نگرانی و واقعیت ها در مورد داروهای ضد افسردگی

در کنار مشاوره، داروهای ضد افسردگی نیز از جمله درمان های معمول افسردگی می باشد. چهار نفر از هر ۱۰ نفر تحت درمان با داروهای ضد افسردگی، با اولین داروی تجویزی بهبود می یابند. در صورت عدم اثربخشی اولین داروی ضد افسردگی، اغلب اوقات داروی دوم و سوم موثر واقع می شود. نهایتاً، اکثریت افراد داروی مناسب خود را پیدا می کنند. با این حال به گفته کارشناسان، بسیاری از افرادی که می توانند از داروهای ضد افسردگی سود ببرند اغلب به دلیل وجود نگرانیهایی درباره این داروها هرگز استفاده از آنها را امتحان نمی کنند.

در  این مقاله هشت مورد از شایعترین نگرانیها درباره داروهای ضد افسردگی، و همچنین واقعیاتی را شرح خواهیم داد، که می توانند به شما و پزشکتان در انتخاب مناسب ترین داروی ضد افسردگی کمک نمایند.

نگرانی: داروهای ضد افسردگی موجب می شوند که بجای مقابله با مشکلات خود آنها را فراموش کنیم.

حقیقت: داروهای ضدافسردگی نمی توانند موجب فراموشی مشکلات شما شوند، ولی می توانند مقابله با آنها را برایتان آسان تر سازند. افسردگی می تواند ادراک شما از مشکلات را تحریف کرده و انرژی شما را برای بررسی مسائل دشوار به تحلیل ببرد. بسیاری از درمانگران گزارش کرده اند که زمانی که بیمارانشان از داروهای ضد افسردگی مصرف می کنند، این کار سبب پیشرفت بیشتر آنها در فرایند مشاوره می گردد.

نگرانی: داروهای ضد افسردگی شخصیت فرد را تغییر داده و یا وی را به انسانی احمق تبدیل می کنند.

حقیقت: در صورت مصرف صحیح داروهای ضدافسردگی، آنها شخصیت شما را تغییر نخواهند داد. آنها به شما کمک میکند تا دوباره خود را همانند خود قبلی تان احساس کنید و شما را به سطوح قبلی عملکردتان می رسانند (در صورت مصرف داروهای ضدافسردگی توسط افراد فاقد افسردگی، آنها خلق و خوی و یا عملکرد این افراد را بهبود نمی بخشند). به ندرت با مصرف برخی از داروهای ضدافسردگی، افراد نوعی بی تفاوتی یا فقدان عواطف را تجربه می کنند. در این صورت، تغییر به یک داروی ضد افسردگی دیگر می تواند مفید باشد.

نگرانی: مصرف ضد افسردگی ها موجب افزایش وزن من خواهند شد.

حقیقت: همانند تمامی داروها، داروهای ضدافسردگی عوارض جانبی دارند، که افزایش وزن یکی از شایعترین آنها است. بعضی از داروهای ضدافسردگی با احتمال بیشتری باعث افزایش وزن می شوند. در حالی که عده ای دیگر از آنها حتی می توانند موجب کاهش وزن شوند. در صورتی که این امر از جمله نگرانیهای شما است، مسئله را با پزشک خود در میان بگذارید.

نگرانی: در صورت شروع به مصرف داروهای ضدافسردگی، باید آنها را برای باقی زندگی مان ادامه دهیم.

حقیقت: اکثریت افرادی که داروی ضدافسردگی را برای درمان اولین دوره افسردگی خود مصرف می کنند، باید مصرف آنها را به صورت پیوسته برای شش تا نه ماه و نه لزوماً در طول عمر خود ادامه دهند. پس از اینکه مصرف داروی ضدافسردگی، افسردگی شما را تحت کنترل گرفت، شما باید در همکاری با پزشک خود درباره زمان توقف دارو تصمیم گیری کرده و سپس تدریجاً دوز مصرفی خود را کاهش دهید. قطع ناگهانی مصرف آنها، ممکن است موجب ایجاد مشکلاتی از قبیل سردرد، سرگیجه و تهوع شود.

نگرانی: داروهای ضدافسردگی زندگی جنسی ام را نابود خواهند کرد.

واقعیت: برخی از داروهای ضدافسردگی می توانند حیات جنسی فرد را متاثر سازند. مشکل معمولا در تجربه ارگاسم است و نه فقدان میل جنسی. اما از آنجاییکه افسردگی به خودی خود میل جنسی را کاهش می دهد، دارویی که بتواند افسردگی را برطرف کند، می تواند زندگی جنسی شما را بهبود بخشد. همانند سایر عوارض جانبی، برخی از داروهای ضد افسردگی نسبت به بقیه آنها با احتمال بیشتری موجب بروز مشکلات جنسی می شوند.

نگرانی: داروهای ضد افسردگی گران قیمت بوده و تحت پوشش بیمه نیستند.

حقیقت: داروهای ضد افسردگی معمولاً تحت پوشش بیمه اند. هزینه داروهای ضدافسردگی، با توجه به دوز داروی مصرفی، نوع داروی مصرفی و دسترس پذیری عمومی آنها بسیار متفاوت می باشد.

نگرانی: مصرف یک داروی ضد افسردگی نشانگر ضعف است.

حقیقت: همانند سایر بیماری های پزشکی مانند دیابت یا کلسترول بالا، افسردگی اساسی بیماری است که اغلب به داروها پاسخ می دهد. هنگامی که افسردگی با توانایی شما برای عملکرد نرمال تداخل می یابد، جستجوی درمان نشانه ای از ضعف نیست، بلکه نشانه ای است از خود مراقبتی خوب.

نگرانی: داروهای ضد افسردگی خطر خودکشی را افزایش می دهند.

حقیقت: مطالعات سالهای اخیر موجب نگرانی هایی در این زمینه شده که داروهای ضدافسردگی خطر افکار یا رفتارهای خودکشی (اما نه مرگ) را در میان کودکان، نوجوانان و بالغین جوان افزایش می دهند. به عنوان مثال، یک مطالعه مروری در سال ۲۰۰۹ در ژورنال پزشکی بریتانیا (BMJ)  به بررسی۳۷۲ مطالعه ای پرداخت که مربوط به حدود ۱۰۰،۰۰۰ نفر از افراد تحت درمان با داروهای ضدافسردگی بودند. این بررسی نشان داد که داروهای ضدافسردگی در مقایسه با گروه دارونما، خطر افکار خودکشی را در برخی از کودکان و نوجوانان اندکی بالا برده، هیچ تاثیری بر خطر خودکشی در میان افراد ۲۵ الی ۶۴ ساله نداشته، و خطر خودکشی را در افراد ۶۵ ساله و بالاتر کاهش داده است.

در سال ۲۰۰۴، FDA از تولید کنندگان داروهای ضد افسردگی در خواست نمود تا برچسبهای خود را به منظور گنجاندن جعبه اخطار سیاه رنگی درباره این خطرات مورد تجدیدنظر و بازبینی قرار دهند.

سایر مطالعات به نتایج متفاوتی دست یافته اند. مطالعه انتشار یافته در سال ۲۰۰۶ در مجله PLoS Medicine­ مطرح نموده که داروهای ضد افسردگی جان هزاران نفر را نجات داده اند. داده ها نشان می دهند که نرخ خودکشی در ایالات متحده قبل از آغاز فروش داروی ضد افسردگی معروف فلوکستین (پروزاک) به مدت ۱۵ سال نسبتاً ثابت بوده و سپس به صورت پیوسته با افزایش فروش فلوکستین در طی ۱۴ سال کاهش یافته است. قویترین اثربخشی در میان جمعیت زنان بوده است.

کلام آخر: بدون توجه به سن یا جنسیت خود، در صورت وجود افکار خودکشی مراجعه فوری به پزشک اهمیت بسزایی دارد.

ترجمه شده از: webmd.com