صرع حساس به نور

بیمارانی که صرع حساس به نور دارند تشنج‌های‌شان با عوامل زیر تحریک می‌شود:

• چراغ‌های چشمک‌زن
• الگوهای دیداری خشن و دارای تناقض (مثل خطوط راه راه)
• انجام بیش از حد بازی‌های ویدیوئی

داروهای ضد صرع برای کاهش خطر تشنج می‌توانند استفاده شوند ولی بیماران صرع حساس به نور باید اقداماتی انجام دهند تا در برابر محرک‌های تشنج قرار نگیرند.

علت صرع چیست؟

صرع یک اختلال مغزی است که باعث تشنج‌های مکرر (بیش از دو) می‌شود. تشنج توسط فعالیت‌های الکتریکی غیر طبیعی مغز ایجاد می‌شود.

تشنج می‌تواند نتیجه عوامل زیر باشد:

• بی‌نظمی در اتصالات مغزی
• تعادل نبودن نوروترانسمیترها (پیام‌آورهای شیمیایی)
• ترکیبی از موارد بالا

در صرع حساس به نور، ژنیک هم نقش دارد.

در ایالات متحده حدود ۳ تا ۵ درصد افراد مبتلا به صرع، صرع حساس به نور دارند.

افراد ۷۰ تا ۱۹ سال، شانس بیشتری برای ابتلا به صرع حساس به نور دارند. و هم‌چنین دختران بیشتر از پسران مبتلا می‌شوند اما پسرها تشنج‌های بیشتری خواهند داشت. شاید این به دلیل آن است که پسرها زمان بیشتری را صرف بازی‌های ویدیوئی می‌کنند که یک محرک رایج صرع است.

چه چیزی باعث تشنج در افراد با صرع حساس به نور می‌شود؟

محرک‌های تشنج از فردی به فرد دیگر متفاوت است اما تعدادی از محرک‌های رایج شامل:

• چراغ چشمک‌زن
• الگوهای متناقض تیره و روشن (مثل خطوط سفید در زمینه سیاه)
• طرح‌های پیچیده که تمام محدوده بینایی شما را درگیر می‌کند، مانند نشستن نزدیک به تلویزیون
• رنگ‌های خاص مثل آبی و قرمز

چند مثال از وضعیت‌هایی که باعث تحریک تشنج در افراد مبتلا به صرع حساس به نور می‌شود:

• تئاترهایی که نور در آن زیاد باشد یا رقص نور داشته باشد.
• صفحه تلویزیون یا کامپیوتر
• چراغ‌های چشمک‌زن روی ماشین‌های آتش‌نشانی، پلیس و آمبولانس
• جلوه‌های ویژه در فیلم‌ها یا بازی‌های ویدیوئی
• چراغ‌های فلوروسنت یا پله‌های برقی
• نور عبوری از بین پره‌های یک پنکه که به سرعت می‌‎چرخد.
• نور خورشید که از بین برگ‌های درختان عبور می‌کند و روی آب بارتاب می‌کند.
• طرح‌های خشن و راه‌راه روی کاغذ دیواری
• دوربین‌هایی با چند فلاش یا تعداد زیادی فلاش به‌طور هم‌زمان (مثلاً در ورزشگاه)
• آتش‌نشان‌ها

همچنین بیماران مبتلا به صرع حساس به نور ممکن است در شرایط زیر در خطر بیشتر برای تشنج قرار بگیرند.

• خستگی
• مسمومیت
• انجام بازی‌‎های ویدیوئی به مدت طولانی بدون استراحت

بیشتر>> انواع صرع

علائم صرع حساس به نور چه هستند؟

انواع زیادی از تشنج وجود دارد. افراد مبتلا به صرع حساس به نور معمولاً دچار تشنجی می‌شوند که به آن تشنج تونیک – کلونیک جنرال یا Grand mal گفته می‌شود. یک تشنج تونیک کلونیک نباید بیشتر از ۵ دقیقه طول بکشد علائم شامل:

• از دست دادن هوشیاری و زمین خوردن بیمار
• انقباض عضلات و سفتی بدن
• فریاد زدن بیمار
• تغییر الگوی تنفس
• گاز گرفتن زبان
• حرکات پرشی و انقباض و ریلکس عضلات
• از دست دادن کنترل ادرار

زمانی که تشنج تمام می‌شود. عضلات شل می‌شوند و بیمار به آرامی بیهوش می‌آید. بعد از تشنج فرد ممکن است:

• گیج باشد.
• احساس خستگی داشته باشد.
• برای مدت کوتاهی حافظه‌اش را از دست بدهد.
• سردرد داشته باشد.
• احساس درد

زمان ریکاوری می‌تواند متفاوت باشد. بعضی افراد خیلی زود پس از تشنج می‌تواند به فعالیت عادی خود ادامه دهند. اما دیگران ممکن است نیاز به استراحت داشته باشند.

در زمان تشنج چه کار کنیم؟

زمانی که تشنج شروع می‌شود، امکان متوقف کردن آن وجود ندارد. اگر شما شاهد تشنج یک نفر بودید، این اقدامات را انجام دهید:

• بیمار را به یک سمت بخوابانید تا از انسداد راه هوایی جلوگیری شود.
• زیر سر یک چیز نرم بگذارید.
• هر لباس یا چیز دیگری دور گردن را شل کنید.
• راه هوایی را باز نگه دارید. چانه و سر را به آرامی و محکم به سمت عقب نگه دارید. (اگر لازم بود)
• هر شیء که امکان صدمه زدن به او را دارد، از او دور کنید.
• اگر او در خطر نبود، سعی نکنید حرکاتش را متوقف کنید.
• چیزی در داخل دهان بیمار قرار ندهید حتی دارو و یا آب هر کدام از آن‌ها می‌تواند باعث خفگی شود.
• تا پایان تشنج کنار او بمانید و اگر لازم شد با اورژانس تماس بگیرید.

بیشتر>> انواع تشنج های صرع و لائم آن

چه زمانی با اورژانس تماس بگیریم؟

اگر این اتفاقات افتاد با اورژانس تماس بگیرید:

• شما بدانید که بیمار باردار یا دیابتی است.
• تشنج در آب اتفاق افتاده باشد.
• تشنج بیشتر از ۵ دقیقه طول بکشد.
• بیمار پس از تشنج به هوش نیامد و با تشنج دیگری قبل از به هوش آمدن او اتفاق بیفتد یا تنفس بیمار قطع شود.
• تشنج باعث آسیب دیدن بیمار شد.

حواستان باشد که تشنج چقدر طول کشیده و چه علامت‌هایی داشته است. اینکه شما می‌توانید به پزشکی که به صحنه می‌رسد، کمک کنید.

صرع حساس به نور چگونه درمان می‌شود؟

درمانی برای صرع حساس به نور وجود ندارد. ولی داروهای ضد صرع می‌تواند تعداد تشنج‌ها را کمتر کند. بیماران مبتلا به صرع حساس به نور می‌توانند تعداد تشنج‌ها را با جلوگیری از عوامل محرک تشنج که در بالا آورده شد، کمتر بکنند. اگر شما ناخواسته در برابر یک محرک قرار گرفتید، یک چشم‌تان را کاملاً بپوشانید و سرتان را از سمت ایجاد کننده اختلال، برگردانید.

نکاتی در مورد زندگی با صرع حساس به نور

اگر شما یا همسر شما یک فرد مبتلا به صرع حساس به نور هستید، خیلی مهم است تا از عوامل محرک دوری کنید. اینجا نکاتی آورده شده که می‌تواند به شما برای نداشتن تشنج کمک کند: یک زندگی سالم داشته باشید و اقدامات ساده‌ای مثل آنچه که در پایین آورده شده انجام دهید:

• به مقدار زیاد استراحت کنید.
• استرس‌تان را کاهش دهید.
• الکل زیاد مصرف نکنید.
• وقتی که خیلی خسته هستید، بازی‌های کامپیوتری و ویدیوئی انجام ندهید.

از منابع شناخته شده چراغ‌های چشمک‌زن دوری کنید. مکان‌هایی که شاید لازم باشد از آن‌ها دوری کنید:

• کلوپ‌های شبانه یا مهمانی‌ها
• نمایش‌های آتش‌بازی
• کنسرت

در مورد صفحه تلویزیون یا کامپیوتر بعضی از موارد شامل:

• در یک اتاق بزرگ و با فاصله مناسب از صفحه تلویزیون تماشا کنید یا بازی کامپیوتری انجام دهید. (حداقل ۸ فیت از تلویزیون و ۲ فیت از صفحه کامپیوتر فاصله داشته باشید)
• از مانیتورهای فاقد چشمک (پرش) استفاده کنید. (مثل LCD یا صفحه‌های تخت)
• به جای جلو رفتن برای عوض کردن کانال تلویزیون، از کنترل استفاده کنید.
• روشنایی صفحه را کم کنید.
• زمانی که در حال استفاده از تلویزیون، کامپیوتر یا دستگاه‌های بازی دستی هستید را محدود کنید.

از چشمان‌تان محافظت کنید. زمانی که خارج از خانه قرار دارید از عینک‌های آفتابی استاندارد برای حفاظت چشمان‌تان از نور خورشید، استفاده کنید.آماده باشید محرک‌ها را بشناسید و تا حد امکان اقدامات لازم جهت جلوگیری از آن‌ها را انجام دهید. همچنین سعی کنید علامتی که قبل از تشنج برای‌تان به‌وجود می‌آید را به یاد آورید. مثل:

• سرگیجه
• پرش عضلات
• تیره شدن بینایی

اگر متوجه این نشانه‌های خطر شدید، یک چشم‌تان را بپوشانید و سرتان را از محل محرک برگردانید. اگر در حال دیدن تلویزیون یا بازی یارانه‌ای هستید، یک چشم را بپوشانید و از آنجا فاصل بگیرید.

اگر شما یا همسرتان دچار یک تشنج شد با پزشک صحبت کنید. پزشک می‌تواند یک تست نوار مغزی انجام دهد و وضعیت را ارزیابی کند. یک نوار مغزی، فعالیت‌های مغز را ثبت می‌کند و می‌تواند اختلال در سیستم الکتریکی مغز را تشخیص دهد. در طول تست، ممکن است یک آزمایش با چراغ چشمک‌زن هم انجام شود تا مشخص شود شما صرع حساس به نور دارید یا نه (که البته این تست باعث تشنج نمی‌شود)

زندگی کردن با صرع حساس به نور می‌تواند خسته‌کننده و ناامید کننده باشد شما هیچ‌گاه نمی‌دانید که چه زمانی تشنج خواهید داشت. اما خیلی از افراد مبتلا به صرع حساس به نور زندگی پربار و نسبتاً نرمالی داشته‌اند. خیلی از افراد با انجام یک سری مراقبت‌‎ها تشنج‌های کمتری را تجربه کرده‌اند.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com