اکثر شکستگی فشاری ستون فقرات ناشی از پوکی استخوان است، درمان باید شاملِ از بین بردن درد، شکستگی و همینطور پوکی استخوان باشد، تا از شکستگی های بعدی جلوگیری شود.
مایکل شائوفل، پزشک، درمانگر فیزیکی و استاد ارتوپدی دانشکدهی پزشکی دانشگاه Emory در آتلانتا، در مصاحبه با WebMD گفته است که تمام بخشهای این درمان در دههی گذشته بهبود یافته اند و «ما اکنون گزینههای بهتری برای درمان شکستگیها و درمانهای بهتری برای جلوگیری از شکستگیهای بعدی داریم.»
اغلب شکستگیها با مسکّن، کاهش فعالیت، داروهای پایدارکنندهی تراکم استخوان و یک کمربند طبّی مناسب برای به حداقل رساندن حرکت ستون فقرات در حین فرایند درمانی، بهبود مییابند. اغلب افراد بعد از این درمانها به زندگی عادی باز میگردند. اما برخی دیگر نیاز به درمانهای پیشرفتهتری همچون جراحی دارند.
درد ناشی از شکستگی فشاری در حالت طبیعی حداکثر تا سه ماه از بین میرود. درد معمولا بین چند روز تا چند هفته بهبود قابل توجهی پیدا میکند.
مدیریت درد میتواند شامل داروی مسکّن، استراحت، کمربند طبّی و فعالیت جسمانی باشد.
اِف. تاد وتزل، پزشک و استاد ارتوپدی و جراحی مغز و اعصاب دانشکده پزشکی Temple در کالیفرنیا، میگوید که یک ترکیب درست و مناسب از مسکّنها میتواند شما را از درد استخوانها، عضلات و درد عصب برهاند، «اگر درست تجویز شود، میتوانید دوز هر دارو را در ترکیب به تدریج کاهش دهید.»
مسکّنهای بدون نسخه اغلب برای التیام درد کفایت میکنند. دو نوع داروی بدون نسخه توصیه میشود: استامینوفن و داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID). مسکّنهای خوابآور و مخدر و شلکنندهی عضلات نیز اغلب برای بازههای زمانی کوتاه تجویز میشوند زیرا خطر اعتیاد به آنها وجود دارد. ضدافسردگیها نیز میتوانند به بهبود دردهای عصبی کمک کنند.
استراحت مطلق میتواند به التیام دردهای حاد کمک کند اما در عین حال ممکن است به از دست دادن استخوان و تشدید پوکی استخوان بیانجامد که اینها خطر شکستگیهای فشاری بعدی را در پی دارند. پزشکان میتوانند استراحت کوتاهمدت را برای چند روز تجویز کنند. اما باید از بیتحرکی بلندمدت اجتناب کرد.
کمربند طبی یک حائل اضافی برای ستون فقرات است که حرکت مهرههای شکسته را محدود میکند؛ کاری مشابه گچ گرفتن یک دست شکسته. مدل صخت آن حرکتهای نخاعی را محدود میکند و میتواند به کاهش درد کمک کند. کمربندها و سینهبندهای الاستیک و انعطافپذیر جدید راحتتر پوشیده میشوند اما به گفتهی وتزل، جواب نمیدهند چرا که: «از قدیم گفته اند: آزاردهنده بودن کمربند دقیقا نشانهی این است که دارد درست کار میکند.» با این حال کمربندها را باید با دقت و تنها زیر نظر پزشک استفاده کرد. در اثر استفادهی زیاد از کمربندها در شرایط آسیب کمر، ممکن است عضلات تضعیف شوند یا از دست بروند.
داروهای تقویتکنندهی استخوان مانند بیسفسفُناتها (آکتونل، بونیوا و فوسامکس) به تثبیت یا بازیافتن استخوان کمک میکنند. این بخشی حیاتی در درمان به شمار میرود زیرا مانع از شکستگیهای فشاری بعدی میشود.
زمانی که علیرغم استراحت، اصلاح فعالیت، کمربند طبی و مصرف مسکّن، درد مزمن ناشی از شکستگی فشاری ستون فقرات همچنان بر جای خود باقیست، گام بعدی جراحی خواهد بود. روشهای جراحیِ به کار رفته در درمان شکستگیهای ستون فقرات عبارتند از:
این عملها که برای شکستگیهای فشاری ستون فقرات به کار میروند، شامل برشهای کوچک و ظریفی هستند و بنابراین خیلی زود ترمیم میشوند. همچنین در این روشها از سیمان استخوانی اکریلیک استفاده میشود که به سرعت سفت شده، قطعات استخوان مهرهها را تثبیت میکند و بنابراین ستون مهرهها بلافاصله پایدار میشود. اغلب بیماران در همان روز عمل یا فردای آن روز به منزل باز میگردند.
این عمل برای التیام دردهای ناشی از شکستگی فشاری ستون فقرات و پایدار ساختن محل شکستگی به کار میرود. در حین این عمل:
این عمل برای اصلاح تغییرشکل استخوان و التیام دردهای همراه با شکستگی فشاری ستون فقرات به کار میرود. در حین این عمل:
رکس مارکو، پزشک و رئیس بخش غددشناسی اسکلتی-عضلانی و جراحی ستون فقرات در مرکز علوم پزشکی دانشگاه تگزاس هیوستون، میگوید: «این عمل فوقالعاده است، مخصوصن وقتی تاثیر آن را بر بهبود یافتن سریع بیماران مشاهده میکنید. این دردها اغلب درد های وحشتناک دارند؛ و به هیچ وجه از بین نمیروند. اما حالا فقط با دو برش کوچک شما میتوانید همه چیز را به حالت اول برگردانید، چیزی که شاید در گذشته نیاز به یک عمل جراحی عظیم داشت و چه بسا نتایج خوبی از آن حاصل نمیشد.»
طبق گفتههای مارکو «تمام تلاش ما این است که عمل تا جای ممکن ظریف انجام شود. آنتیبیوتیکها احتمال عفونت را کاهش میدهند. و یک ماشین اشعه ایکس هم به کمک ما میآید تا سوزن را در جای درست فرو کنیم و مطمئن شویم که سیمان وارد استخوان شده و همانجا باقی خواهد ماند.»
جراحی فیوژن ستون فقرات را گاه برای شکستگیهای فشاری ستون فقرات به کار میبرند تا حرکت بین دو مهره را به حداقل رسانده و درد را کاهش دهد. این عمل دو یا چند مهره را به هم متصل میکند، آنها را در محل درست نگه میدارد و مانع از حرکتشان میشود تا وقتی که بتوانند با هم رشد کنند یا به هم جوش بخورند.
پیچهای فلزی، از طریق یک لوله کوچک استخوانی، درون مهرهها تعبیه میشوند. این پیچها به صفحات فلزی یا میلههای فلزی متصلند که در قسمت پشتی ستون مهرهها به هم میپیوندند. این مجموعه، مهرهها را در جای خود نگه میدارد. این کار مانع حرکت مهرهها شده و اجازه میدهد تا مهرهها جوش بخورند. استخوان درون فضاهای بین مهرهها پیوند میخورد.
وتزل در مصاحبه با WebMD میگوید: «فیوژن ستون فقرات، اغلب به عنوان آخرین راهحل به کار میرود. اگر استخوان از نظر ارتفاع بیشتر از ۵۰% فشرده شده باشد، اگر بیمار درد زیادی میکِشد و اگر با سایر عملهای جراحی ستون فقرات، مشکل دارد آن وقت ما جراحی فیوژن را پیشنهاد میکنیم.»
استخوان خود بیمار یا استخوانی که از بانک استخوان تهیه میشود میتواند برای ایجاد قلمهی پیوند به کار رود. مغز استخوان یا پلاکتهای خون بیمار، یا یک مولکول که به روش زیستی تهیه شده است، میتواند برای تحریک رشد استخوان در این عمل به کار رود.
ریکاوری بعد از این عمل طولانیتر از سایر جراحیهای ستون فقرات است. بیماران اغلب باید سه تا چهار روز در بیمارستان بمانند و احتمال دارد که در واحد بازتوانی بستری شوند. بیماران معمولا باید بعد از جراحی از یک کمربند طبی استفاده کنند. بازتوانی از این رو ضرورت دارد که به بازگشت توان و کارکرد فیزیکی فرد کمک میکند. میزان فعالیت را میتوان به تدریج افزایش داد. بسته به سن و وضعیت سلامت بیمار، بازگشت به حالت عادی معمولا بین دو تا شش ماه زمان میبرد.
جراحی فیوژن ستون فقرات دارای معایبی نیز هست. این عمل جراحی، حرکت طبیعی دو مهره را محدود میکند و این موجب تضعیف حرکت عادی فرد میشود. همچنین فشار بیشتری روی مهرههای مجاور فیوژن اعمال میشود و احتمال شکستگی در این مهرهها بالا میرود. حتی بعد از اتمام پروسهی ترمیم، ممکن است لازم باشد که بیمار از برخی فعالیتهای خاص، مانند بلند کردن بار یا پیچش، پرهیز کند تا تنش و فشار اضافی بر ستون فقرات اعمال نشود.
وتزل میگوید: «اما اگر کسی دچار درد شدیدی ناشی از شکستگی است و تحت درمان جدی پوکی استخوان قرار دارد، فیوژن ستون فقرات میتواند کمک زیادی به وی بکند.»
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com