بی اختیاری ادرار و ام اس

افرادی که مشکلاتی در کنترل مثانه دارند در توقف جریان ادرار از مثانه دچار مشکل هستند. گفته می شود که آنها دچار بی اختیاری ادرار هستند. بی اختیاری، نشت غیر قابل کنترل ادرار از مثانه است. اگر چه بی اختیاری ادراری یک مشکل شایع است، اما هرگز طبیعی نیست. در این مطلب در مورد بی اختیاری ادرار و ام اس رهنمود هایی آورده شده است.

بی اختیاری هم یک مشکل سلامتی و هم یک مشکل اجتماعی است:

اغلب افراد مبتلا به بی اختیاری از خجالت اجتماعی رنج می برند. بسیاری از افراد افسرده شده و فعالیت های خود را به خانه محدود کرده، اغلب از نظر اجتماعی منزوی و تنهایی هستند.
بیماری های جسمی مربوط به بی اختیاری شامل عفونت، تحریک پوست و عفونت، بیدار شدن، پریدن، و اختلال در خواب می باشند.
بسیاری از افراد مبتلا به بی اختیاری از صحبت کردن با متخصصین خجالت می کشند. آنها “تحمل کرده” یا “یادمی گیرند که با آن کنار بیایند ” . به تدریج این شرایط تغییر کرده بطوریکه افراد متوجه شده اند که می توانند از پزشکان کمک بگیرند.
حدود ۱۵٪ -۳۰٪ از افراد مسن که در خانه زندگی می کنند به بی اختیاری ادرار مبتلا هستند. از طرف دیگر حدود ۴۰٪ از افراد مسنی که در خانه های سالمندان زندگی می کنند به آن مبتلا هستند. بی اختیاری یک دلیل عمده برای رفتن به خانه های سالمندان است. با این حال، این بیماری یک پیامد اجتناب ناپذیر پیری نیست.

در اینجا شرح مختصری از سیستم ادراری و روند دفع ادرار را ارائه می کنیم:

دستگاه ادراری از کلیه ها، حالب ها، مثانه و مجرای ادرار تشکیل شده است.
کلیه ها آب و مواد زائد را از خون فیلتر می کنند. آنها ادرار را ترشح می کنند، و از طریق حالب به مثانه می رسد. مثانه ادرار را تا زمان دفع در خود نگه می دارد.
کلیه معمولا حدود ۱ تا ۱-۱ / ۲ لیتر (۱۰۰۰-۱۵۰۰ میلی لیتر) از ادرار را در ۲۴ ساعت دفع می کند.
مثانه یک اندام عضلانی توخالی است. دیوار مثانه شامل عضله صافی است که به عنوان عضله دترسور شناخته شده است. اندازه مثانه، شکل، موقعیت، و ارتباط آن با سایر ارگان ها با سن و میزان ادرار ذخیره شده متفاوت است.
پیشابراه یک لوله باریک است که به مثانه متصل می شود با باز شدن درهنگام دفع ،ادرار از بدن خارج می شود. اطراف پیشابراه عضلات اسفنکترهستند، که تا حدودی انتشار ادرار از مثانه و از بدن را کنترل می کند.
با وجودی که مثانه قادر به نگه داشتن حدود ۶۰۰ میلی لیتر ادرار است، نیاز به ادرار کردن زمانیکه مثانه شامل ۳۰۰ میلی لیتر است بیشتر می شود. به عنوان مثانه شروع به کشیده شدن کرده، اعصاب در مثانه و اطراف آن منطقه پیام را از طریق نخاع به مغز ارسال می کند و اعلام می کند که مثانه پر است. مغز نیاز به ادرار کردن را ارسال می کند.
اگر چه شما به طورمعمول زمان ادرار کردن را انتخاب می کنید، اما هنگامی که تصمیم به انجام این کار گرفتید سیستم عصبی عمل کرده و روند ادرار بطور خودکار انجام می شود. دترسور منقبض شده و اسفنکتربه همان حالت باقی می ماند تا اجازه دهد ادرار جریان یابد. زمانی که مثانه خالی شد، اسفنکتر منقبض شده و دترسور به حالت عادی برمی گردد.
شما می توانید ادرار را با منقبض کردن (فشار آوردن به) اسفنکتر خارجی متوقف کنید که باعث شل شدن دترسور می شود. ادرار ذخیره شده و نیاز به دفع ادرار به طور موقت متوقف می شود.
هنگامی که همچنان به تولید ادرار ادامه می دهید، با این حال، پیام های ارسالی و دریافتی از مغز فوری تر تبادل می شوند، و احساس فوریت ادرار بیشتر می شود.

اعتقاد بر این است که حداقل ۱۳ میلیون نفر در ایالات متحده به بی اختیاری ادرار مبتلا هستند.

این تعداد حتی ممکن است بالاتر باشد، و انتظار می رود به شدت با افزایش افراد پیرمتعلق به یک نسل بیشتر شود.
بی اختیاری در هر دو جنس و در تمام سنین وجود دارد، اما بیشتر در افراد مسن شایع است.
بی اختیاری در زنان بسیار شایع تر از مردان است. اکثر مردان مبتلا به بی اختیاری مسن تر هستند و از برخی از انواع بیماری مانند پروستات رنج می برند.

خبر خوب در مورد بی اختیاری ادراری این است که قابل درمان است. اکثریت افرادی که با مشکلات کنترل مثانه مواجه هستند می توانند از درمان هایی که در حال حاضر در دسترس هستند استفاده کنند . اگر بی اختیاری قابل درمان نباشد، حداقل می تواند کنترل شود.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com