پارگی عضله دو سر بازویی

ماهیچه های دوسر (بین شانه و آرنج)، دو تاندون متصل کننده (رابط) برای اتصال استخوان به ماهیچه دارند. یکی از تاندون ها استخوان را به شانه و دیگر تاندون  استخوان را به آرنج متصل می کند. پارگی عضله دو سر بازویی ( تاندون ) آسیبی است که هنگام پارگی عضلات دوسر تاندون آرنج به وجود می  آید .

معمولا این پارگی به علت فعالیت فیزیکی از قبیل ورزش های قدرتی  یا فعالیت های نرمال روزانه ای که نیازمند استفاده مکرر از عضلات آرنج می باشند، ایجاد می شود.

بااین حال، میزان وقوع بالایی از  این عارضه در بین مردان (بیشتر از زنان )، کسانی که از لحاظ فیزیکی فعال می باشند، دیده می شود.

پارگی عضله دو سر بازویی تاندون هم می تواند جرئی و هم کلی باشد.

درمان های در ارتباط با پارگی عضله دو سر تاندون در آرنج شامل هر دو روش های جراحی و غیر جراحی می باشد.

ممکن است  پارگی عضلات دو سر تاندون  در آرنج  در افرادی از  همه سنین، نژاد، گروه های قومی یا جنسی (هر دو جنس مذکر و مونث ) به وجود بیاید.

با این حال مردانی که در فعالیت های ورزشی که مستلزم استفاده مکرر از آرنج می باشند، شرکت می کنند، میزان شیوع بالایی (از این عارضه ) را دارند.

خطر آسیب به آرنج در افرادی که مشاغل خاصی انجام می دهند، ورزش کارانی که در هر ورزشی شرکت می کنند و در همه حرکاتی که تکراری می باشند، افزایش می یابد.

عوامل خطر رایج مرتبط با پارگی عضله دو سر بازویی آرنج عبارتند از :

• افراد بالای ۳۰ سال
• حالت هایی (شرایطی ) که در مردان شایع تر از زنان می باشد.
• استفاده از داروهای استروئیدی
• حرکت و فعالیت های بسیار پر استرس و تکراری که مرتبط با ورزش ها یا دیگر فعالیت های فیزیکی می باشند.

محققان دریافته اند که سیگار کشیدن می تواند بر کیفیت تغذیه تاندون ها تاثیر بگذارد که این امر می تواند خطر ابتلا به پارگی عضله دو سر تاندون را افزایش دهد.

توجه به این موضوع که داشتن یک عامل خطر به معنی مبتلا شدن  به این عارضه نمی باشد، اهمیت دارد. داشتن یک عامل خطر شانس مبتلا شدن به این عارضه را در مقایسه با افرادی که این عامل خطر را ندارند، افزایش می دهد. تعدادی از عوامل خطر از دیگر عوامل مهم تر می باشند.

همچنین عدم وجود عامل خطر به این معنی نمی باشدکه این فرد  دچار این عارضه نخواهد شد مشورت با پزشکان در مورد اثرات  عوامل خطر همواره مهم می باشد.

علل مسبب پارگی عضلات دو سر تاندون در آرنج عبارتند از :

1. استقامت و پایداری اجباری تاندون آرنج و یا کشش اجباری در مقابل  توده های سنگین
2. بلندکردن طولانی مدت یا  کشیدن اشیاء سنگین
3. فعالیت های ورزشی که نیاز به استفاده مجموعه ای از حرکت های مکرر آرنج برای مدت زمان طولانی را  دارند مانند تنیس و بسکتبال
4. آسیب های ناشی از سقوط که باعث فشار بر روی عضلات دو سر تاندون می شوند. یکی از این موارد  هنگامی که فرد با استفاده از بازو و شانه خود سقوط می کند، به وجود می آید.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com