صحبت با کودک درباره خیس کردن تخت

صحبت با کودک درباره خیس کردن تخت

 بایدها و نباید ها

یک کودک از هر پنج کودک شب ها تخت خود را خیس می کند. این مسئله که بی اختیاری شبانه هم نام دارد، به همان اندازه که اشتباها درک شده است، متداول است.

این که چطور شما، به عنوان یک والد خیس کردن تخت کودک خود را مدیریت می کنید، می تواند اثر بزرگی روی موفقیت کودک شما در خشک ماندن داشته باشد. زمانی که آماده اید که با کودک خود درباره خیس کردن جای خود صحبت کنید، نکات زیر می تواند به شما کمک کند.

خیس کردن تخت : صحبت با کودک

آموزش. در یک کلاس از ۳۰ کودک، شش تا ممکن است جای خود را خیس کنند. این که اجازه دهید که کودک شما بداند که کودکان دیگر هم مشکل مشابه را دارند، ممکن است بار روی دوش او را کاهش دهد و احساس کند که تنها نیست.

اگر قبلا شما هم جای خود را خیس می کردید به کودک خود بگویید. آیا وقتی بچه بودید همین مشکل را داشته اید؟ اگر شما یا عضو نزدیک خانواده قبلا شب ها تخت خود را خیس می کردید، اجازه دهید که کودک این مسئله را بداند. این کار به آن ها کمک می کند که درک کنند که خیس کردن تخت ممکن است ارثی باشد و کاملا تقصیر آن ها نیست.

به آن ها بگویید که قرار نیست آن ها را سرزنش کنید. حتی اگر هیچ تاریخچه خانوادگی از خیس کردن تخت وجود ندارد، مطمئن شوید که کودک شما می داند که برای خیس کردن تخت سرزنش نمی شود. توضیح دهید که چه چیزی می تواند باعث خیس کردن تخت شود، از جمله این که بعضی کودکان مثانه های کوچکی دارند یا به حدی عمیق می خوابند که انقباضات مثانه را در شب احساس نمی کنند.

به کودک خود بگویید که دکتر می تواند به او کمک کند. با کودک خود درباره مراجعه به دکتر یا متخصص مراقبت سلامت صحبت کنید تا درمان های خیس کردن تخت را برررسی کنید. یک ارزیابی توسط دکتر می تواند به مشخص کردن علل پزشکی برای خیس کردن تخت کمک کند مثل مشکلات اورولوژیکی یا واکنش به داروهای خلاص.

با کودک خود درباره گزینه های درمانی صحبت کنید. مطمئن شوید که کودک شما درک می کند که چه چیزی برای کمک به او برای غلبه بر این مشکل در دسترس است از جمله هشدار دهنده های بی اختیاری، دارو و تغییرات سبک زندگی.  عموما درمان هایی مثل دارو برای کودکان زیر ۶ سال استفاده می شود. توضیح دهید که هر مورد چطور کار می کند و چه چیزی باید از هر درمان انتظار داشت.

درباره تغییر عادات صحبت کنید. رفتن به دستشویی قبل از خواب، اجتناب از مصرف غذاهای نمک دار و کافئین دار،  نوشیدن مایعات کمتر نزدیک به موقع خواب- این ها و تغییرات مشابه می تواند به کودک شما کمک کند که خود را خیس نکند، بنابر این با او درباره ی این که چطور می تواند به خود کمک کند، صحبت کنید.

تشویق کننده باشید. زمانی که کودک شما به صورت موفقی درمانی که شما انتخاب کرده اید را دنبال می کند- چه خودش را خیس کرده یا نه- به او پاداش و تشویق بدهید.

توقع خود را کم کنید بعد از اینکه کودک تخت خود را خیس کرد, حتما آرام و مثبت باقی بمانید.

کودک خود را تشویق کنید که شب در خانه کسی بماند. با استفاده از لباس زیر یک بار مصرف، دارو و کمک والدین دیگر، به کودک خود اجازه دهید که بداند که می تواند در خانه کسی بماند یا به یک کمپ برود.

از او بپرسید که اشکالی ندارد که به دیگران بگویید. بسیاری از کودکان اهمیتی نمی دهند که بزرگسالان دیگر درباره خیس کردن جایشان بدانند- به خصوص اگر آن بزرگسال بتواند کمک کند مثل یکی از والدینی که کودک در خانه او می ماند یا مشاوری در کمپ. اما اول با کودک خود در میان بگذارید.

درباره مشارکت در تمیز کردن با کودک خود صحبت کنید. بر عهده گرفتن مسولیت عوض کردن و شستن ملحفه های خیس به کودک کمک می کند که به صورت فعال به مشکل خیس کردن جا بپردازد. به او در این فعالیت کمک کنید و برای مشارکت، آن ها را تشویق کنید.

خجالت نکشید. بی اختیاری شبانه مشکل بسیار متداولی است و کودک شما نیاز به کمک برای کنار آمدن با آن دارد. بنابر این زمانی را صرف صحبت درباره آن نمایید.

کودک خود را سرزنش نکنید. خیس کردن جا ارتباطی با تنبل بودن یا لجباز بودن کودک شما ندارد- به علاوه هیچ کس واقعا دوست ندارد در تخت خیس بخوابد.

کودک خود را خجالت زده نکنید. سرزنش کودک زمانی که بی اختیاری داشته، گفتن این که به اندازه کافی تلاش نمی کند، ممکن است نه تنها عزت نفس او را تخریب کند بلکه می تواند تلاش او را  هم سخت تر کند.

خود را سرزنش نکنید. دلیل این که کودک جای خود را خیس می کند شما نیستید. بی اختیاری معمولا در خانواده ها وجود دارد. این احتمال وجود دارد که عمه، خاله، عمو یا دایی یا پدربزرگ مادربزرگ هم تخت خود را خیس کرده باشند.

کودک خود را برای بی اختیاری تنبیه نکنید. عوض کردن ملحفه ها هر شب می تواند خسته کننده باشد اما تنبیه کودک به او در حل این مشکل کمکی نمی کند. در عوض برای دنبال کردن درمان او را تشویق کنید.

صبر خود را از دست ندهید. حل مشکل می تواند یک پروسه طولانی باشد که کل خانواده را درگیر می کند. مثبت و صبور باشید.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.co