اچ آی وی / ایدز و سارکوم کاپوزی

ایدز و سارکوم کاپوزی : سارکوم کاپوزی (KS) نوعی سرطان است که به طور عمده بر پوست، دهان، و گره های لنفاوی – غدد مبارزه کننده با عفونت – تاثیر می گذارد، اما همچنین اندام های دیگر مانند ریه ها و مجرای معدی روده ای را نیز می تواند تحت تاثیر قرار دهد. زمانی سارکوم کاپوزی نادر بود، و تنها بر مردان مسن تر با زمینه اروپای شرقی و یا مدیترانه ای، مردان آفریقایی جوان، و یا افرادی که پیوند عضو داشته بودند تاثیر داشت. عفونت اچ ای وی (ویروس نقص ایمنی انسانی) در حال حاضر به شایع ترین علت سارکوم کاپوزی تبدیل شده است.

به علت ضعف سیستم ایمنی، افراد مبتلا به اچ آی وی بیشتر محتمل به ابتلا به برخی سرطان ها هستند. ایدز (سندرم نقص ایمنی اکتسابی) یک مرحله بعدی از عفونت اچ آی وی بوده که در آن شدیدترین موارد سارکوم کاپوزی رخ می دهند. هر چند، به طرز شگفت انگیزی،  سارکوم کاپوزی پوست نیز می تواند زودتر در عفونت رخ دهد. این نشانه حاکی از آن است که سیستم ایمنی بدن در حال سرکوب شدن می باشد. خبر خوب این است که داروهای ضد اچ آی وی از آغاز شیوع ایدز منجر به یک کاهش %۸۰ تا ۹۰% در نرخ موارد سارکوم کاپوزی گشته اند. همچنین درمان خود ویروس بهترین راه برای درمان سارکوم کاپوزی به خصوص در اوایل آن می باشد.

سارکوم کاپوزی چگونه توسعه می یابد

محققان کشف کرده اند که سارکوم کاپوزی از یک ویروس تبخال، به نام ویروس تبخال انسانی ۸ (HHV-8) ایجاد می شود. سارکوم کاپوزی ممکن است از طریق تماس جنسی انتقال یابد، به طوری که مردان را هشت برابر بیشتر از زنان تحت تاثیر قرار می دهد. با این وجود، این مسئله کاملا اثبات شده نیست. قوی نگه داشتن سیستم ایمنی بدن خود با داروهای ضد بازگشت ویروسی (به نام HAART) بهترین راه شناخته شده برای جلوگیری از سارکوم کاپوزی می باشد. سارکوم کاپوزی تومورهایی در زیر سطح پوست و غشاء دهان، بینی، مقعد، و یا چشم ایجاد می کند. این سارکوم می تواند به ریه ها، کبد، معده، روده ها، و یا گره های لنفاوی نیز گسترش یابد. این امر شامل فرآیندی به نام رگ زایی می شود، که در آن رگهای خونی جدید کوچک شکل می گیرند.

علائم و نشانه های سارکوم کاپوزی

آشکارترین نشانه های سارکوم کاپوزی ضایعات پوستی هستند، که زندگی را تهدید نمی کنند.

این ضایعات صاف و بدون درد بوده، توأم با خارش نیستند، و تخلیه نمی شوند.

آن ها بر روی پوست سفید به صورت لکه های قرمز یا بنفش و بر روی پوست تیره مایل به آبی، قهوه ای، و یا سیاه ظاهر می شوند.

آنها ممکن است به درون برآمدگی های بزرگ رشد کرده و یا با هم رشد کنند. بر خلاف کبودی، زمانی که بر این ضایعات فشار آورید به رنگ سفید در نمی آیند.

در برخی افراد، این رشدها به آرامی تغییر می کنند. در برخی دیگر، ممکن است هر هفته لکه های جدید بروز یابند.

اگرسارکوم کاپوزی به جاهای دیگر گسترش یابد، می تواند باعث علائم دیگر شده و می تواند تهدید کننده زندگی باشد. علائمی که ممکن است ایجاد شوند عبارتند از:

• مشکل در غذا خوردن یا بلع
• تهوع، استفراغ، و درد شکم ناشی از خونریزی داخلی و انسداد
• تورم شدید در دست ها، پاها، صورت، یا کیسه بیضه
• سرفه یا تنگی نفس جدی

تشخیص سارکوم کاپوزی

تنها کار لازم برای تشخیص سارکوم کاپوزی نگاه کردن به پوست است. پزشک شما ممکن است نمونه ای از بافت یک لکه را برداشته و در زیر میکروسکوپ بررسی کند. این کار، که بافت برداری نام دارد، می تواند تشخیص را تایید کند. اگر دچار علائم تنفسی باشید، پزشک شما ممکن است برای دیدن معابر تنفسی شما از نایژه بینی از طریق یک لوله مجهز به نور استفاده کند. و یا اگر علائم معدی روده ای دارید، پزشک ممکن است برای دیدن دستگاه معدی روده ای شما از طریق یک لوله مجهز به نور از درون بینی استفاده کند.

درمان سارکوم کاپوزی

در بسیاری از موارد، HAART بهترین راه برای درمان سارکوم کاپوزی فعال می باشد. این روش ممکن است حتی ضایعات پوستی را نیز از بین ببرد. انواع دیگر درمان که ممکن است نیاز داشته باشید عبارتند از:

درمان موضعی. اگر تنها تعداد اندکی ضایعات پوستی دارید، ممکن است تصمیم بگیرید که آن ها را حذف کنید. این کار سارکوم کاپوزی را درمان نمی کند، اما تا حد زیادی می تواند ظاهر شما را بهبود بخشد. این کار می تواند به یکی از این روش ها انجام شود:

• انجماد با نیتروژن مایع
• پرتو درمانی
• برداشتن با جراحی
• تزریق با داروهای ضد سرطان مانند دوکسیل یا اینترفرون آلفا
• درمان با ژل پنرتین (رتینوئیک اسید)

شیمی درمانی فراگیر. برای درمان سارکوم کاپوزی که به اندام های داخلی انتشار یافته، به داروهایی نیاز خواهید داشت که تمام بدن شما را درمان کنند. این کار درمان فراگیر نامیده می شود. اگر HAART اثرگذار نباشد، پزشک شما ممکن است داروهای ضد سرطان تجویز کند. این داروها که شیمی درمانی نامیده می شوند، گاهی اوقات به صورت ترکیبی داده می شوند. انواع رایج شیمی درمانی برای سارکوم کاپوزی عبارتند از:

• ولبان (وین بلاستین)
• بلنوکسان (بلئومایسین)
• آنکووین (وین کریستین)
• ویپسید، VP-16، اتوفوفوس (اتوپوساید)
• دوکسیل (دوکسوروبیسین)
• دائونوکسوم (دائونوروبیسین)
• تاکسول (پاکلیتاکسل)

دوکسیل و دائونوکسوم در حال حاضر به حالت لیپوسومی در دسترس هستند. این بدان معناست که آن ها به شکل حباب های کوچک چربی ارائه می شوند، که ماندگارتر بوده، می توانند به مناطق مورد نیاز حرکت کنند، و ممکن است عوارض جانبی را کاهش دهند.

برخی از عوارض جانبی شایع تر شیمی درمانی سارکوم کاپوزی عبارتند از:

• افزایش خطر عفونت ناشی از تعداد کم گلبولهای سفید خون
• افزایش خطر تعداد کم گرده ها
• ریزش مو
• تب و لرز
• تهوع، استفراغ، اسهال، یا از دست دادن اشتها
• یبوست
• زخم های دهانی
• تغییرات پوست
• کرختی و سوزش دست و پا
• آسیب قلبی
• سست شدگی

درمان زیست شناختی. اینترفرون آلفا که توسط خود سیستم ایمنی بدن تولید می شود، یک نوع از درمان زیست شناختی است. در صورتی که تعداد سلول های CD4 شما بیش از ۲۰۰ بوده و سیستم ایمنی بدنی نسبتا سالمی داشته باشید، پزشک شما ممکن است این روش را تجویز کند. این روش از طریق فعال کردن سیستم ایمنی بدن برای حمله به ویروس ها و جلوگیری از تولید مثل آن ها عمل می کند. به دلیل عدم وجود شواهدی که نشان دهد این کار باعث بهبود پایدار در سیستم ایمنی بدن می شود، این روش از کاربرد خارج شده است.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com