپیک یا هیپرپلازی در خطر بالاتر ابتلا به سرطان سینه هستند. برای اطلاعات بیشتر در این مورد، نگاه کنید به شرایط غیر سرطانی پستان .

سرطان لوبولار ثابت (LCIS) سلولی است که مانند سلولهای سرطانی می باشد و در قسمت لوبول غدد تولید شیر در پستان رشد می کند، اما آنها از طریق دیواره لوبول رشد نمی کنند. LCIS​​(همچنین نئوپلازی لوبولارنامیده می شود) گاهی اوقات به عنوان داکتال گروه بندی کارسینوم ثابت (DCIS) در سرطان پستان غیر تهاجمی شناخته می شود، اما این از DCIS متفاوت است و اگر این درمان نشود بنظر نمی رسد که یک سرطان تهاجمی  باشد.

زنان مبتلا به این بیماری در معرض خطر ۷- تا ۱۱ برابری افزایش سرطان تهاجمی در حال پیشرفت در هر دو پستان خود قرار می گیرند. به همین دلیل زنانی که دارای LCIS هستند باید به طور منظم  تحت نظر دکتر بوده وبرای اطمینان بیشتر ماموگرافی انجام دهند .

دوره های قاعدگی

زنانی که قاعدگی زودرس داشته اند (قبل از سن ۱۲ سالگی ) و یا سن یائسگی ( بعد از ۵۵ سالگی )  شانس بیشتری برای گرفتن سرطان پستان دارند. افزایش خطر ابتلا به سرطان در افرادی که طول عمر بیشتری دارند  بدلیل داشتن هورمون های استروژن و پروژسترون بالاتر است .

پرتو درمانی قبلی در قفسه سینه

زنانی که در سنین کودکی و یا نوجوانانی در ناحیه سینه پرتو درمانی انجام می دهند  درافزایش خطر سرطان پستان قرار می گیرند (مانند لنفوم). این بستگی  به  سن بیمارو زمانی که در معرض تابش قرار می گیرند دارد . همچنین در برخی از زمانها احتمال دارد شیمی درمانی باعث توقف تولید هورمونهای تخمدان شود اما خطر کمتری دارد. خطر ابتلا به سرطان پستان در افرادی که در دوران بلوغ سابقه اشعه درمانی درقفسه سینه را دارند که با رشد پستان همراه است خطرابتلا به سرطان   به بالاترین حد می رسد. به نظر نمی رسد که تابش درمانی پس از سن ۴۰ سالگی خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد.

قرار گرفتن در معرض Diethylstilbestrol

ازسال ۱۹۴۰ تا سال ۱۹۶۰ به برخی از زنان باردار دارو (diethylstilbestrol DES) برای کاهش خطر سقط جنین داده شد که این زنان در معرض افزایش خطرابتلا به سرطان سینه قرار گرفته اند. مادرانی که در دوران بارداری از DES استفاده کردند بازم در معرض خطر ابتلا به سرطان پستان قرار دارند. برای اطلاعات بیشتر در مورد DES به بخش سئوال و جواب در قسمت” قرار گرفتن در معرض DES” مراجعه کنید .

عوامل مربوط به سبک زندگی و ابتلا به سرطان پستان

داشتن کودک

زنانی که فرزند ندارند و یا کسانی که اولین فرزند خود را پس از سن ۳۰ سالگی بدنیا می آورند به طور کلی درخطر بالاتری برای ابتلا به سرطان پستان قرار دارند. به طور کلی داشتن بارداری و حامله شدن زیاد درسنین جوانی خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش می دهد. با این حال تاثیر باردارشدن در انواع مختلف سرطان متفاوت است به نظر می رسد  برای نوع خاصی از سرطان پستان با نام triplenegative باردارشدن خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهد.

کنترل تولد

قرص های ضد بارداری: مطالعات نشان داده اند که زنانی که با استفاده از قرص های ضد بارداری (قرصهای کنترل تولد) کمی بیشتر درمعرض خطرابتلا به سرطان پستان  نسبت به زنانی که هرگز ازآنها استفاده نمی کنند ، قرار دارند. به نظر می رسد این خطر با قطع قرص  متوقف شود.

به نظر می رسد زنانی که ۱۰ سال قبل از قرص های ضد بارداری استفاده کردند  دیگر خطر ابتلا به سرطان سینه را ندارند. زمانی که زنان تصمیم به خوردن این قرص ها می گیرند باید ار عوامل خطر گرفتن به سرطان سینه مطلع باشند و مراقبت های بهداشتی لازم را رعایت کنند.

هورمون درمانی پس ازدوره یائسگی

درمان با هورمون استروژن که اغلب با پروژسترون هم ترکیب شده است  برای سال های زیادی برای کم کردن علائم یائسگی و کمک به پیشگیری از پوکی استخوان (نازک شدن استخوان ها) استفاده می شد. مطالعات قبلی برخی از فواید سلامتی را به عنوان یک داشته خوب نشان داده است ، اما مطالعات اخیر که از با دقت بیشتری طراحی شده ای این مسئله را نشان نمی دهد . این درمان با نام های مختلفی مانند هورمون درمانی پس از یائسگی (PHT)، درمان جایگزینی هورمون (HRT) و هورمون درمانی یائسگی (MHT) استفاده می شود.

دو نوع اصلی هورمون درمانی وجود دارد. یک نوع برای زنانی که هنوز رحم دارند که پزشکان معمولا هر دو هورمون استروژن و پروژسترون را تجویزمی کنند (به عنوان هورمون ترکیبی درمان و یا HT شناخته شده است). پروژسترون تنها فقط مورد نیاز است زیرا استروژن به تنهایی می تواند ا فزایش خطر ابتلا به سرطان رحم داشته باشد. برای زنانی که رحم دیگر لازم نیست (کسانی که تا به حال هیسترکتومی شدند)، استروژن به تنهایی می تواند تجویز شود. که این معمولا به عنوان استروژن شناخته شده است ودرمان جایگزین (ERT) و یا درمان با استروژن تنها (ET) می باشد.

مطالعات نشان داده اند که با استفاده از ترکیب هورمون درمانی پس از یائسگی افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه رخ می دهد. همچنین ممکن است شانس مردن  فرد مبتلا به سرطان پستان را افزایش دهد.

به نظر نمی رسد استفاده از استروژن پس از یائسگی  باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان شود. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این موضوع، نگاه کنید به هورمون درمانی یائسگی و خطر گرفتن سرطان.

تغذیه با شیر مادر

برخی مطالعات نشان می دهد که تغذیه با شیر مادر خطر ابتلا به سرطان پستان را کمی کاهش می دهد به ویژه اگر  برای ۱½ تا ۲ سال ادامه داشته باشد. اما  تحقیق و مطالعه برای این موضوع دشوار است ، به خصوص در کشورهایی مانند ایالات متحده که در آن تغذیه با شیر مادر برای این مدت طولانی بسیار نادر است. شاید تغذیه با شیر مادر باعث کاهش تعداد کل طول عمر چرخه قاعدگی یک زن می شود (شبیه به شروع دوره های قاعدگی درسنین بالا و یا گرفتن یائسگی زودرس).

مصرف نوشیدنهای الکلی

مصرف الکل به وضوح به افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه مرتبط است.  این خطر بستگی به مقدار مصرف الکل دارد و با افزایش مصرف ، خطر بیشترمی شود. در مقایسه با نوشیدنی های غیر الکلی زنانی که یکباردر روز نوشیدنی الکلی مصرف می کنند  خطر ابتلا به سرطان بسیار کمتراز  کسانی است که ۲ تا ۵ نوشیدنی روزانه استفاده می کنند واین افراد در حدود یک و نیم برابر در معرض خطر بیشتر  نسبت به زنانی که نوشیدنی الکل مصرف نمی کنند ، هستند . همچنین مصرف بیش از حد الکل باعث افزایش خطر ابتلا به چندین نوع دیگر از سرطان ها روبرو است .

داشتن اضافه وزن یا چاقی

اضافه وزن یا چاقی پس از یائسگی خطرابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد. قبل از دوره یائسگی تخمدان ها بیشتر استروژن تولید  می کنند و بافتهای چربی مقدار کمی استروژن تولید می کنند. پس از یائسگی (زمانی که تخمدان ساخت استروژن را متوقف می کنند) بیشتراستروژنهای زن از بافت چربی ایجاد می شود. پس ازیائسگی بافتهای چربی می توانند با بالا بردن سطح استروژن، باعث افزایش خطرابتلا به سرطان پستان شوند. همچنین زنانی که به اضافه وزن بالا تمایل دارند دارای سطح  بالای انسولین خون می باشند. همچنین وجود انسولین بالا به گرفتن برخی ازسرطان ها از جمله سرطان پستان مرتبط است.

 اما ارتباط بین وزن بالا و خطر ابتلا به سرطان پستان بسیار پیچیده است. به عنوان مثال، به نظر می رسد خطر سرطان  برای زنانی که در دوره جوانی اضافه وزن بالایی دارند  بیشتراز زنانی است  که از دوران کودکی دچار اضافه وزن شده بودند. همچنین تجمع چربی در منطقه دور کمرخطر بیشتری از  همان مقدار چربی در باسن و ران ها دارد .محققان معتقدند که سلول های چربی که در نقاط مختلف بدن وجود دارند ممکن است تفاوت های ظریفی با هم داشته باشند.

فعالیت بدنی

بر اساس برخی مدارک و شواهد ، فعالیت های بدنی به شکل ورزش خطر  ابتلا به سرطان پستان را کاهش می دهد. سوال اصلی اینکه که چه مقدار ورزش مورد نیاز است؟ در یک تحقیق در طرح بهداشت  زنان  به عنوان کمی ۱.۲۵-۲.۵ ساعت پیاده روی سریع در هفته خطر ابتلا به سرطان زنان را ۱۸ درصد کاهش می دهد. ۱۰ ساعت پیاده روی در هفته خطر گرفتن سرطان را بسیار  کاهش می دهد.

عوامل نامشخص

رژیم غذایی و ویتامینهای مصرفی

مطالعات بسیاری  بر زنان مختلف انجام گرفته است تا ارتباط خوردن مواد غذایی را با خطرابتلای زنان به سرطان را نشان دهند ، اما تا کنون نتایج مشخصی بدست نیامده است. برخی ازاین مطالعات نشان داده اند که ممکن است رژیم غذایی  نقشی داشته باشد و این در حالی  است  که هیچ مدرکی وجود ندارد که رژیم غذایی خطر ابتلا به سرطان پستان را تحت تاثیر قرار می دهد. برای مثال اخیرا  در یک مطالعه ارتباط  خطر ابتلا به سرطان پستان را در زنانی که گوشت قرمز بیشتری از بقیه مصرف کردند را نشان داد . مطالعاتی نیز در مورد ویتامینها هم با نتایج متناقضی همراه بود.  برخی از این مطالعات در واقع افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان را در زنان خاصی که  ازمواد مغذی با دوز بالاتری استفاده کرده اند را نشان داده اند .

تا کنون هیچ مطالعه ای نشان نداده است که مصرف ویتامین خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش می دهد. این درست نیست که می گویند هیچ تاثیری در داشتن یک رژیم غذایی سالم وجود ندارد. رژیم غذایی کم چرب ، مصرف کمترگوشت قرمز و گوشتهای فرآوری شده و مصرف خوردن بیشتر میوه ها و سبزیجات مزایای بسیار زیادی برای سلامتی داردند.

اکثر مطالعات نشان داده اند که سرطان پستان در کشورهای  که  در آن نمونه رژیم غذایی کم چرب با اسیدهای چرب اشباع نشده  مصرف می کنند بسیار کمتر شایع است . اما بسیاری از مطالعات در مورد زنان در ایالات متحده نشان داده که خطر  ابتلا به سرطان پستان به مصرف چربی های موجود در رژیم غذایی آنها در ارتباط نیست. محققان هنوز مطمئن نیستند که  این موضوع را چگونه  توضیح  بدهند و دراین مورد اختلاف نظر آشکار وجود دارد. ممکن است حداقل   تاثیر رژیم غذایی نرمال بر حفظ وزن متناسب فرد باشد . مقایسه مطالعات در مورد ارتباط رژیم غذایی و خطر ابتلا به سرطان پستان در کشورهای مختلف پیچیده  و متفاوت می باشد (مانند سطح فعالیت، مصرف سایر مواد مغذی و عوامل ژنتیکی) که  ممکن است در خطر ابتلا به سرطان پستان تاثیر  گذارباشد.

تحقیقات بیشتری مورد نیاز است تا ارتباط بین تاثیر انواع چربی خورده شده را با افزایش خطرسرطان پستان نشان دهند. اما این واضح است که چربی یک منبع اصلی تامین کالری روزانه است. چربی بالادر رژیم غذایی می تواند به اضافه وزن یا چاق شدن کمک کند که خود یک عامل خطر برای ابتلا به سرطان پستان  می شود. رژیمی که چربی بسیار بالایی دارند احتمال ابتلا به سرطانها دیگر را بیشتر می کند وهمچنین مصرف انواع خاصی از چربیها به وضوح  خطر ابتلا به بیماری قلبی را زیاد می کند.

مواد شیمیایی در محیط زیست

 تحقیقات مفید زیادی در مورد شناخت بیشتراز تاثیرات محیط زیستی بر  خطر ابتلا به سرطان پستان انجام و گزارش شده است . این ترکیبات محیطی که دارای خواص شبه استروژنی از منافع خاصی می باشند. به عنوان مثال، به نظر می رسد برخی از مواد پلاستیکی، لوازم آرایشی و بهداشتی خاص و محصولات مراقبت های شخصی،آفت کش ها (مانند DDE) و بورد مدار چاپی (بی فنیل های پلی کلرینه)   دارای موادی هستند که   خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهند.

این موضوع قابل درک است که با دانستن این اطلاعات نگرانی های عمومی بوجود می آید، اما در این پژوهش ارتباط روشنی بین خطر ابتلا به سرطان پستان و قرار گرفتن در معرض این مواد را نشان نمی دهد. متاسفانه مطالعه چنین اثراتی در انسان بسیار دشوار است. همچنین تحقیقات بیشتری برای بهتر مشخص کردن اثراتی که لوازم بهداشتی ممکن است  داشته باشد و یا مواد و مشابه آن ، لازم است .

استفاده از تنباکو

مطالعات برای یک مدت طولانی نشان می دهد  که هیچ ارتباطی بین مصرف سیگار و سرطان پستان نیست. هر چند که درسال های اخیر، مطالعات بیشتر نشان می دهد که  سیگار کشیدن زیاد و طولانی خطر ابتلا به سرطان پستان را بیشتر می کند . برخی ازاین مطالعات نشان داده اند این گروه از افراد مسلما با  خطر زیادی روبرو هستند، مخصوصا زنانی که سیگار کشیدن را در  قبل از داشتن اولین کودک شروع کرده بودند. گزارش جراحان عمومی در سال ۲۰۱۴ درآمریکا این نتیجه رسیدند که “شواهد کافی وجود دارد که سیگار کشیدن ، خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد.”

فعالان پژوهشی در مورد  اینکه آیا دود سیگار خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهد یا خیر، تمرکز کردند . هر دو جریان اصلی و سیگار حاوی مواد شیمیایی می باشند که غلظت بالایی دارند و موجب بروز سرطان پستان در جوندگان می شوند. مواد شیمیایی موجود در دود تنباکومی تواند دسترسی به بافت پستان وحتی به شیر مادر داشته باشد.در مطالعات  انسانی، شواهد نشان میدهد که ارتباط  دود سیگار و خطر ابتلا به سرطان پستان  بسیار بحث برانگیز است، حداقل در بخش ارتباط بین سیگاروسرطان پستان مشخص شده نیست. یک دلیل آن  ممکن است این باشد که دود تنباکو اثرات متفاوتی داشته باشد و خطر ابتلا به سرطان پستان در افراد سیگاری و در کسانی که در معرض دود هستند بیشتر است.

آژانس حفاظتی محیط زیست کالیفرنیا در سال ۲۰۰۵ گزارش دادند که شواهدی درمورد ارتباط بین دود سیگاروسرطان  موجود است “سازگاری انجمن “در جوانها و زنان در دوره قبل از یائسگی به طور عمده می باشد.در سال ۲۰۱۴ US جراحان عمومی در یک گزارش نتیجه گیری کردند که ” این شواهد مطرح است اما کافی نیست”. درهر صورت این موضوع ممکن است به سرطان پستان تبدیل شود وهمین موضوع دلیل دیگری برای جلوگیری از سیگارکشیدن است.

کار در شب

مطالعات متعدد نشان داده است به عنوان مثال زنانی که در شب کار می کنند و پرستاران که در خواب آنها تغییرایجاد شده است، خطر ابتلا به سرطان پستان در آنها افزایش می یابد. مطالعاتی که اخیرا انجام شده نشان می دهد که در این خصوص مطالعات بیشتری لازم است . بعضی از محققان فکر می کنند که  به علت تغییراتی است که در سطح ملاتونین ایجاد می شود،  این هورمون  کار تولید و تحت تاثیر قرار گرفتن بدن در معرض نور را بعهده دارد، اما سایر هورمون ها نیز در حال مطالعه هستند.

عوامل مؤثر یا غیر مؤثر

ضد عرق

شایعاتی که در اینترنت و ایمیل پخش شده است  پیشنهاد کرده اند که مواد شیمیایی موجود در ضد عرقهای زیر بغل که جذب آن از طریق پوست می باشد و با چرخه لنفاوی تداخل دارد که باعث ایجاد سمومی درپستان می شود که درنهایت به سرطان منجر شود.

بر اساس شواهد موجود (از جمله آنچه که ما در مورد چگونگی کار بدن می دانیم)، خطر بسیار کمی وجود دارد که ضد عرق ها باعث بوجود آمدن سرطان پستان شوند. برای کسب اطلاعات بیشتر در این مورد ، قسمت ضد عرق و خطر گرفتن سرطان پستان را ببینید.

کرست (سوتین)

شایعات  که در اینترنت و ایمیل پخش شده و حداقل یک کتاب در این مورد نظر داده اند که سوتین با ممانعت از جریان لنفاوی باعث سرطان پستان می شود. هیچ پایه و اساس علمی یا بالینی خوبی وجود ندارد برای این ادعا، اخیرا مطالعه بر روی بیش از ۱،۵۰۰ زنی که از سوتین اسنفاده کردند انجام گرفت ونشان داده شد که هیچ خطری برای ابتلا به سرطان پستان نداشته اند.

سقط جنین عمدی

مطالعات متعددی در بسیاری از داده ها قویا تاکید کردند که بطور کلی سقط جنین عمدی   خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد. برای کسب اطلاعات بیشتر در این مورد به قسمت آیا سقط جنین با سرطان پستان ارتباط دارد؟ مراجعه کنید.

ایمپلنت های پستان

مطالعات متعدد نشان داده اند که ایمپلنت کردن سینه خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش نمی دهد،اگر چه سینه های سیلیکونی می تواند باعث تغیر شکل بافت به شکل اسکار در پستان شود.ایمپلنت باعث سخت تر شدن  ماموگرافی استاندارد و دیدن بافت پستان می شود، اما  استفاده از اشعه ایکس  در تصاویر معروف به بازدید جابجایی ایمپلنت می تواند برای بررسی بیشتر و بهتر بافت پستان استفاده شود.

ایمپلنت های پستان ممکن است به یک نوع نادری از لنفوم سلول بزرگ به نام آناپلاستیک لنفوم مرتبط باشد.این لنفوم به طور نادر می تواند در بافت پستان و در اطراف ایمپلنت ها  مشاهده شود. تا کنون هر چند موارد بسیار کمی وجود دارد  که خطر ابتلا به لنفوم واقعا در زنانی که ایمپلنت  کرده اند بوجود آید.

چه چیزی باعث سرطان پستان می شود؟

بسیاری از عوامل  می تواند خطر شانس ابتلا به سرطان سینه را افزایش بدهد، اما اینها هنوز رتبه بندی نشده اند واینکه دقیقا  چه عوامل شناخته شده ای باعث خطر به ایجاد سلول های سرطانی  می شوند. به نظر می رسد هورمون ها  نقش مهمی در بسیاری از موارد سرطان پستان دارند، اما اینکه چقدر این اتفاق ممکن است رخ بدهد هنوز به طور کامل شناخته شده نیست.

, DNA نوعی از مواد شیمیایی می باشد که در هر یک از سلول های ما بوجود می آید و این ژنها دستورالعملی هستند برای سلول های ما و اینکه آنها چگونه عمل میکند. ما معمولا مانندپدرومادر خودمان هستیم و این بخاطر این است که آنها منبع DNA ما می باشند. اما DNA بسیار تاثیر گذاراست بیشتر از آنچه که بنظر برسد.

 برخی از این ژنها زمانی که سلول های ما رشد می کنند ،تقسیم وبه یک سلول جدید تبدیل می شوند و بعدا می میرند. ژن هایی که با سرعت تقسیم سلولی می شوند انکوژن ها نامیده می شوند و باعث کم شدن سرعت تقسیم سلولی، و یا باعث مرگ سلول در زمان مناسب می شوند . به این ژنها، ژن سرکوبگر تومورگفته می شود. تغییرات خاص (جهش) در DNA که “روشن” انکوژنها یا “خاموش” ژن سرکوب کننده تومور گفته می شود ، می توانند باعث سرطانی شدن سلول های پستان شوند.

ژن های جهش های یافته به ارث برده شده

برخی ازجهش های به ارث برده شده DNA به طور چشمگیری می تواند خطر ابتلا به  برخی از سرطانها را افزایش دهند و مسئول بسیاری از این سرطان ها که در خانواده باشند. به عنوان مثال، ژنBRCA1) BRCA  و BRCA2) ژن های سرکوبگر تومور می باشند. این ژنها ی جهش یافته می توانند از پدر و مادر به ارث برده شوند. هنگامی که یکی از این ژن ها جهش یافته دیگری را سرکوب کنند احتمال بیشتری برای پیشرفت و رشد غیر طبیعی و سرطانی شدن دارند.

در حال حاضر پیشرفت بسیار خوبی در تشخیص تاثیر ژنتیک در سرطان پستان زنان شده است. آزمایشهای ژنتیک می توانند برخی از جهش های به ارث برده شده درزنان را شناسایی کنند مانند BRCA1 یا BRCA2 ژن سرکوب کننده تومور (یا با مقداری کمتر در ژن های دیگر مانند PTEN یا TP53). این زنان پس از آن می توانند پیش از انکه خطر ریسک سرطان زیاد شود وقبل از این که آنها پیشرفت کنند ، اقدام کنند . (نگاه کنید به  قسمت” زنانی که در معرض خطر بیشتری هستند” در بخش “آیا می توان از سرطان پستان جلوگیری کرد؟”)

جهش ژن های سرکوبگر تومور مانند ژن BRCA  با نام “highpenetrance”  بسیار خطرناک می باشد  بدلیل اینکه آنها اغلب به سرطان منجرمی شوند. اگر چه بسیاری از زنان با highpenetrance  به سرطان مبتلا می شوند ،ولی اغلب موارد سرطانی (از جمله سرطان پستان) توسط این نوع از جهش ایجاد نشده است. در اغلب موارد جهش کم نفوذ و یا ژن تغییرات یک عامل مهم در توسعه سرطان است. هر کدام از این ها ممکن است فقط تاثیر کوچکی برای رشد سرطان روی افراد داشته باشند، اما اثر کلی بر مردم می تواند بسیار بزرگ باشد بخاطراینکه رواج پیدا می کند، و معمولا در یک زمان بیش ار یک فرد تحت تاثیر قرار  میگیرد. این ژنها می توانند در بخشهای مختلفی دخالت داشته باشند مانند سطح هورمون، سوخت و ساز بدن و یا دیگر بخشها وعواملی که با عوامل خطر سرطان پستان تداخل دارند. این ژن ها ممکن است مسئول بسیاری عوامل خطر ابتلا به سرطان پستان باشند که در خانواده اوجود دارد.

جهش های که ژنها بدست می آورند

اکثر جهش های DNA مربوط به سرطان پستان در یک تک سلول پستان رخ می دهد و در طول زندگی زن این اتفاق می افتد و از جایی به ارث برده نشده است. ممکن است جهش از انکوژنها ویا ژن های سرکوبگر تومور ممکن از عوامل دیگری بدست آید، مانند تابش و یا مواد شیمیایی که ایجاد سرطان می کنند. اما تا کنون علل اصلی جهش که می تواند منجر به سرطان پستان  بشود  ناشناخته است. بیشتر سرطان های پستان چند ژن جهش  یافته دارند.

احتمالا تست کردن چند نقطه از ژن تغییر یافته زنانی که مبتلا به سرطان پستان شده اند به پزشکان کمک کند تا با دقت بیشتری موارد را پیش بینی کنند. به عنوان مثال، با آزمایش می توان  در زنانی که سلول های سرطانی پستان انها بیش از حد  نسخه هایی از انکوژن  HER2دارا هستند را مشخص کرد . این نوع سرطان ها تمایل به بدتر شدن دارند. با شناخت به موقع درمان با داروهایی که سلول های سرطانی را هدف قرار می دهند شروع کرد تا بهبود یابند . برای اطلاعات بیشتر در مورد ژنها و سرطانها به قسمت  چگونگه ژن می تواند خطر ابتلا به سرطان را تحت تاثیر قرا دهد و درمان آن مراجعه کنید.