درمان سرطان پستان با شیمی درمانی

در شیمی درمانی از داروها برای کشتن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. در سرطان پستان، سه هدف برای شیمی درمانی خواهیم داشت:

• جلوگیری از بازگشت سرطان پستان پس از جراحی و پرتودرمانی. زمانی که شیمی درمانی اینگونه انجام می‌شود، به آن ادجوانت تراپی می‌گویند.
• برای کوچک کردن توده قبل از جراحی به منظور تسهیل برداشت آن با جراحی. به این کار نئودجوانت تراپی می‌گویند.
• برای از بین بردن سلول‌های سرطانی که به بخش‌های دیگر بدن گسترش پیدا کرده‌اند.

شما و پزشکتان باهم تصمیم می‌گیرید که چه زمانی شیمی درمانی را آغاز کنید، چه داروهایی استفاده کنید و برنامه جلسات شیمی درمانی چگونه باشد. از پزشک خود بپرسید که هر کدام از داروها چه عوارضی می‌تواند داشته باشند.

شیمی درمانی رایج برای درمان سرطان پستان

داروهای شیمی درمانی که برای سرطان پستان در مراحل ابتدایی استفاده می‌شوند عبارتند از:

• Anthracycline ها: این گروه دارویی شامل Doxorubicin (Adriamycin) و (Ellence)  Epirubicin است.
• Taxaneها: این گروه دارویی شامل (Taxotere) Docetaxel و ( Taxol) paclitaxel است.این دارو معمولا در ترکیب با داروهای دیگر مانند carboplatin، (cytoxan) cyclophosphamide و (fv-5) fluorouracil تجویز می‌شوند.زنانی که دارای ژن HER2 هستند، ممکن است داروی Ado-trastuzumab emtansine (kadcyla)، (tykerb) lapatinib، (perjeta) pertuzumab، و یا (Herceptin) Trastuzumab را هم دریافت کنند.

داروهایی که برای درمان سرطان پستان پیشرفته استفاده می‌شوند عبارتند از:

• Paclitaxel متصل به آلبومین (nab-paclitaxel یا Abraxane)
• (xeloda) capecitabine
• Eribulin (Halaven)
• Gemcitabine (Gemzar)
• Mitoxantrone
• Ixabepilone (Ixempra)
• Liposomal dozorubicin (doxil)
• Paclitaxel
• Platinum (carboplatin,cisplatin)
• Vinorelbine (Navelbine)

دریافت شیمی درمانی برای سرطان پستان

شما داروهای شیمی درمانی را به صورت قرص یا تزریقی روزانه، هفتگی یا دو تا چهار هفته یک بار دریافت خواهید کرد. شما ممکن است یک دارو و یا ترکیبی از چند دارو را بگیرید. برنامه درمانی شما برای وضعیت ویژه شما طراحی خواهد شد.

اگر سیاهرگ‌ های شما به سختی پیدا می‌شود، ممکن است یک کاتتر در سیاهرگ‌های بزرگ شما کار گذاشته شود. این وسیله توسط جراح یا رادیولوژیست درون رگ شما جاگذاری می‌شود و به روی پوست باز می‌شود تا داروهای شیمی درمانی را بتوان از طریق آن به درون رگ تزریق کرد. آنها همچنین برای دادن مایعات و یا گرفتن نمونه خون کارایی خواهند داشت. زمانی که شیمی درمانی تمام شود، کاتتر شما خارج خواهد شد.

مانیتورینگ درمان شما

پزشک شما برای ارزیابی چگونگی پاسخ بدن شما به شیمی درمانی ،به طور منظم شما را چک خواهد کرد. او به طور  منظم از شما خون می‌گیرد تا تعداد گلبول‌های خونی شما را بررسی کند. اگر شما تعداد خیلی کمی سلول قرمز یا سفید خونی داشته باشید، ممکن است نیاز به تزریق خون یا فرآورده‌های خونی داشته باشید. اگر تعداد پلاکت‌های خون شما خیلی کم باشد (پلاکت باعث لخته‌سازی می‌شود)، ممکن است نیاز به انتقال خون داشته باشید. شیمی درمانی شما ممکن است تا زمان طبیعی شدن تعداد سلول‌های خونی شما، به تعویث بیافتد. همچنین ممکن است برای بررسی اثرگذاری شیمی درمانی، نیاز به تست‌های تصویر برداری داشته باشید.

عوارض جانبی شیمی درمانی سرطان پستان

شیمی درمانی سلول‌های سطانی را نابود می‌کند. اما ممکن است با از بین بردن سلول‌های سالم باعث ایجاد عارضه شود. دارو درمانی می‌تواند به شما کمک کند. این مهم است که اگر هر کدام از علائم زیر را داشتید به پزشکتان بگویید:

• تهوع و استفراغ
• کاهش اشتها
• خستگی و کوفتگی بدن
• زخم‌های دهانی
• ریزش مو
• کاهش وزن
• کم شدن مقاومت بدن به عفونت‌ ها
• یائسگی زودرس. اگر شما قصد فرزند دار شدن دارید، قبل از شروع شیمی درمانی به پزشکتان بگویید.
• افزایش خونریزی. اگر تعداد پلاکت‌های خیلی کم باشد، نقاط کوچک قرمزی ممکن است روی پوستتان ظاهر شود. ممکن است پوست شما به آسانی کبود شود یا به سادگی خونریزی ایجاد شود.

کار کردن در طول شیمی درمانی

اکثر مردم زمانی که تحت شیمی درمانی هستند، قادر به کار کردن خواهند بود. از پزشکتان بخواهید برنامه درمان را طوری تنظیم کند که آخر هفته‌ها به بیمارستان بروید و اینگونه شیمی درمانی با برنامه کاری‌تان تداخل نخواهد داشت. شاید نیاز باشد ساعت کاریتان را کم کنید به ویژه اگر دچار عوارض جانبی شیمی درمانی شده‌اید.

تشخیص یک اورژانس سرطان

پزشک شما و پرستار انجام دهنده شیمی درمانی باید به شما آموزش دهند که چه وضعیت‌هایی به عنوان اورژانس سرطان در نظر گرفته می‌شود. اگر شما هر کدام از علائم هشدار دهنده‌ی زیر را داشتید، فورا به پزشکتان اطلاع دهید:

• دمای بدن بالاتر ا ز ۴/۱۰۰ فارنهایت
• هر تب و لرزی. اگر نمی‌توانید پیش پزشکتان بروید، فورا به اورژانس مراجعه کنید.
• زخم‌های جدید دهانی یا ضایعات دهانی، تورم زبان و یا خونریزی از لثه
• خشک، خشن یا ملتهب شدن گلو
• سرفه‌هایی که همراه خلط باشد.
• تکرر ادرار، سوزش هنگام ادرار کردن، یا خون در ادرار باشد.
• سوزش سر دل، تهوع، استفراغ، یبوست و یا اسهال که بیشتر از ۲یا ۳ روز طول کشیده باشد.
• وجود خون در مدفوع

ترجمه شده از: webmd.com