درمان های سیستیک فیبروزیس

درمان های سیستیک فیبروزیس

داروهایی که برای درمان سیستیک فیبروزیس استفاده می شوند، باعث می شوند تا ریه ها در حد امکان سالم باشند، و مخاط را در ریه ها کاهش دهد و کنترل  می کند و آنزیم های گوارشی را جایگزین می کند.

انتخاب های دارویی

• داروهای موثر برای درمان عفونت ها: آنتی بیوتیک ها که در این زمینه کاربرد دارند ( از جمله سیپروفلوکساسین و توبرامایسین).
• داروهایی برای باز کردن راه های هوایی در ریه ها و یا حفظ باز ماندن آن ها: برونکودیلاتورها (باز کننده های برونشی) ( از جمله آلبوترول و یا سالمترول) که برای تنفس بهتر استفاده می شوند. در نتیجه سرفه را برای تولید موکوس آسان تر می کنند.
• آنتی کولینرژیک ها ( از جمله آتروونت)
• داروهایی برای کنترل مقدار و ضخامت موکوس: Dnase ( از جمله پولموزیم). برای رقیق کردن موکوس در ریه ها کاربرد دارد.
• موکولیتیک ها ( از جمله استیل سیستئین)، برای رقیق کردن موکوس در ریه ها و در روده ها استفاده می شود. این موارد زیاد استفاده نمی شوند، چون ممکن است ریه ها را تحریک کنند.
• محلول های نمکی ( مثل سالین هیپرتونیک): گاها برای کمک به پاکسازی موکوس از ریه ها کاربرد دارد. ارزان قیمت هستند و ممکن است به کاهش التهاب راه های هوایی کمک کنند.
• داروهایی برای کاهش التهاب: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی  (NSAIDs)  ( از جمله ایبوپروفن)
• تثبیت کننده های غشایی ( از جمله کرومولین)
• کورتیکواستروئید ها ( از جمله فلوتیکازون و یا پردنیزون)
• داروهایی برای جایگزینی اثر آنزیم های هضمی: درمان جایگزینی آنزیمی ( از جمله سرئون و یا پانکرئاز)

در شمار کمی از افراد مبتلا به سیستیک فیبروزیس تغییرات مشخص ژنی ایجاد می شود که جهش در G551D نام دارد.

اگر شما این ژن تغییر یافته را داشته باشید و ۶ ساله و یا بزرگ تر باشید، داروی (ivacaftor (Kalydeco می تواند مشکل ژنتیکی را برای ریه ها مورد هدف قرار دهد و عملکرد ریه را بهبود دهد.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com