آکنه کودکان – راهنمای والدین

آکنه کودکان : بیماری التهابی مزمن غدد چربی که با برآمدگی ها و جوش های چرکی عمدتا در صورت، پشت و سینه مشخص می شود.

چه چیزی باعث شده این مسئله در کودک من ایجاد شود؟

آکنه با تغییرات هورمونی در نوجوانی ایجاد می شود. کودکان با آکنه غدد چربی دارند که تمایل به تولید سبوم(چربی) بیشتر دارد. همینطور منفذهایی دارند که راحت تر مسدود می شود. انسدادها از سبوم و سلول های پوست مرده تشکیل شده اند. زمانی که حفره ها مسدود می شود، باکتری در حفره به دام می افتد و منفذ متورم می شود که منجر به ایجاد جوش می شود. ژنتیک هم در این جا نقش دارد و بعضی خانواده ها به ایجاد جوش مستعد تر از بقیه هستند. برخلاف آنچه بسیاری افراد فکر می کنند، آکنه به خاطر کثیفی یا نشستن کافی صورت نیست.

آیا راهی برای پیش بینی این که آکنه چقدر شدید خواهد بود وجود دارد؟

علائمی که کودک ممکن است آکنه شدیدتر داشته باشد شامل سن زودهنگام شروع، تاریخچه خانوادگی و پسر بودن است. به عنوان یک قانون کلی، پسرها آکنه های شدیدتری از دخترهت دارند. هرچه آکنه زودتر شروع شود(یعنی قبل از سن سیزده سالگی) ممکن است شدیدتر باشد. کودکان مستعد برای آکنه اغلب اعضای خانوادهای دارند که آکنه شدیدتر یا دارای اسکار داشته اند. حضور آسیب های آکنه نوع کیستی، درناک و عمیق تر یا اسکار، علامت آکنه شدیدتر است و کودکان با این علائم باید به دنبال درمان زودهنگام باشند.

برای پیشگیری از بدتر شدن آن چه کاری می توان انجام داد؟

شستن صورت کافی نیست. بهترین کاری که می توانید انجام دهید شروع زودهنگام درمان است. در کل، هشت هفته طول می کشد که درمان آکنه اثر خود را نشان دهد. بنابراین اگر شما هیچ بهبودی از درمان آکنه در کودک خود بعد از هشت هفته مشاهده نکردید، ممکن است نیاز داشته باشید که درمان تجویزی توسط پزشک را در نظر داشته باشید. کودک نباید جوش ها را فشار دهد. این کار باعث می شود که منفذ ها متورم تر شود و ریسک باقی ماندن جای جوش بیشتر شود. همینطور کودکان نباید صورت خود را محکم بشویند یا از شوینده های ساینده استفاده کنند، زیرا این کار می  تواند پوست را بیشتر ملتهب کند. چیزهایی که محکم به پوست می چسبند می توانند منفذ ها را مسدود کنند، بنابراین کودک شما باید موها، دست ها، هدبندها، کلاه ها، محصولات آرایشی مو و کلاه های ورزشی را از صورت، پیشانی، شانه ها و پشت تا حد ممکن دور کند. محصولات (مرطوب کننده ها، ضد آفتاب ها، لوازم آرایشی) استفاده شده روی پوست و بدن باید بدون چربی و غیر کمدوژنیک باشد (اثبات شده باشد که آکنه ایجاد نمی کند). در صورت امکان نوجوانان باید از کار در مکان هایی مثل رستوران های فست فوت یا مغازه های اتوموبیل که در آنجا پوست در تماس با چربی یا گریس است اجتناب کنند زیرا این موارد آکنه را تشدید می کند.

آیا رژیم غذایی بر روی آکنه اثر می گذارد؟

این حیطه به شدت مورد بحث است. در کل، هیچ غذای خاصی وجود ندارد که اثبات شده باشد که آکنه را بدتر می کند. همیشه خوب است که غذاهای بی فایده تا حد ممکن محدود شود اما این کار ممکن است هیچ اثری روی آکنه کودک شما نداشته باشد. اگر غذای خاصی وجود دارد که به صورت سازگار به نظر می رسد که آکنه کودک را بدتر کند، اجتناب از آن غذا می تواند کمک کند.

چه پاک کننده پوستی باید استفاده شود؟

یک پاک کننده غیر خشک کننده ملایم غیر ساینده باید با دست تمیز یا پارچه تمیز و آب گرم  (نه داغ) یک بار یا دوبار در روز استفاده شود. برای آکنه، پاک کننده های دارویی حاوی بنزوئیل پروکساید یا سالیسیلیک اسید می تواند استفاده شود اما آن ها ممکن است باعث خشکی یا تحریک پوست شود به خصوص اگر در ترکیب با داروهای آکنه تجویزی استفاده شود. جمع کننده ها معمولا لازم نیست اما ممکن است برای نوجوانان با پوست بسیار چرب مفید باشد.

درباره Retin A، بنزوئیل پراکسید و آنتی بیوتیک های موضعی چطور؟

رتینوئیدها یاترتینوئین(رتین آ، رنواف یا آویتا، آداپالن(دیفرین) و تازارتن(تازوراک) داروهای   مشتق شده از ویتامین A هستند و بعضی از کارآمدترین داروهای آکنه ای هستند که داریم. آن ها به صورت کرم یا فرم ژل هستند. رتینوئید ها به آرامی سلول های مرده پوست را لایه برداری می کند و مانع از تشکیل مرحله اول آکنه می شود که مسدود شدن منافذ است. با باز نگه داشتن منافذ، از تشکیل جوش پیشگیری می شود.

رتینوئیدها برای تمام انواع آسیب های آکنه ای کارآمد هستند. مثل بیشتر داروهای آکنه، آن ها به بهترین شکل به صورت ثابت در کل ناحیه مستعد جوش استفاده می شوند. استفاده از دارو در تمام نواحی مستعد آکنه به پیشگیری از تشکیل جوش های آینده کمک می کند. رتینوئیدها به تنهایی یا در ترکیب با درمان های دیگر به خوبی موثر هستند اما باید به صورت پراکنده استفاده شوند و بیش از یک بار استفاده نشوند تا خشکی و تحریک محدود شود که اثر جانبی متداول است. به خاطر این که آن ها می تواند پوست را به خورشید حساس تر کند، ضد آفتاب ها یا حفاظت از پوست باید استفاده شود. آن ها نباید توسط نوجوانانی که باردار هستند استفاده شود. بنزوئیل پراکسید آکنه، درمان استاندارد  دیگری است. مثل رتینوئیدها، این مورد برای تمام آسیب های آکنه موثر است و ممکن است به تنهایی یا در ترکیب با درمان های دیگر استفاده شود. این مورد اثرات آنتی باکتریال و ضد انسداد دارد. بنزوئیل پراکسید به صورت مایع شستشو یا به صورت کرم موضعی در دسترس است. خشکی اثر جانبی متداول است و می تواند معمولا با استفاده از مرطوب کننده ملایم و توقف دارو برای چند روز مورد پیشگیری قرار گیرد. بعضی افراد ممکن است آلرژی پوستی به این دارو داشته باشند، بنابراین اگر قرمزی شدید یا تحریک ایجاد شود، شما باید با پزشک کودک خود مشورت کنید. بنزوئیل پراکسید ممکن است لباس ها، حوله ها یا ملحفه را سفید کند. آنتی بیوتیک های موضعی باکتری ایجاد کننده آکنه را در پوست کاهش می دهد اما هیچ اثری بر روی انسداد منافذ ندارد. استفاده از آنتی بیوتیک های موضعی در ترکیب با رتینوئید یا بنزوئیل پروکساید کارآمدی داروها را افزایش می دهد و باعث می شود که احتمال این که باکتری مقاومت به آنتی بیوتیک را طی زمان ایجاد کند، کاهش دهد.

درباره آنتی بیوتیک های خوراکی چطور؟

برای نوجوانان با آکنه التهابی شدید که به درمان موضعی به تنهایی پاسخ نمی دهد، آنتی بیوتیک های خوراکی می تواند بسیار مفید باشد. مثل آنتی بیوتیک های موضعی، آنتی بیوتیک های خوراکی مانع از انسداد منافذ نمی شود. بنابراین آن ها برای آسیب های آکنه غیر التهابی مفید نیستند مثل جوش هی سرسیاه، و به بهترین شکل در ترکیب با رتینوئید یا بنزوئیل پراکسید استفاده می شوند. آن ها نباید به تنهایی به عنوان درمان آکنه استفاده شوند. متداول ترین آنتی بیوتیک های خوراکی استفاده شده، خانواده تتراسایکلین ها هستند (تتراسایکلین، داکسی سایکلین یا مینوسایکلین). در کل، آنتی بیوتیک های خوراکی برای دوره چند ماه تا زمانی که آکنه بهبود پیدا کند و بتواند به تنهایی با داروهای موضوعی کنترل شود استفاده می شود اما استفاده برای دوره های طولانی تر ممکن است برای بعضی افراد لازم باشد. دوره های کمتر از یک ماه عموما غیر کارآمد هستند.

این داورها معمولا به خوبی تحمل می شوند اما باعث تهوع می شوند اگر با معده خالی مصرف شوند. همینطور می توانند حساسیت به نور آفتاب ایجاد کنند، بنابراین  حفاظت از آفتاب و استفاده از ضد آفتاب موقع استفاده از این داروها مهم است. برای زنان، استفاده از هر آنتی یبیوتیک خوراکی می تواند احتمال ایجاد عفونت های قارچی واژن را افزایش دهد. علائم این حالت شامل خارش یا تحریک واژن و ترشحات سفید است. تتراسایکلین های خوراکی نباید مصرف شود، اگر کودک شما باردار است. ادامه دهند.

درباره آکوتان چطور(ایزوترتینوئین خوراکی)؟

ایزوترتینوئین خوراکی(آکوتان) مهم ترین دارویی است که اخیرا برای درمان آکنه در دسترس است. به خاطر این که این دارو در صورت استفاده توسط زنان باردار می تواند نقایص تولد ایجاد کند و به خاطر اینکه نظارت آزمایشگاهی لازم است، پس این دارو باید تنها باری آکنه شدید استفاده شود. این دارو برای آکنه اسکاری یا کیستیک شدید موثر تر از همه است که به حداقل سه ماه درمان ترکیبی حداکثری جواب نداده است(آنتی بیوتیک خوراکی به علاوه رتینوئید موضعی و داروی موضعی دیگر).

چه زمان باید با متخصص پوست مشورت کنیم؟

اگر آکنه کودک به درمان بدون نسخه یا به داروهای تجویز شده توسط پزشک و مراقبت اولیه شما پاسخ نداده باشد، مشاوره با متخصص پوست توصیه می شود. اگر کودک شما آکنه اسکاری یا شدید داشته باشد، اگر آکنه شدید در خانواده شما متداول باشد یا اگر کودک شما آکنه قابل توجهی در سن بسیار پایین داشته باشد، شما ممکن است بخواهید زودتر به متخصص پوست مراجعه کنید.

چه زمان باید دوباره به خاطر این مسئله کودک من را ویزیت کنید؟

به خاطر این که بیشتر درمان های آکنه نیاز به حداقل هشت هفته دارد تا شروع به تاثیر نماید، پیگیری دو تا سه ماه بعد از شروع درمان عموما توصیه می شود. پیگیری زودتر ممکن است لازم باشد اگر مشکلاتی مثل تحریک یا اثرات جانبی داروی دیگر ایجاد شود. بدتر شدن موقتی آکنه چهار تا شش هفته بعد از شروع درمان غیر متداول نیست و طبیعی تلقی می شود. داروها باید ادامه یابد و آکنه نوعا طی چند هفته بعدی بهتر می شود.