درمان ام اس چگونه است؟

درمان ام اس چگونه است؟ اگر به بیماری مالتیپل اسکلروزیس مبتلا هستید, قاعدتا سؤالات فراوانی در مورد نحوه درمان علائم آن در ذهن دارید و می خواهید از بدتر شدن آنها جلوگیری کنید. گرچه تحقیقات هنوز درمانی برای ام اس کشف نکرده اند, اما داروهای مؤثری برای مدیریت این بیماری در بازار وجود دارد. پزشک شما باید با شما ارتباط تنگاتنگی داشته باشد تا بتواند بهترین درمان با کمترین عوارض جانبی را برای شما انتخاب کند.

تغییر دوره بیماری ام اس :داروهای تغییر دهنده بیماری

اگر بیماری شما عود کننده است, پزشک نخست کار را با یکی از داروهای تغییر دهنده بیماری آغاز می کند. علت این نام گذاری این است که این داروها میتوانند پیشرفت ام اس را کند کنند و جلوی عود آن را بگیرند. این داروها با سرکوب سیستم ایمنی کار می کنند به طوریکه, سیستم ایمنی دیگر به پوشش حفاظت کننده پیرامون اعصاب (میلین) آسیبی وارد نمی کند.

داروهای تغییر دهنده بیماری که از وخامت بیماری می کاهند عبارتند از:

• اینترفرون بتای ۱b(بتاسرون,اکستاویا)
• گلاتیرامر استات(کوپاکسون)

داروهای تغییر دهنده بیماری که وخامت ام اس را کم می کنند و پیشرفت آن را کند می سازند عبارتند از:

• اینترفرون بتا-۱a (آوونکس, ربیف)
• پگینترفرون بتا-۱a (پلگریدی)
• تریفلونوماید (آباگیو)
• فینگولیمود (گیلنیا)
• میتوکسانترون (نووانترون)
• دی متیل فومارات (تکفیدرا)
• ناتالیزوماب (تیسابری)

داروی های اینترفرون و کوپاکسون بسیار ایمن هستند. بیشتر عوارض جانبی آنها در پی تزریق به وجود می آیند مثل قرمزی, احساس گرما, خارش, یا گود رفتن پوست در ناحیه تزریق. در مورد داروهای اینترفرون, علائم شبه آنفلوانزا شیوع بالایی دارند مثل درد, بی حالی, تب و احساس سرما, اما این علائم در عرض چند ماه از بین می روند. داروهای اینترفرونی می توانند تا حدودی خطر ابتلا به عفونت های حاد را افزایش دهند که این رویداد به دلیل آن است که این داروها, تعداد سلول های سفید خون که به سیستم دفاعی در مبارزه با بیماری ها کمک می کنند را کاهش می دهند.

سه داروی خوراکی برای درمان شکل عود کننده ام اس وجود دارد. آباگیو قرصی است که یک بار در روز مصرف می شود. شایع ترین عوارض جانبی این دارو عبارتند از: اسهال, نارسایی کبدی, حالت تهوع, و ریزش مو. با این حال آباگیو, دارای هشدار جعبه سیاه است که جدی ترین هشدار FDA است, چرا که این دارو عوارض کبدی و نواقص مادرزادی به همراه می آورد. پزشکان در موارد مصرف این دارو, به صورت دوره ای از فرد آزمایش کبدی می گیرند. این دارو در زنان باردار منع مصرف دارد.

گیلنیا قرص دیگری است که باید یک بار در روز مصرف شود و مختص موارد ام اس عود کننده است. قبل از شروع مصرف این دارو, در صورتیکه که پیشتر آبله مرغان نگرفته باشید, باید واکسن آبله مرغان بزنید. به همین دلیل است که افراد مبتلا به آبله مرغان که این دارو را مصرف می کنند بر اثر این بیماری می میرند. شایع ترین عوارض جانبی گیلنا عبارتند از: سردرد, اسهال, درد پشت, سرفه, و نارسایی کبدی. از آنجاییکه این دارو ممکن است ضربان قلب را پایین بیاورد, پزشک پس از نخستین مصرف, شما را به دقت تحت نظر می گیرد. اخیرا PML به دنبال مصرف این دارو گزارش شده است.

تکفیدرا قرصی است که باید دو بار در روز مصرف شود و در مورد ام اس عود شونده کاربرد دارد. این دارو ممکن است سطح سلول های ایمنی را پایین آورد, در نتیجه پزشک به صورت منظم از شما آزمایش خون می گیرد تا به بررسی این نکته بپردازد. یک ماده فعال که شبیه یکی از مواد تشکیل دهنده تکفیرا است با یک عفونت مغزی خطرناک در ارتباط است: لکوانسفالوپاتی چند کانونی پیشرونده(PML). گرچه این عفونت در بیمارانی که این دارو را مصرف می کنند دیده نشده است. اما این بیماران با احتمال بیشتری در معرض ابتلا به این عفونت هستند. شایع ترین عوارض جانبی این دارو عبارتند از: گرگرفتگی, درد شکم, اسهال, حالت تهوع و استفراغ.

اگر این دارو در مورد شما کارساز نبود, مرحله بعدی استفاده از یکی دیگر از داروهای تغییر دهنده ام اس است که ناتلیزوماب(تیسابری) نام دارد. تیسابری از رسیدن سلول های ایمنی به مغز و نخاع و آسیب زدن به این سلول ها جلوگیری می کند. این دارو تنها زمانی مصرف می شود که دیگر دارو ها به دلیل ارتباط با PML ناکارآمد باشند. اگر از این دارو استفاده می کنید, باید در طول دوره مصرف به شدت تحت کنترل و معاینه باشید. بر اساس اظهارات FDA , طی دو ماه اول درمان, PML در هر ۱۰۰۰ بیمار با نرخ ۰.۳ مورد دیده می شود, طی ۲۵ تا ۳۶ ماه درمان این نرخ به ۱.۵ و طی ۳۷ تا ۴۸ ماه درمان به ۰.۹ مورد می رسد. یک آزمایش خون به پزشک کمک می کند تا وجود PML را مورد بررسی قرار دهند. این آزمایش شواهد قرارگیری در معرض ویروسJC که PML را ایجاد می کند در اختیار پزشک قرار می دهد.

در موارد حاد MS که به دارو پاسخ نمی دهد, پزشکان میتوکسانترون(نووانترون) را تجویز می کنند. این داروی شیمی درمانی, که در اصل برای درمان سرطان طراحی شده است, سیستم ایمنی را سرکوب می کند و مانع از حمله آن به پوشش عصبی می شود. نووانترون موارد مصرف اندکی دارد, چون دارای هشدار جعبه سساه است و آسیب قلبی و نوعی لوسمی را به دنبال دارد.

درمان موارد حاد

داروهای ام اس جلوی شروع ناگهانی آن را می گیرند, اما ممکن است کماکان این بیماری وخیم شود و در توانایی حرکتی شما اختلال ایجاد کند. وخامت خفیف خود به خود از بین میرود, در نتیجه آزاردهنده نیست, و نیازی به درمان ندارد. به عبارت دیگر, اگر شروع ناگهانی بیماری با زندگی روزمره شما تداخل داشته باشد, پزشک به شما استروئیدهای داخل وریدی یا دهانی با دوز بالا می دهد تا این شروع ناگهانی را سریع تر سرکوب کنند. استروئید ها دوره بیماری شما را کند نمی کنند.

در درصد کمی از افراد با عود بیماری بسیار خفیف غیر پاسخ دهنده به استروئید ها, پزشکان یک تکنیک که معاوضه پلاسما نام دارد را تجویز می کنند. در این روش, خون شما خارج می شود و سهم مایع(پلاسما) آن از سلول های قرمز و سفید جدا می گردد. پلاسما قبل از داخل کردن مجدد خون به بدن جایگزین می گردد.

دیگر راه های مقابله

برای غلبه بر علائم ام اس, مثل سخت شدگی,افسردگی, و مشکلات مثانه, میتوانید از داروهی دیگری نظیر موارد ذیل استفاده کنید:

سخت شدگی و اسپاسم عضلانی: شل کننده های عضلانی مثل تیزاندین (زانافلکس) و باکلوفن (لیورزال) یا آرام بخش ها مثل دیازپام (والیوم) و کلونازپام (کلونوپین).

سستی: آمانتادین (سیمترول), مودافینیل (پرووژیل) و آرمودافینیل (نوویژیل)

افسردگی: دارو های ضد افسردگی مثل فلوکسنتین (پروزاک), سرترالین (زولوفت) و بوپروپیون (ولبوترین)

مشکلات مثانه: اکسی بوتین (دیتروپان) یا تولترودین (دترول)

کار با یک تن درمانگر که میتواند نحوه انجام حرکات ورزشی را به شما بیاموزد باعث فعال ماندن شما می شود. اگر شما توانایی حرکتی خود را از دست داده اید, چوب, واکر یا دیگر ابزارهای کمکی تحرک شما را آسانتر می کند.

نکته مهم شروع مصرف دارو است و ادامه مصرف آن در بازه زمانی طولانی, این کار جلوی آسیب بیشتر را می گیرد و پیشرفت بیماری را کند می کند. از آنجاییکه مصرف دارو های ام اس ممکن است با عوارض همراه باشد باید دارویی را انتخاب کنید که بدن شما بیشترین سازگاری را با آن داشته باشد. در صورتی که عوارض جانبی غیر قابل تحمل باشند یا اثر بخشی نداشته باشند باید موضوع را با پزشک در میان بگذارید. در این صورت پزشک داروی بهتری به شما تجویز می کند.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com