مراحل تومور استرومال دستگاه گوارش

مراحل تومورهای بافت استرومای دستگاه گوارش چگونه تعیین می شوند؟

مرحله یک سرطان توصیف می کند که سرطان تا چه حد گسترش یافته است. برای بسیاری از سرطان ها، مرحله عاملی مهم در انتخاب درمان ها و پیش بینی پیش آگهی (چشم انداز) فرد می باشد. پزشکان از نتایج آزمون های جسمانی و نیز تصویربرداری، درون بینی، و یا آزمون های دیگر، مانند موارد شرح داده شده در «تومورهای بافت استرومای معدی- روده ای چگونه تشخیص داده می شوند؟»، برای کمک به تعیین مرحله تومور استفاده می کنند.

سیستم تعیین مرحله AJCC TNM

پزشکان برای توصیف میزان گسترش اکثر انواع سرطان ها، از جمله تومورهای بافت استرومای معدی- روده ای (GISTها)، از یک سیستم تعیین مرحله استفاده می کنند. رایج ترین سیستم مورد استفاده سیستم TNM از کمیته مشترک سرطان آمریکا (AJCC) است. این سیستم بر ۴ جزء اصلی از اطلاعات مبتنی می باشد:

• T ابعاد تومور اولیه را توصیف می کند، اندازه گیری شده بر حسب سانتی متر (cm).
• N توصیف می کند که آیا سرطان به غدد لنفاوی نزدیک (محلی) گسترش یافته یا خیر (این مورد برای همه تومورهای استرومال دستگاه گوارش بسیار نادر است).
• M نشان می دهد که آیا سرطان به اندام های دیگر بدن فراپخش (گسترش) یافته است یا خیر. اگر یک تومور استرومال دستگاه گوارش پخش شود، اغلب در درون شکم، مثلا به کبد خواهد بود. در موارد کمتر رایج، ممکن است به ریه ها و استخوان ها گسترش یابد.
• نرخ میتوزی معیاری برای میزان سرعت رشد و تقسیم سلول های سرطانی است. این مقدار به یکی از صورت های پایین و یا بالا توصیف می شود. نرخ میتوزی پایین نتیجه بهتری را پیش بینی می کند.

اعداد یا حروف بعد از T، N، و M برای ارائه جزئیات بیشتر در مورد هر یک از این عوامل ظاهر می شوند:

• اعداد ۰ تا ۴ نشان دهنده افزایش شدت هستند.
• حرف X یعنی «نمی تواند مورد ارزیابی قرار گیرد» چرا که اطلاعات در دسترس نیست.

دسته بندی های T برای تومور استرومال دستگاه گوارش

TX: تومور اولیه (اصلی) نمی تواند ارزیابی شود.

T0: هیچ نشانه ای از تومور اولیه وجود ندارد.

T1: تومور ۲ سانتی متر یا کمتر در طول است (حدود ۵/۴ اینچ).

T2: تومور بزرگتر از ۲ سانتی متر در طول است اما نه بزرگتر از ۵ سانتی متر (حدود ۲ اینچ).

T3: تومور بزرگتر از ۵ سانتی متر در طول است اما نه بزرگتر از ۱۰ سانتی متر (حدود ۴ اینچ).

T4: تومور بزرگتر از ۱۰ سانتی متر در طول است.

دسته بندی های N برای تومور استرومال دستگاه گوارش

NX: غدد لنفاوی محلی (نزدیک) نمی توانند ارزیابی شوند.

N0: سرطان به غدد لنفاوی مجاور گسترش نیافته است.

N1: سرطان به غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته است.

دسته بندی های M برای تومور استرومال دستگاه گوارش

M0: سرطان به اندامها یا حوزه های دورتر انتشار (فراپخش) نیافته است.

M1: سرطان به اندامها یا حوزه های دورتر (مانند کبد یا ریه ها) گسترش یافته است.

گروه بندی مراحل

هنگامی که دسته بندی های T، N و M مشخص شدند، این اطلاعات به همراه نرخ میتوزی، به صورت فرآیندی به نام گروه بندی مراحل، با یکدیگر ترکیب می شوند. مرحله کلی به صورت اعداد رومی از I (کمترین پیشرفت) به IV (پیشرفته ترین) بیان می شود. گروه بندی مراحل به محل شروع تومور بستگی دارد.

تومور استرومال دستگاه گوارش شروع شده در معده یا چادرینه*

*چادرینه یک لایه پیش بند مانند از بافت چربی آویزان بر اندام های داخل شکم می باشد

مرحله IA: T1 یا T2، N0، M0، نرخ میتوزی پایین: تومور بزرگتر از ۵ سانتی متر در طول نیست (T1 یا T2). سرطان به غدد لنفاوی مجاور (N0) یا حوزه های دورتر (M0) منتشر نشده است. نرخ میتوزی پایین است.

مرحله IB: T3، N0، M0، نرخ میتوزی پایین: تومور بزرگتر از ۵ سانتی متر است اما نه بزرگتر از ۱۰ سانتی متر در طول (T3). سرطان به غدد لنفاوی مجاور (N0) یا حوزه های دورتر (M0) منتشر نشده است. نرخ میتوزی پایین است.

مرحله II: یکی از موارد زیر صدق می کند:

• T1 یا T2، N0، M0، نرخ میتوزی بالا: تومور بزرگتر از ۵ سانتی متر در طول (T1 یا T2) نیست. سرطان به غدد لنفاوی مجاور (N0) یا حوزه های دورتر (M0) منتشر نشده است. نرخ میتوزی بالا است.
• T4، N0، M0، نرخ میتوزی پایین: تومور بزرگتر از ۱۰ سانتی متر در طول (T4) است. سرطان به غدد لنفاوی مجاور (N0) یا حوزه های دورتر (M0) منتشر نشده است. نرخ میتوزی پایین است.
• مرحله IIIA: T3، N0، M0، نرخ میتوزی بالا: تومور بزرگتر از ۵ سانتی متر است اما نه بزرگتر از ۱۰ سانتی متر در طول (T3). سرطان به غدد لنفاوی مجاور (N0) یا حوزه های دورتر (M0) منتشر نشده است. نرخ میتوزی بالا است.
• مرحله IIIB: T4، N0، M0، نرخ میتوزی بالا: تومور بزرگتر از ۱۰ سانتی متر در طول (T4) است. سرطان به غدد لنفاوی مجاور (N0) یا حوزه های دورتر (M0) منتشر نشده است. نرخ میتوزی بالا است.

مرحله IV: یکی از موارد زیر صدق می کند:

• هر T، N1، M0، هر نرخ میتوزی: تومور می تواند به هر اندازه ای (هر T) باشد و سرطان به غدد لنفاوی مجاور (N1) گسترش یافته است. به حوزه های دورتر (M0) منتشر نشده است. تومور می تواند هر نرخ میتوزی داشته باشد.
• هر T، هر N، M1، هر نرخ میتوزی: تومور می تواند به هر اندازه ای (هر T) باشد و ممکن است به غدد لنفاوی مجاور (هر N) گسترش یافته باشد یا خیر. سرطان به حوزه های دورتر، مانند کبد یا ریه ها (M1) گسترش یافته است. تومور می تواند هر نرخ میتوزی داشته باشد.

تومور استرومال دستگاه گوارش روده کوچک، مری، قولون، راست روده، یا صفاق **

** صفاق لایه ای از بافت است که اندام ها و دیواره های شکم را می پوشاند.

تومورها در این مکان ها نسبت به GISTهای شروع شده در معده بیشتر احتمال رشد سریع دارند.

مرحله I: T1 یا T2، N0، M0، نرخ میتوزی پایین: تومور بزرگتر از ۵ سانتی متر در طول (T1 یا T2) نیست. سرطان به غدد لنفاوی مجاور (N0) یا حوزه های دورتر (M0) منتشر نشده است. نرخ میتوزی پایین است.

مرحله II: T3، N0، M0، نرخ میتوزی پایین: تومور بزرگتر از ۵ سانتی متر است اما نه بزرگتر از ۱۰ سانتی متر در طول (T3). سرطان به غدد لنفاوی مجاور (N0) یا حوزه های دورتر (M0) منتشر نشده است. نرخ میتوزی پایین است.

مرحله IIIA: یکی از موارد زیر صدق می کند:

• T1، N0، M0، نرخ میتوزی بالا: تومور بزرگتر از ۲ سانتی متر در طول (T1) نیست. سرطان به غدد لنفاوی مجاور (N0) یا حوزه های دورتر (M0) منتشر نشده است. نرخ میتوزی بالا است.
• T4، N0، M0، نرخ میتوزی پایین: تومور بزرگتر از ۱۰ سانتی متر در طول (T4) است. سرطان به غدد لنفاوی مجاور (N0) یا حوزه های دورتر (M0) منتشر نشده است. نرخ میتوزی پایین است.

مرحله IIIB: T2 تا T4، N0، M0، نرخ میتوزی بالا: تومور بزرگتر از ۲ سانتی متر در طول (T2 به T4) است. سرطان به غدد لنفاوی مجاور (N0) یا حوزه های دورتر (M0) منتشر نشده است. نرخ میتوزی بالا است.

مرحله IV: یکی از موارد زیر صدق می کند:

• هر T، N1، M0، هر نرخ میتوزی: تومور می تواند هر اندازه ای (هر T) باشد و سرطان به غدد لنفاوی مجاور (N1) گسترش یافته است. به حوزه های دورتر (M0) منتشر نشده است. تومور می تواند هر نرخ میتوزی داشته باشد.
• هر T، هر N، M1، هر نرخ میتوزی: تومور می تواند هر اندازه ای (هر T) باشد و ممکن است به غدد لنفاوی مجاور (هر N) گسترش یافته باشد یا خیر. سرطان به حوزه های دورتر، مانند کبد یا ریه ها (M1) گسترش یافته است. تومور می تواند هر نرخ میتوزی داشته باشد.

مقایسه تومورهای قابل برداشت و غیرقابل برداشت

سیستم تعیین مرحله AJCC خلاصه ای دقیق از میزان گسترش GIST فراهم می کند. اما برای اهداف درمانی، پزشکان اغلب بیشتر به امکان حذف (برداشتن) کامل تومور با عمل جراحی اهمیت می دهند.

قابل برداشت بودن یک تومور وابسته است به اندازه و محل آن، اینکه آیا به سایر نقاط بدن گسترش یافته، و اینکه آیا فرد سلامت کافی برای عمل جراحی را دارد یا خیر. تومورهایی که می توانند به طور واضح حذف شوند با نام قابل برداشت تعریف می شوند، در حالی که مواردی که نمی توانند به طور کامل حذف گردد (به این خاطر که گسترش یافته اند یا به دلایل دیگر) به عنوان غیرقابل برداشت توصیف می شوند. در برخی موارد، اگر مشخص نباشد که یک تومور می تواند به طور کامل حذف شود یا خیر، پزشکان ممکن است آن را با عنوان قابل برداشت حاشیه ای توصیف کنند.

اگر توموری در هنگام یافت ابتدایی غیرقابل برداشت یا قابل برداشت حاشیه ای در نظر گرفته شود، ممکن است به منظور تلاش برای کوچک کردن تومور به اندازه کافی برای تبدیل به نوع قابل برداشت، درمان هایی مانند معالجه هدفمند نخست مورد استفاده قرار گیرند.

نرخ های بقا برای تومورهای بافت استرومای معدی- روده ای

نرخ های بقا اغلب به عنوان یک روش استاندارد برای بحث در مورد پیش آگهی (چشم انداز) یک شخص توسط پزشکان استفاده می شوند. بعضی اشخاص مایلند که آمار بقای افراد در شرایط مشابه را بدانند، در حالی که دیگران ممکن است این اعداد را مفید نیابند، یا حتی نخواهند آن ها را بدانند. اگر نمی خواهید در مورد آمار بقا برای تومورهای بافت استرومای معدی- روده ای (GISTها) که در چند پاراگراف بعدی ارائه شده بخوانید، به بخش بعدی بروید.

به دست آوردن ارقام دقیق نرخ بقا برای GISTها بسیار مشکل است. بخشی از این امر بدین خاطر است که این تومورها شایع نیستند. در گذشته، آن ها اغلب به عنوان دیگر انواع سرطان طبقه بندی می شدند، که ارقام موجود برای مطالعه را باز هم کوچکتر می کرد. با استفاده از داروهای جدیدتر و معالجه هدفمند کنونی، روش درمان نیز به طرز چشمگیری در سال های اخیر تغییر کرده است. نرخ های بقای زیر بر اساس درمان مردم در چندین سال پیش، تا حد زیادی قبل از استفاده از درمان های جدیدتر، می باشند، در نتیجه به احتمال زیاد امروزه افراد تحت درمان برای GISTها چشم اندازی بهتر دارند.

نرخ بقای ۵ ساله به درصد بیمارانی که حداقل ۵ سال پس از تشخیص سرطان خود زندگی می کنند باز می گردد. نرخ های پنج ساله به عنوان یک روش استاندارد بحث در مورد پیش آگهی استفاده می شوند. البته، بسیاری از افراد بسیار طولانی تر از ۵ سال زندگی می کنند. نرخ های بقای نسبی پنج ساله، از جمله ارقام زیر، فرض می کنند که برخی افراد از علل دیگر می میرند، و بقای مشاهده شده را با مقدار مورد انتظار برای افراد بدون سرطان مقایسه می کند. این راهی دقیق تر برای توصیف احتمال مرگ از یک نوع و مرحله خاص از سرطان است.

نرخ های زیر بر اساس مرحله سرطان هنگام اولین تشخیص فرد می باشند. هنگام بررسی نرخ های بقا، درک این مطلب مهم است که حتی اگر سرطان پیشرفت کند، مرحله آن در طول زمان تغییر نمی کند. سرطانی که باز می گردد یا گسترش می یابد، همچنان با مرحله داده شده هنگام کشف و تشخیص ابتدایی ارجاع داده می شود، اما برای توضیح حدود فعلی سرطان اطلاعات بیشتری اضافه خواهد شد. (و البته، طرح درمان بر اساس تغییر در وضعیت سرطان تعدیل می شود.)

بر اساس افراد تشخیص داده شده بین سال های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۹، نرخ بقای نسبی ۵ ساله کلی برای افراد مبتلا به یک GIST بدخیم تشخیص داده شده، حدود %۷۶ برآورد شده است.

• اگر تومور به اندامی که در آن آغاز شده محدود باشد، بقای نسبی ۵ ساله %۹۱ است.
• اگر در ابتدای تشخیص به بافت های مجاور رشد کرده باشد (یا به غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته باشد) بقای نسبی ۵ ساله حدود %۷۴ است.
• اگر هنگام اولین تشخیص به حوزه های دورتر گسترش یافته باشد، بقای نسبی ۵ ساله %۴۸ می باشد.

ترجمه شده از وبسایت: www.cancer.com