تشخیص سرطان با منشا ناشناخته

آیا می توان یک سرطان با ناشناخته را در مراحل اولیه شناسایی کرد؟

در زمانی که سرطان با منشا ناشناخته (CUP) تشخیص داده می شود آن به اندام های دیگری به جز آن عضوی که از آن شروع شده سرایت کرده است. اگر آن ها زود تشخیص داده شوند، ما می توانیم بفهمیم آن ها از کجا آغاز شده اند و در دسته سرطان با منشا اولیه ناشناخته جای نمی گیرند.

تست های غربال گری

انجمن سرطان آمریکا توصیه های خاصی درباره تست هایی که ممکن است به تشخیص سرطان سینه، پروستات، گردنه رحم، و سرطان روده بزرگ کمک کند دارد، قبل از اینکه آن ها هیچگونه علائمی داشته باشند. این انجمن همچنین معاینات معمول مرتبط با سرطان را توصیه می کند که ممکن است سرطان پوست، تیروئید، دهان و برخی دیگر سرطان ها را در مراحل اولیه تشخیص دهد.

اما این سرطان ها جز بخش بسیار کوچکی از سرطان های ناشناخته حساب می شوند. ثابت شده است هیچ آزمایش غربالگری نمی تواند به صورت تضمین شده در تشخیص اولیه بسیاری از سرطان ها که به احتمال زیاد به عنوان سرطان با منشا اولیه ناشناخته تشخیص داده می شوند، مانند سرطان پانکراس، معده و کلیه موثر باشد.

سرطان با منشا ناشناخته چگونه تشخیص داده می شود؟

سرطان های با منشا اولیه ناشناخته (CUP) معمولا به عنوان نتیجه نشانه ها یا علایمی که یک فرد دارد تشخیص داده می شود.

سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی

اگر شما هرگونه علائم یا نشانه ای دارید که نشان می دهد شما ممکن است سرطان داشته باشید، پزشک شما از شما سابقه کامل پزشکی می خواهد تا نشانه ها و عوامل خطر، شامل سابق خانواده شما، را چک کند. این عمل می تواند با یک معاینه فیزیک انجام شود که به همه بخش های بدن که در آن نشانه ای هست توجه خاص خواهد کرد.

رویکردی برای تشخیص سرطان با منشا اولیه ناشناخته

اگر نشانه های شما و نتایج معاینه فیزیکی شما نشان دهد که سرطان باعث آن نشانه ها است، پزشک ممکن است از انواع مختلفی از تست ها برای پیدا کردن سرطان، تشخیص نوع آن، و اینکه کجا قرار دارد استفاده کند (و اینکه ممکن است از کجا آغاز شده باشد):

• آزمایش های تصویربرداری مانند اشعه x، سونوگرافی، یا CT (سی تی اسکن) یا MRI (تصویربرداری با تشدید مغناطیسی)
• معاینات آندوسکوپی، که در آن اندام ها از طریق یک لوله نورانی که از راه های ورودی بدن مانند دهان، بینی، مقعد وارد می شود نگاه می شود
• آزمایش خون
• بیوپسی، که در آن نمونه هایی از بافت یا سلول ها برداشته می شود و در زیر میکروسکوپ به آن نگاه می شود و یا در آزمایشگاه ها مورد بررسی قرار می گیرد.

آزمایش های تصویربرداری و معاینات آندوسکوپی

آزمایش های تصویربرداری از امواج صوتی، اشعه ایکس، میدان مغناطیسی، یا ذرات رادیواکتیو برای ایجاد تصاویری از داخل بدن شما استفاده می کنند. آزمایش های تصویربرداری ممکن است به دلایل متعددی شامل از جمله نگاه دقیق تر به نواحی غیرطبیعی که ممکن است یک سرطان باشد، یادگیری اینکه سرطان چقدر می تواند گسترش پیدا کند، برای سعی در پیدا کردن منشا سرطان، و برای کمک به تعیین درمان اگر بتواند موثر باشد.

اشعه ایکس

اشعه ایکس آزمایش هایی است که از دوزهای پایین اشعه برای کمک به پزشک در دیدن استخوان ها و برخی جنبه های خاص اندام ها استفاده می شود. این آزمایش ها گاهی اوقات که به دنبال سرطان می گردیم کمک کند، اما دیگر آزمایش ها مانند CT و MRI اغلب دید بهتری از بافت های نرم بدن نشان می دهند.

اشعه ایکس قفسه سینه یک آزمایش ساده است که به پزشک امکان دیدن ریه ها، قلب، و استخوان های بالا تنه را می دهد. اگر سرطان از ریه شروع شده باشد یا به آن گسترش یافته باشد، این آزمایش می تواند به نشان دادن آن کمک کند. این آزمایش می تواند در مطب دکتر یا هر مرکز درمان سرپایی انجام شود.

اگر پزشک شما فکر کند سرطان شما از جایی در دستگاه گوارش مانند مری، معده، یا روده بزرگ آمده است، او ممکن است با اشعه ایکس به این اندام ها نگاه کند. یک ماده مایع به نام باریوم می تواند به تهیه تصویری از اندام ها با اشعه ایکس کمک کند. اگر قرار باشد مری و معده شما بررسی شود از شما خواسته می شود که قبل از قرار گرفتن در معرض اشعه ایکس آن را بنوشید (سری GI بالا نامیده می شود). اگر روده بزرگ باید بررسی شود (سری GI پایین یا تنقیه باریوم)، باریوم به عنوان یک تنقیه قبل از آزمایش داده می شود. آندوسکوپی بیشتر از اشعه ایکس باریوم برای بررسی CUP استفاده می شود.

اشعه ایکس برای استخوان ها می تواند به ارزیابی دردی که ممکن است از سرطانی که به استخوان ها گسترش یافته است ایجاد شده باشد، کمک کند.

سی تی اسکن (CT)

سی تی اسکن یک آزمایش اشعه ایکس است که می تواند تصاویر مقطعی دقیق از بخش هایی از بدن شما تولید کند. به جای گرفتن یک عکس، مانند اشعه ایکس معمول، اسکنرهای CT در زمانی که شما روی تخت آن دراز کشیده اید، در اطراف شما می چرخد و تعداد زیادی عکس می گیرد. سپس یک کامپیوتر این تصویرها را به صورت تصاویر برشی از بخشی از بدن که مورد مطالعه است ترکیب می کند. برخلاف یک اشعه ایکس معمول، سی تی اسکن تصاویر دقیقی از بافت های نرم بدن ایجاد می کند.

اسکنرهای CT به عنوان یک دونات بزرگ با یک تخت باریک در وسط ورودی آن تعریف می شوند. لازم است که شما زمانی که اسکن تمام شد هم هنوز روی تخت دراز بمانید. سی تی اسکن از اشعه ایکس بیشتر طول می کشد، و ممکن است زمانی که عکس از شما گرفته می شود احساس کنید توسط یک حلقه محاصره شده اید.

قبل از اینکه هیچ عکسی گرفته شود، ممکن است از شما بخواهند ۱ تا ۲ پیمانه از مایعی به نام اُرال بنوشید. این مایع به کشیدن طرح روده کمک می کند بطوریکه آن ناحیه خاص به اشتباه تومور تشخیص داده نشود. شما همچنین ممکن است یک خط IV (داخل وریدی) دریافت کنید که از طریق یک نوع متفاوت از رنگینه کنتراست (کنتراست IV) تزریق می شود. این کار به داشتن طرح بهتری از بدن شما کمک می کند.

تزریق می تواند باعث کمی گرگرفتگی (احساس گرما، مخصوصا در صورت) شود. برخی افراد حساسیت دارند و کهیر می زنند. به ندرت، واکنش های جدی تر مانند تنگی نفس یا افت فشار خون ممکن است اتفاق بیافتد. اگر تاکنون هرگونه واکنشی به مواد مورد استفاده برای اشعه ایکس داشته اید، حتما به پزشک خود بگویید. کنتراست همچنین گاهی اوقات می تواند روی کلیه ها اثر گذار، به همین دلیل معمولا یک آزمایش خون برای بررسی عملکرد کلیه قبل از دادن کنتراست انجام می شود.

بیوپسی سوزنی با هدایت CT اسکن: سی تی اسکن ها همچنین می توانند برای هدایت سوزن بیوپسی دقیقا به داخل یک تومور مورد استفاده قرار بگیرند. در این عملیات، شما در تخت سی تی اسکن می مانید درحالی که یک رادیولوژیست سوزن بیوپسی را از طریق پوست و به سمت توده هدایت می کند. سی تی اسکن تا زمانی که پزشک مطمئن شود که سوزن در داخل توده است تکرار می شود. سپس یک نمونه بیوپسی سوزنی خوب (تکه کوچکی از بافت) یا یک نمونه سوزنی هسته ای (یک استوانه نازک از بافت با حدود ۲/۱ اینچ طول و کمتر از ۸/۱ اینچ قطر) برداشته و در زیر میکروسکوپ نگاه می شود.

تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI)

MRI تصاویر دقیقی از بافت های نرم در بدن به خصوص مغز و نخاع فراهم می کند. این عکس ها اغلب برای بررسی سرطان ها مفید هستند. اما MRI ها از امواج رادیویی و آهن رباهاب قوی به جای اشعه ایکس استفاده می کنند، به همین دلیل هیچ اشعه ای وجود ندارد. انرژی امواج رادیویی توسط بدن جذب و سپس به صورت طرحی که شکل آن قسمت از بافت بدن را به دلیل بیماری خاص گرفته است آزاد می کند. کامپیوتر طرح را به صورت تصویر بسیار دقیقی از قسمت های بدن پیاده می کند. یک ماده کنتراست به نام گادولینیوم می تواند قبل از اسکن برای دیدن دقیق جزئیات به داخل یک رگ تزریق شود، اما کنتراست مورد نیاز کمتر از مقدار مورد نیاز برای سی تی اسکن است.

MRI ها معمولا به اندازه سی تی اسکن ها راحت نیستند. اولا، آن ها طولانی تر هستند- اغلب تا یک ساعت طول می کشند. دوم، شما باید داخل یک تونل باریک درزا بکشید، که محصور است و می تواند افرادی را که کلاستروفیا (ترس از فضای بسته) دارند، ناراحت کند. اگر شدید باشد، ممکن است نیاز باشد که شما اسکن را در یک دستگاه MRI باز انجام دهید. این دستگاه ها کمتر محصور هستند، اما ممکن است اسکن آن به همان اندازه خوب نباشد. همچنین، دستگاه های MRI صدای وزوز وکلیک کردن ایجاد می کنند که ممکن است شما را مضطرب کند. برخی مراکز هدفون هایی با موسیقی برای نشنیدن آن صداها ارائه می دهند.

سونوگرافی

سونوگرافی از امواج صوتی استفاده می کند که پژواک آن تصویری از اندام های داخلی یا توده ها تولید می کند. یک ابزار میکروفون مانند کوچک به نام مبدل امواج صوتی ساطع می کند و پژواک آن را که از بافت های بدن بر می گردد می گیرد. پژواک ها توسط یک کامپیوتر به تصاویر سیاه و سفیدی تبدیل می شوند و در صفحه نمایش کامپیوتر نشان داده می شوند.

سونوگرافی یک روش نسبتا آسان و سریع است که از تابش اشعه استفاده نمی کند، و به همین دلیل است که اغلب یکی از اولین آزمایش های انجام شده برای توده های داخلی مشکوک است. برای بیشتر معاینه های سونوگرافی، شما به سادگی روی یک تخت دراز می کشید و تکنسین مبدل را روی پوست قسمتی از بدن شما که باید معاینه شود حرکت می دهد. معمولا، ابتدا پوست با ژل چرب می شود.

سونوگرافی می تواند برای بررسی اندام ها در شکم و لگن به منظور اینکه تشخیص داده شود آیا سرطان بر این اندام ها اثر گذاشته است یا نه مفید است.

توموگرافی تابش پوزیترون (PET)

PET اسکن گلوکزی (نوعی از شکر) شامل یک اتم رادیواکتیو به خون تزریق می کند. میزان رادیواکتیویته استفاده شده بسیار کم است. به دلیل اینکه سلول های سرطانی در خون به سرعت رشد می کنند، مقدار زیادی از شکر رادیواکتیو را جذب می کنند. تصویر به دقت تصاویر CT اسکن یا MRI نیست، اما می تواند اطلاعات مفیدی درباره کل بدن ارائه دهد.

اگر شما در غدد لنفاوی در گردنتان سرطان داشته باشید PET اسکن می تواند مفید باشد. این اسکن ممکن است شما را قادر به پیدا کردن منبع سرطان جایی در سر یا گردنتان بکند. همچنین می تواند بگوید ناحیه غیر طبیعی در اشعه ایکس قفسه سینه سرطان است یا خیر.

اغلب، PET اسکن با CT اسکن در ماشینی که می تواند هر دو را در یک زمان انجام دهد (PET/CT اسکن)، ترکیب می شود. این پزشک را قادر می سازد تا نواحی رادیواکتیویته بالا در PET را با ظاهر آن ناحیه در CT مقایسه کند. PET/CT می تواند در یافتن محل اولیه CUP مفید باشد. همچنین در پیدا کردن مناطق دیگر که سرطان به آن ها گسترش پیدا کرده نیز می تواند مفید باشد.

اسکن گیرنده های سوماتواستاتین

اسکن گیرنده های سوماتواستاتین (SRS)، که همچنین به نام OctreoScan نیز شناخته شده است، می تواند در تشخیص تومورهای نورواندوکرین (NETs)، شامل سرطان های غدد عصبی بسیار مفید باشد. این اسکن از یک ماده شبه هورمون به نام اکتراتوید استفاده می کند که به رادیواکتیو ایندیوم-۱۱۱ محدود شده است. اکتروتاید به پروتئین های روی سلول های تومور بسیاری از NETها می چسبد. برای انجام این آزمایش، مقدار کمی از این ماده را به یک رگ تزریق می کنند. این ماده از در خون می گردد و به NETها می چسبد. حدود ۴ ساعت بعد از تزریق، یک دوربین مخصوص می تواند برای نشان دادن جایی که رادیواکتیویتی در بدن جمع شده است استفاده شود. اسکن های اضافی نیز ممکن است به صورت پی در پی در روزهای بعد به همین صورت انجام شود. این آزمایش نه تنها برای پیدا کردن برخی NETها، بلکه همچنین در تعیین درمانی نیز مفید است. اگر یک تومور در SRS دیده شود، به احتمال زیاد به درمان با داروی خاص پاسخ می دهد.

آندوسکوپی

آندوسکوپی یک روش پزشکی است که در آن ابزاری لوله مانند (به نام آندوسکوپ) برای نگاه کردن به داخل بدن استفاده می شود. برخی آندوسکوپ ها توخالی هستند به طوری که پزشک می تواند به طور مستقیم بدن را ببیند، درحالیکه دیگر آندوسکوپ ها از فیبر نوری (شیشه های منعطف یا فیبرهای پلاستیکی که نور را از خود می گذرانند) استفاده می کنند. با این حال دیگران یک دوربین ویدئو کوچک در انتهای دید دارند.

آندوسکوپ برای بخشی از بدن که مورد بررسی قرار می گیرد نام گذاری شده است. به عنوان مثال، یک آندوسکوپ که به راه های اصلی در ریه نگاه می کند برونکوسکوپ نامگذاری می شود و به روش آن برونوسکوپی می گویند. به آندوسکوپی که برای نگاه کردن به داخل روده بزرگ استفاده می شود کولونوسکوپ می گویند.

انواع رایج آندوسکوپی شامل:

• لانروسکوپی – برای نگاه کردن به حنجره (تارهای صوتی)
• ازوفاگوگاسترودئودنوسکوپی (EGD، آندوسکوپی فوقانی نیز نامیده می شود) برای نگاه کردن به مری (لوله ای که گلو را به معده وصل می کند)، معده و اثنی عشری (بخش اول روده کوچک)
• برونوسکوپی – برای نگاه کردن به ریه ها
• کولونوسکوپی – برای نگاه کردن به روده بزرگ (کولون)
• سیستوسکوپی – برای نگاه کردن به مثانه

بسته به ناحیه ای از بدن که به آن نگاه می شود، آندوسکوپ ممکن است از طریق ورودی هایی مانند دهان، بینی، یا مقعد وارد شود. اغلب آندوسکوپ ها بعد از اینکه شما آرام (خواب آلود) شدید انجام می شود و اغلب بدون درد است. آندوسکوپی معمولا برای نگاه کردن به مری و معده، روده بزرگ، ریه ها و گلو و حنجره (تارهای صوتی) استفاده می شود. اگر چیز مشکوکی حین معاینه دیده شود، می توان نمونه بیوپسی را با ابزار خاص با استفاده از آندوسکوپی برداشت. سپس نمونه ها زیر میکروسکوپ نگاه می شوند تا ببینند آیا سلول های سرطانی وجود دارند یا خیر.

آندوسونوگرافی: این آزمایش با یک پروب سونوگرافی متصل به یک آندوسکوپ انجام می شود. اغلب از آن برای گرفتن تصاویری از لوزالمعده و تومور مری استفاده می شود. بیماران ابتدا آرام می شوند (به آن ها داروهایی داده می شود که خواب آلود شوند). سپس پروب از طریق دهان یا بینی به مری فرستاده می شود. این پروب در مری می تواند برای نگاه کردن به هر تومور موجود استفاده شود. زمانی که هیچ تومور مری وجود نداشته باشد، آندوسکوپ به سرتاسر مری و معده و داخل قسمت اول روده کوچک می رود. سپس پروب می تواند به سمت پانکراس هدایت شود، که در کنار روده کوچک قرار دارد. پروب در نوک آندوسکوپ قرار دارد، به همین دلیل راه بسیار خوبی برای نگاه کردن به پانکراس است. این روش برای تشخیص تومورهای کوچک در پانکراس بهتر از CT اسکن است. اگر یک تومور دیده شود، در طول این روش می تواند از آن نمونه برداری شود.

نوعی از آندوسونوگرافی نیز می تواند برای نگاه کردن دقیق به تومورهای مقعد استفاده شود. برای این روش، آندوسکوپ از طریق مقعد وارد و به داخل راست روده می رود.

پانکراتوگرافی رتروگراد آندوسکوپیک  (ERCP) : در این روش، آندوسکوپ از طریق گلوی بیمار، و مری و معده به قسمت اول روده کوچک وارد می شود. پزشک می تواند از طریق آندوسکوپ نگاه کند و آمپول واتر (جایی که در آن مجرای مشترک صفراوی به روده کوچک وصل شده است) را پیدا کند. پزشک یک کاتتر (یک لوله بسیار نازک) را از انتهای آندوسکوپ به مجرای مشترک صفراوی هدایت می کند. سپس مقدار کمی از رنگینه (ماده کنتراست) از طریق لوله به مجرای مشترک صفراوی وارد می شود و اشعه ایکس انجام می شود. این رنگینه به کشیدن طرح مجرای صفراوی و مجرای پانکراس کمک می کند. تصاویر اشعه ایکس می تواند تنگی یا انسداد این مجاری ها را نشان دهد که ممکن است به دلیل سرطان پانکراس باشد. پزشکی که این آزمایش را انجام می دهد می تواند یک برس کوچک در لوله قرار دهد تا اگر سلول هایی شبیه به سلول های سرطانی بودند، آن ها را برای نگاه کردن در زیر میکروسکوپ بردارد. این روش معمولا زمانی که فرد آرام (به بیمار دارو می دهند تا خواب آلود شود) است انجام می شود.

آزمایش های خون

 اگر علائم و نشانه ها نشان دهند که شما ممکن است سرطان داشته باشید، آزمایش های خون احتمالا برای بررسی تعداد و نوع سلول های خونی و برای اندازه گیری سطح مواد شیمیایی خاص خون انجام می شود.

شمارش کامل خون

شمارش کامل خون (CBC) آزمایشی است که سلول های مختلف داخل خون را، مانند گلبول های قرمز خون، گلبول های سفید خون، و پلاکت ها اندازه گیری می کند. تعداد کمتر از حد طبیعی انواع مختلف سلول های خونی ممکن است نشان دهد که یک CUP به استخوان ها گسترش یافته و جانشین بسیاری از مغز استخوان های نرمال شده است، درحالی که سلول های خونی جدید ساخته شده اند.

کم خونی (تعداد کمتر از حد طبیعی گلبول های قرمز خون) نیز ممکن است به این معنی خونریزی معده یا روده ناشی از سرطان باشد. این مهم می تواند به جایی از معده یا روده که محل اصلی آن است اشاره کند.

آزمایش های شیمیایی خون

آزمایش های سطح شیمیایی در خون می تواند نشان دهد که چگونه اندام های خاص به خوبی عمل می کنند، و در بعضی موارد آن ها سرنخی ازینکه کجا ممکن است سرطان در بدن پیدا شود می دهند.

به عنوان مثال، آزمایش های عملکرد کبد غیرطبیعی در یک فرد با CUP ممکن است سرطان در کبد را نشان دهد. سرطان ممکن است در کبد شروع شده باشد یا  از قسمت دیگری از بدن گسترش پیدا کرده باشد. آزمایش های دیگر خون می تواند بگوید کلیه ها چقدر خوب کار می کنند یا آیا سرطان به استخوان ها حمله کرده است یا خیر.

نشانگر تومور سرم

بعضی از انواع سرطان موادی را به داخل خون آزاد می کنند که به عنوان نشانگر تومور شناخته شده اند. انواع بسیار مختلفی نشانگر تومور وجود دارد، اما تنها تعداد کمی از آن ها در کشف منشا سرطان مفید هستند، مانند:

• آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA): سطح بالای PSA در یک مرد نشان می دهد که CUP ممکن است در غده پروستات آغاز شده باشد.
• CA-125:  سطح بالای CA-125 در یک زن می تواند نشان دهنده سرطان تخمدان، لوله های فالوپ، یا صفاقی اولیه باشد.
• گنادوتروپین جفتی انسانی (HCG):  سطح بالای HCG  تومور ژرم سل را نشان می دهد، نوعی از سرطان است که می تواند در بیضه ها، تخمدان ها مدیاستینیوم (ناحیه ای بین ریه ها)، یا رتروپریتونیوم (ناحیه ای پشت روده) شروع شود.
• آلفا فتوپروتئین (AFP) : این ماده توسط بعضی از تومورهای ژرم سل همچنین بعضی از سرطان ها که از کبد شروع می شوند تولید می شود.
• کروموگرانین A : سطح CgA می تواند با سرطان های اعصاب و غدد بالا رود.
• CA 19-9: سطح بالای این نشانگرهای تومور نشان می دهد که سرطان از مجاری پانکراس یا صفرا آغاز شده است.

نشانگرهای تومور مختلف دیگری وجود دارد، اما آن ها در بیماران با CUP کمتر مفید هستند زیرا سطوح آن ها با سرطان های مختلف بالا می رود. به عنوان مثال، آنتی ژن کارسینوامبریونیک (CEA) می تواند به دلیل یک آدنوکارسینوم از هر منبعی بالا برود. سرطان های روده بزرگ، ریه، تخمدان، پانکراس، معده و بسیاری دیگر می توانند آدنوکارسینوم باشند و باعث شوند سطح CEA بالا برود.

بیوپسی ها

معاینات فیزیکی، آزمایش های تصویربرداری و آزمایش خون گاهی اوقات می تواند به شدت حضور سرطان را نشان دهد، اما در اغلب موارد یک بیوپسی (برداشتن قسمتی از تومور برای دیدن زیر میکروسکوپ و دیگر تست های آزمایشگاهی) برای دانستن قطعی حضور سرطان مورد نیاز است. معمولا لازم است که یک بیوپسی نیز بگوید سرطان از چه نوعی است (مانندآدنکارسینوم یا سرطان سلول سنگ فرشی) و می تواند سرنخ هایی درمورد محلی که سرطان از آنجا آغاز شده است بدهد. یک بیوپسی برای تشخیص CUP لازم است.

انواع مختلفی از بیوپسی ممکن است بسته به جایی که تومور مشکوک در آنجا قرار دارد، انجام شود.

بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف (FNA): در نمونه برداری FNA، پزشک یک سوزن توخالی نازک را برای بیرون کشیدن (برداشت) چند قطره مایع حاوی سلول و ذرات کوچک بافت به سرنگ متصل می کند. بی حسی موضعی (داروی بی حسی) می تواند بر روی پوست قسمتی که سوزن وارد خواهد شد استفاده شود. اگر یک غده یا تومور لنفاوی نزدیک سطح پوست باشد، پزشک می تواند جای سوزن طولانی تر را هدایت کند.

بیوپسی FNA سریع است، باعث کمی ناراحتی می شود، عوارض کمی دارد، و برای تعیین غده ای که سرطانی باشد مفید است. اما در بسیاری از موارد، یک بیوپسی FNA بافت کافی برای همه آزمایش های مورد نیاز برای تشخیص برخی سرطان ها با منشا اولیه ناشناخته برنمی دارد. زمانی که چنین موردی پیش می آید، انواع دیگر بیوپسی لازم می شود.

بیوپسی سوزنی هسته ای

 یک بیوپسی هسته ای از سوزنی کمی بزرگتر برای برداشتن بافت بیشتر استفاده می کند-معمولا یک استوانه یا بیشتر از بافت در حدود ۱/۱۶ اینچ سطح مقطع و ۲/۱ تا ۱ اینچ طول. مانند بیوپسی های FNA، بیوپسی های هسته ای می توانند با لمس یا هدایت آزمایش های تصویر برداری بسته به محل تومور انجام می شود. آن ها معمولا با بی حسی موضعی (زمانی که شما بیدار هستید اما آن ناحیه بی حس شده است) به صورت سرپایی انجام می شوند.

یک بیوپسی سوزنی هسته ای تکه های بزرگ تری از بافت را بر می دارد، بنابراین به احتمال زیاد بیش از بیوپسی FNA به ارائه تشخیصی شفاف کمک می کند.

بیوپسی کلی

در طول بیوپسی کلی، جراح پوست را برای برداشتن کل تومور یا غده لنفاوی می شکافد. پزشکان اغلب این نوع از بیوپسی را برای CUP ترجیح می دهند زیرا آن ها را قادر می سازد تا حد ممکن بافت برای کمک به تشخیص درست بردارند.

اگر غده یا توور نزدیک سطح پوست باشد، این یک عمل ساده است که می تواند به صورت معمول با بی حسی موضعی انجام شود. اگر غده یا تومور داخل سینه یا شکم، باشد، آرام بخشی قوی یا بیهوشی عمومی (شما خواب خواهید بود) لازم است.

گاهی اوقات این نوع بیوپسی می تواند با لاپاراسکوپ انجام شود. لاپاراسکوپ یک لوله باریک نورانی است که از طریق یک برش کوچک در دیواره شکم قرار داده می شود. از این وسیله برای دیدن محتویات شکم و هدایت ابزارهایی برای انجام عمل جراحی استفاده می شود. از آنجا که جراحی لاپاراسکوپ تنها نیاز به چند برش کوچک دارد، زمان بهبودی اغلب کوتاه تر از جراحی معمول و باز است.

توراسکوپی شبیه لاراسکوپی است، اما برای جراحی سینه استفاده می شود.

اگر یک تومور در داخل بدن به صورت عمیق قرار داشته باشد و برداشتن آن نیاز به جراحی بزرگ داشته باشد، پزشکان اغلب ابتدا بیوپسی سوزن ظریف یا بیوپسی سوزنی هسته ای را امتحان می کنند.

بیوپسی برشی

این روش شبیه به بیوپسی کلی است با این تفاوت که تنها بخشی از تومور یا توده برداشته می شود. این روش برای نمونه برداری تومورهای بزرگ مفید است، زمانی که برداشتن کل توده ممکن است عوارض جدی، اثرات جانبی، یا نیاز به یک بهبود طولانی مدت داشته باشد. یک بیوپسی برشی، مانند بیوپسی کلی، می تواند اغلب با بی حسی موضعی انجام شود، اگر تومور نزدیک سطح باشد، اما اگر تومور دربدن عمیق تر باشد نیاز به آرام بخش قوی یا بیهوشی عمومی دارد.

بیوپسی آندوسکوپیک

اگر هر چیز غیر طبیعی در طول آندوسکوپی دیده شود، اغلب می تواند در همان زمان نمونه برداری شود. بیوپسی سوزنی می تواند با استفاده از آندوسونوگرافی انجام شود، و سلول ها نیز می توانند از طریق آندوسکوپ در طول یک روش ERCP نمونه برداری شوند.

توراسنتز یا پاراسنتز

اگر شما مقدار زیادی از مایع داخل سینه تان را در ناحیه ای اطراف ریه هایتان (معروف به پلورال افیوژن) یا در شکم تان (استسقا) داشته باشید، نمونه هایی از مایع می تواند با یک سوزن بلند توخالی برداشته شود. اغلب، سونوگرافی برای هدایت سوزن استفاده می شود. سپس مایع در زیر میکروسکوپ دیده می شود تا اگر حاوی سلول های سرطانی بود مشخص شود، و اگر چنین بود، نوع سرطان فعلی تعیین شود. توراسنتز اصطلاح پزشکی برای برداشت مایع از حفره قفسه سینه است. پاراسنتز به برداشت مایع از شکم اشاره می کند. این روش ها معمولا تحت بی حسی موضعی (دارو بی حس کننده)، زمانی که شما بیدار هستید انجام می شود.

آسپیراسیون مغز استخوان و بیوپسی

 این آزمایش ها انجام می شود تا اگر سرطان به مغز استخوان، قسمت داخلی نر استخوان خاص جایی که سلول های جدید ساخته می شوند، گسترش پیدا کرده بود مشخص شود.

آسپیراسیون مغز استخوان و بیوپسی معمولا همزمان انجام می شوند. در اغلب موارد نمونه ها از پشت استخوان لگن (کفل) گرفته می شود.

برای آسپیراسیون مغز استخوان، شما روی تختی دراز می کشید (به شکم یا پهلوی خود). بعد از اینکه ناحیه تمیز شد، پوست کفل و سطح استخوان با بی حسی موضعی بی حس می شود، که ممکن است باعث سوزش مختصر یا احساس سوختگی بشود. سپس یک سوزن باریک توخالی به استخوان وارد می شود و از یک سرنگ برای بیرون کشیدن مقدار کوچکی از مایع مغز استخوان استفاده می شود. حتی با بی حسی، اغلب بیماران زمانی که توده برداشته می شود هنوز درد مختصری دارند.

بیوپسی مغز استخوان معمولا درست بعد از آسپیراسیون انجام می شود. یک تکه کوچک از استخوان و مغز آن (حدود ۱۶/۱ اینچ قطر و ۲/۱ اینچ طول) با سوزنی کمی بزرگ تر که آن را می پیچانند تا با فشار به داخل استخوان وارد شود، برداشته می شود. بیوپسی نیز می تواند باعث درد مختصری شود. زمانی که بیوپسی انجام شود، فشاری به محل وارد می شود تا به توقف خونریزی کمک کند.

نمونه ها از مغز استخوان به آزمایشگاه پاتولوژی فرستاده می شود، جایی که در آن این نمونه ها برای سلول های سرطانی بررسی و آزمایش می شوند.

تست های آزمایشگاهی نمونه های بیوپسی

همه نمونه های بیوپسی ابتدا در زیر میکروسکوپ توسط یک پاتولوژیست نگاه می شوند، یک پزشک که آموزش های خاص در تشخیص آزمایشگاهی سرطان دارد. اینکه سرطان در زیر میکروسکوپ چگونه دیده می شود اغلب سر نخ هایی از منشا آن می دهد. اگر تشخیص واضح نباشد، سپس آزمایش های بیشتر می تواند کمک کند.

ایمونوهیستوشیمی

برای این آزمایش، برش های بسیار نازک بافت از بیوپسی به شیشه های میکروسکوپ چسبانده می شود. سپس نمونه ها با پروتئین های ویژه (آنتی بادی ها) طراحی شده برای چسباندن به مواد خاص یافت شده در سلول های سرطانی معین درمان می شوند. اگر سرطان بیمار شامل آن ماده باشد، آنتی بادی به سلول چسبانده می شود. سپس مواد شیمیایی اضافه می شوند به طوری که سلول ها با آنتی بادی ها چسبانده شده به آن ها تغییر رنگ دهند. پزشکی که در زیر میکروسکوپ به نمونه ها نگاه می کند می تواند این تغییر رنگ را ببیند. پزشکان اغلب لازم است آنتی بادی های بسیار مختلفی را استفاده کنند تا تعیین نوع سرطان را در اسلایدها امتحان کنند.

فلوسیتومتری

در فیلوسیتومتری، سلول ها از یک نمونه بیوپسی با آنتی بادی های خاص، که هر کدام از آن ها تنها به نوع خاصی از سلول ها می چسبند، درمان می شوند. سپس سلول ها از مقابل یک پرتو لیزر گذرانده می شوند. اگر آنتی بادی ها به سلول ها بچسبند، لیزر باعث می شود آن ها یک نور رنگی ساطع کنند که توسط کامپیوتر اندازه گیری و آنالیز می شود. این آزمایش احتمالا در کمک به تعیین اینکه سرطان در یک غده لنفاوی لنفوم است یا نوع دیگری از سرطان بیشتر مفید است. این همچنین می تواند به تعیین نوع دقیق لنفوم کمک کند به طوری که پزشکان می توانند بهترین درمان را انتخاب کنند.

تست سیتوژنتیک

آزمایش های سیتوژنتیک به کروموزوم های سلول (قسمت هایی از DNA) در زیر میکروسکوپ نگاه می کند تا هر تغییری را پیدا کند. سلول های عادی انسان حاوی ۴۶ کروموزوم است. برخی از انواع سرطان اختلالات مشخصات در کروموزوم های خود دارند. یافتن این تغییرات به شناسایی نوع خاص سرطان کمک می کند. انواع مختلف تغییرات کروموزوم می تواند در سلول های سرطانی یافت شود.

• یک جابجایی به این معنی است که قسمتی از یک کروموزوم شکسته شده است و اکنون در کروموزوم دیگری قرار گرفته است.
• وارونگی به این معنی است که قسمتی از یک کروموزوم وارونه است (در حال حاضر در جهت عکس) اما هنوز به کروموزوم اصلی متصل است.
• یک حذف قسمتی از کروموزوم را نشان می دهد که از دست رفته است.
• یک تکثیر زمانی اتفاق می افتد که همه یا قسمتی از یک کروموزوم کپی شود به طوری که کپی های بسیار زیادی از آن در داخل سلول وجود داشته باشد.

یک نقطه ضعف آزمایش سیتوژنتیک آن است که معمولا حدود سه هفته طول می کشد تا نتایج به دست بیاید. دلیل آن این است که سلول های سرطانی باید در ظرف های آزمایشگاه برای حدود دو هفته رشد کنند قبل از اینکه کروموزوم های آن ها برای مشاهده در زیر میکروسکوپ آماده شوند. نوعی دیگر از آزمایش کروموزوم فلورسانس در هیبریداسیون در جا (FISH) نامیده می شود. FISH از رنگینه های فلورسنت خاص برای تشخیص تغییرات خاص کروموزوم ها در انواع معین سرطان استفاده می شود. یک مزیت FISH این است که از آزمایش سیتوژنتیک استاندارد زمان کمتری می برد. اشکال آن این است که تنها به دنبال ژن های خاص و تغییرات کروموزوم ها می گردد، بنابراین پزشکان باید ایده ای برای اینکه آن ها را به جلو ببرد داشته باشند.

آزمایش ژنتیک مولکولی

آزمایش DNA سلول های سرطانی با استفاده از روش هایی مانند واکنش زنجیره ای پلیمرایز (PCR) می تواند بعضی تغییرات ژن ها و کروموزوم ها را که نمی توان در زیر میکروسکوپ در آزمایش های سیتوژنتیک دید، پیدا کرد. آزمایش PCR می تواند بعضی جابه جایی ها در قسمت هایی از کروموزوم که برای دیده شدن با آزمایش سیتوژنتیک بسیار کوچک هستند را پیدا کند، مانند FISH، این روش هم نیاز دارد تا پزشکان بدانند به دنبال چه هستند. همچنین می تواند برای به دنبال گشتن یک ویروس خاص استفاده شود. به عنوان مثال، این روش می تواند برای پیدا کردن ویروس Epstein-Barr، که در سرطان نازوفارنکس دیده می شود استفاده شود. یافتن این ویروس در سلول های سرطانی از یک یک غده بزرگ گردن می تواند به این معنی باشد که آن سرطان نازوفارنکس است.

این آزمایش پیچیده در اغلب موارد لازم نیست، اما گاهی اوقات در طبقه بندی برخی سرطان ها مفید است زمانی که دیگر آزمایش ها سرنخ هایی از منشا مورد نظر ارائه نمی دهند.

پروفایل بیان ژن

 با پیشرفت در تکنولوژی، برخی تست های آزمایشگاهی جدیدتر قادر به نگاه کردن فعالیت بسیاری از ژن ها در سلول های سرطانی به صورت همزمان هستند. با مقایسه الگوی فعالیت ژن در نمونه CUP با الگوهای فعالیت دیده شده در انواع شناخته شده سرطان، پزشکان می توانند گاهی اوقات ایده بهتری از اینکه سرطان در کجا آغاز شده است داشته باشند. این تست ها گاهی اوقات می توانند به پزشک شما برای کشف محلی که سرطان ممکن است از آنجا آغاز شده باشد کمک کند، اما تاکنون، آن ها برای نتایج بهتر در بیماران استفاده نشده اند.

میکروسکوپ الکترونی

بیشتر میکروسکوپ ها از یک پرتو نور معمولی برای مشاهده نمونه ها استفاده می کنند. یک ابزار خیلی پیچیده تر، بزرگ تر، و گران قیمت تر به نام میکروسکوپ الکترونی از پرتوهای الکترونی استفاده می کنند. قدرت بزرگ نمایی میکروسکوپ الکترونی صد برابر بزرگ تر از میکروسکوپ با نور معمولی است. این ابزار گاهی اوقات به پیدا کردن جزئیات بسیار کوچکی از ساختار سلول سرطانی کمک می کند که می تواند سرنخ هایی از نوع تومور یا منشا آن بدهد.

با استفاده از این نتایج، ظاهر سرطان زیر میکروسکوپ، محل متاستاز آن، و اطلاعات دیگر در مورد بیمار (سن، جنس، و غیره) اغلب پیدا کردن منبع سرطان یا طبقه بندی سرطان با روشی که بتواند به هدایت درمان کمک کند ممکن است.

طبقه بندی سرطان ها با منشا اولیه ناشناخته

با طبقه بندی سرطان ها با منشا اولیه ناشناخته بعد از آزمایشات اولیه آزمایشگاهی، پاتولوژیست سرطان با منشا اولیه ناشناخته را به یکی از ۵ نوع اصلی زیر طبقه بندی می کند:

• سرطان سلول فلسی
• آدنوکارسینوم
• سرطان تمایز نیافته
• سرطان اعصاب و غدد
• تومور بدخیم تمایز نیافته

رویکردی برای آزمایش سرطان با منشا اولیه ناشناخته با توجه به محل

براساس طبقه بندی و محل سرطان متاستاتیک، پزشکان تصمیم می گیرند چه آزمون ها اضافی باید انجام شود. به عنوان مثال، تومور بدخیم تمایز نیافته ممکن است بیشتر آزمایش شود تا طبقه بندی دقیق تر به عنوان ملانوم، لنفوم، سارکوم، کارسینوم سلول کوچک، تومور ژرم سل و غیره امتحان گردد. طبقه بندی و محل نیز به پزشک برای تصمیم گیری اینکه دیگر چه آزمایش های تصویر برداری ممکن است در یافتن محل اولیه مفید باشد، کمک می کند.

برخی دیگر از راه های رایج تر که در آن سرطان با منشا اولیه ناشناخته ممکن است ظاهر شود با توضیح مختصری از اینکه چه آزمایشی باید انجام شود فهرست شده است.

سرطان در غدد لنفاوی گردن

سرطانی که به غدد گردن گسترش پیدا می کند معمولا از سرطان هایی در دهان، گلو، سینوس ها، غدد بزاقی، حنجره (تارهای صوتی)، تیروئید، یا ریه آمده است. آزمایش هایی برای مشاهده کامل این نواحی برای نشانه هایی از منشا سرطان انجام خواهد شد.

نوع سرطان نیز سرنخی در مورد محلی است که سرطان ممکن است از آنجا شروع شده باشد. اغلب سرطان های دهان، گلو، و حنجره سرطان سلول سنگفرشی هستند. سرطان ریه و سرطان سینوس می تواند کارسینوم سلول سنگفرشی یا آدنوکارسینوم باشد. سرطان غدد بزاقی اغلب نوعی آدنوکارسینوم است. سرطان تیروئید می تواند به غدد لنفاوی گردن گسترش پیدا کند. زمانی که آن شبیه بافت تیروئید نرمال به نظر ی آید، دانستن اینکه از کجا آمده است آسان است. سرطان هایی از همه این مناطق نیز می تواند کارسینوم تمایز نیافته یا حتی تومور بدخیم تمایز نیافته باشند.

پایه زبان، گلو، و حنجره در داخل گردن به صورت عمیق قرار دارد و به راحتی دیده نمی شود. فارنگوسکوپ غیر مستقیم و لارینگوسکوپی از آینه های کوچکی برای مشاهده این نواحی استفاده می کند. لارنگوسکوپ فیبراپتیک (یک لوله روشن منعطف از طریق دهان یا بینی وارد می شود) نیز می تواند برای مشاهده این نواحی و همچنین در صورت نیاز نواحی عمیق تر در گلو مورد استفاده قرار گیرد.

اگر سرطان به احتمال زیاد در سر یا ناحیه گردن، دهان، گلو، حنجره، مری (لوله ای که دهان را به معده وصل می کند) آغاز شده باشد، نای (لوله هوا) و نایچه (لوله هایی که از نای به ریه ها می روند) شروع شده باشد خیلی کامل بررسی خواهد شد. این معاینه، که به نام پاندوسکوپی معروف است، در اتاق عمل زمانی که شما تحت بیهوشی عمومی هستید (خواب) انجام می شود.

آزمایشات تصویربرداری مانند CT اسکن یا MRI سینوس و ناحیه گردن می تواند برای یافتن سرطان های کوچک که درحال حاضر به غدد لنفاوی در گردن گسترش پیدا کرده است، استفاده شود. PET اسکن (اسکن ترکیبی PET/CT) نیز ممکن است انجام شود.

CT اسکن قفسه سینه و برونکوسکوپی (مشاهده راه های هوایی از طریق یک لوله نورانی) اغلب برای یافتن سرطان ریه مشکوکی توصیه می شود که ممکن است در آزمایش اشعه ایکس معمول نشان داده نشده است.

سونوگرافی یا CT اسکن گردن ممکن است برای یافتن سرطان تیروئید استفاده شود.

زنان با آدنوکارسینوم در غدد لنفاوی زیر بغل

در زنان، سرطانی که به غدد زیر بغل گسترش می یابد به احتمال زیاد در سینه شروع شده است، بنابراین همیشه یک معاینه کامل فیزیکی سینه انجام می شود. سپس ماموگرافی تشخیصی (آزمایش اشعه ایکس پستان) و سونوگرافی پستان اغلب به عنوان اولین آزمایش ها انجام می شوند. اگر هیچ توموری در این آزمایش ها پیدا نشود، MRI سینه می تواند بسیار مفید باشد.

تست های آزمایشگاهی بر روی سلول های تومور می توانند تعیین کنند اگر آن ها گیرنده های استروژن (ER) و/یا گیرنده های پروژسترون (PR) داشته باشند. این گیرنده ها اغلب در سرطان سینه یافت می شوند، و یافتن آن ها می تواند به تایید تشخیص سرطان سینه کمک کند. حضور این گیرنده ها نیز در برنامه ریزی درمان هم است، چون سرطان های حاوی این گیرنده ها به احتمال زیاد به هورمون درمانی پاسخ می دهد.

اگر یک تشخیص سرطان سینه نتواند تایید شود، آزمایش هایی برای یافتن سرطان ریه انجام خواهد شد. سرطان ریه شایع ترین علت گسترش سرطان برای غدد لنفاوی زیر بغل در مردان است و می تواند برای زنان هم همین علت باشد.

سرطان در غدد لنفاوی کشاله ران

محتمل ترین محل برای این سرطان ها فرج، واژن، گردنه رحم، آلت تناسلی، پوست پاها، مقعد، راست روده، یا مثانه است اما جاهای دیگر نیز احتمال دارد.

• در زنان، آزمایش پاپ  اسمیر و معاینه لگنی (برای بررسی فرج، واژن، گردنه رحم و تخمدان) توصیه شده است. آزمایش خون CA-125 می تواند برای مشاهده اینکه آیا سرطان تخمدان منبع است یا خیر انجام می شود.
• در مردان، آلت تناسلی و بیضه باید با دقت مورد بررسی قرار بگیرد. یک آزمایش خون برای آنتی ژن خاص پروستات (PSA) می تواند بگوید که آیا سرطان از پروستات شروع شده است یا خیر.
• در مردان و زنان، پروستوسکوپی (معاینه مقعد و راست روده از طریق یک لوله نورانی)، معاینه پوست، معاینه میکروسکوپی ادرار، و CT اسکن شکم و لگن می تواند مفید باشد. اگر آن ها نشانه های ادراری یا حتی اثری از خون در ادرار داشته باشند، معاینه مثانه (سیستوکوپی) نیز می تواند انجام شود.

زنان مبتلا به سرطان حفره لگن

تخمدان ها و لوله های فالوپ محتمل ترین منبع برای  سرطان هستند که از این راه گسترش می یابند، اما سرطان های سینه، ریه، یا دستگاه گوارش نیز می توانند به اینجا گسترش پیدا کنند. آزمایش هایی برای CA-125 در خون و نمونه های تومور در بیشتر سرطان های تخمدان و لوله های فالوپ مثبت هستند و می توانند برای کمک به تعیین تومور اولیه که احتمالا از آنجا یا دیگر اندام ها آمده است استفاده شوند. CT اسکن شکم و لگن نیز معمولا انجام می شود. اغلب سرطان هایی که از صفاق (پوشش داخلی لگن) شروع می شوند مانند سرطانی که از تخمدان شروع شده و گسترش یافته است به نظر می رسد و رفتار می کند. آن ها هچنین علت بالا رفتن سطح CA-125 نیز هستند. این سرطان ها کارسینوم صفاقی اولیه نامیده می شوند و مانند سرطان تخمدان درمان می شوند.

اطلاعات بیشتر در مورد سرطان تخمدان، لوله های فالوپ و سرطان صفاقی اولیه می توانند در اسناد سرطان تخمدان یافت شوند.

سرطان در پشت صفاق (پشت شکم) یا میان پرده (وسط قفسه سینه)

تومورهای ژرم سل یکی از انواع سرطان است که می تواند در این محل ها مخصوصا در افراد جوان شروع شود. بیشتر تومورهای ژرم سل از سلول های زایا در غدد جنسی (بیضه ها یا تخمدان ها) توسعه می یابند، اما این سرطان ها می توانند گاهی اوقات از دیگر قسمت های بدن مانند میان پرده (که در قفسه سینه است) آغاز شوند.

نتایج آزمایشات خون و لکه در سلول های سرطانی برای آلفا-فتوپروتئین (AFP) و گنادوتروپین جفتی انسانی (HCG)  در تومورهای ژرم سل مثبت هستند. مطالعات سیتوژنتیک یا مولکولی نیز ممکن است تغییرات کروموزومی پیدا کنند که تشخیص تومور ژرم سل را حمایت می کنند.

در مردان، مخصوصا آن هایی که جوان تر هستند یا سطوح غیرطبیعی AFP و/یا HCG دارند، سونوگرافی بیضه می تواند مشاهده اینکه آیا سرطان از بیضه ها آغاز شده است یا نه می تواند انجام شود.

CT اسکن سینه، شکم، و لگن معمولا استفاده می شود تا سعی شود دیگر انواع سرطان حذف گردند (مانند سرطان ریه). در زنان، آزمایش ها می تواند برای مشاهده اینکه آیا سرطان در سینه یا تخمدان آغاز شده است می تواند استفاده شود.

شناسایی تومورهای ژرم سل مهم است زیرا آن ها اغلب پاسخ خوبی به ترکیبات خاص از داروهای شیمیایی با نتایج خوب و گاهی اوقات سرنخ می دهند.

ملانوم فقط در غدد لنفاوی

معاینه کامل پوست، ناخن، و دیگر سطوح بدن مانند چشم و داخل دهان برای بررسی ملانوم اولیه لازم است. برخی ملانوم های اولیه که در حال حاضر گسترش یافته اند ممکن است تقریبا کوچک باشند یا برای معاینه گر آموزش ندیده خال معمولی به نظر برسند. به ندرت، ملانوم های اولیه پس از گسترش به خودی خود بدون درمان از بین می روند، فقط ناحیه آن روی پوست کمی روشن تر می شود.

درمان ملانوم بستگی به این دارد که آیا فقط به غدد لنفاوی گسترش یافته است یا اینکه آیا اندام های داخلی را نیز شامل می شود. آزمایش اشعه ایکس سینه، CT اسکن سر و شکم، و آزمایش خون معمولا برای اینکه مشاهده شود آیا سرطان می تواند در هر جای دیگر بدن پیدا شود انجام می شود.

سرطان در محل های دیگر

هدف اصلی تلاش برای تعیین منشا CUP است که ببینیم آیا شما سرطانی دارید که به درمان خاص خوب پاسخ می دهد یا خیر. برخی از انواع مهم ترین سرطان ها برای شناسایی شامل سرطان تیروئید، پستان، و پروستات عبارت اند از:

• آزمایش های سلول های سرطانی برای تیروگلوبولین می تواند بسیاری از سرطان های تیروئید را شناسایی کند که اغلب به طور موثر با تزریق ید رادیواکتیو درمان می شود.
• آزمایش های سلول های سرطانی می تواند شناسایی سرطان سینه حاوی گیرنده های استروژن (ER) و گیرنده های پروژسترن (PR) کمک کندو این سرطان ها می توانند با هورمون درمانی درمان شوند.
• آزمایش های خون و آزمایش های سلول سرطانی برای آنتی ژن خاص پروستات (PSA) می تواند سرطان پروستات را شناسایی کند که با هورمون درمانی درمان می شود.

مراحل سرطان با منشا اولیه ناشناخته چگونه است؟

اغلب سرطان ها بر اساس اندازه سرطان، رشد به اندام های نزدیک، و اینکه آیا به غدد لنفاوی یا اندام های دورتر در بدن گسترش یافته است یا خیر به ۱،۲،۳ یا ۴ مرحله تقسیم می شوند. مرحله ۱ کمترین گسترش است، و بیمار در این مرحله بهترین چشم انداز برای درمان را دارد. مرحله ۴ سرطان هایی با بیشترین گسترش هستند و کمترین چشم انداز برای درمان را دارند.

برای انواع مختلف سرطان، هر سیستم مرحله بندی تا حدودی متفاوت است. به منظور دانستن مرحله سرطان، شما ابتدا باید بدانید از کجا شروع شده است. از آنجا که منشا سرطان ناشناخته است، این امکان وجود ندارد که با دقت سرطان با منشا اولیه ناشناخته (CUP) را مرحله بندی کرد. با این حال، با در نظر گرفتن CUP، سرطان باید فراتر از منشا اولیه گسترش یافته باشد. بنابراین همه CUPها حداقل مرحله ۲، و اغلب آنها مرحله ۳ یا ۴ هستند.

حتی اگر مرحله دقیق یک بیمار ناشناخته باشد، هنوز ممکن است برخی پیش بینی ها درباره چشم انداز درمان آن بر اساس اینکه کدام اندام ها تحت تاثیر سرطان قرار گرفته اند، انجام شود. به عنوان مثال، اگر سرطان تنها در غدد لنفی در یک ناحیه یا در یک عضو پیدا شود، گرایش چشم انداز از اینکه سرطان در بسیاری از اندام های مختلف یافت شود بهتر است. البته، عوامل دیگر، مانند اینکه چگونه سلول های سرطانی در زیر میکروسکوپ دیده می شوند، و اینکه چگونه سرطان به درمان پاسخ می دهد، و اینکه سلامت کلی فرد نیز نقش دارند.

آمارهای بقا در سرطان با منشا اولیه ناشناخته

میزان زنده ماندن اغلب توسط دکترها به عنوان یک روش استاندارد برای بحث در مورد چشم انداز درمان فرد استفاده می شود. برخی بیماران مبتلا به سرطان ممکن است بخواهند آمار بقای مردم در شرایط مشابه را بدانند، درحالی که ممکن است دیگران این اعداد را زیاد مفید ندانند یا حتی نخواهند که بدانند. اگر شما تصمیم گرفته اید که این آمار را ندانید، ادامه این بحث را نخوانید و به فصل بعد بروید.

CUP شامل انواع مختلفی از سرطان ها هستند، بنابراین ارائه آماره های بقا معنی دار برای این سرطان ها به عنوان یک گروه دشوار است. به طور کلی، این سرطان ها به دلایل متعددی خطرناک هستند:

• هنگامی که برای اولین بار تشخیص داده می شوند، از محل اولیه خود خیلی فراتر رفته اند. این بدان معنی است که آن دسته از درمان ها که به احتمال زیاد موثر خواهد بود، مانند جراحی یا اشعه درمانی، احتمالا در بسیاری از موارد به نتیجه نمی رسد.
• به دلیل اینکه نوع دقیق سرطان مشخص نیست، برای پزشکان دانستن اینکه چه نوع درمانی به احتمال زیاد به بیمار کمک می کند سخت تر است.
• بسیاری از سرطان ها با منشا اولیه ناشناخته سرطان هایی با سرعت رشد زیاد یا سرعت گسترش زیاد هستند.

زمانی که تمام انواع CUP را شامل می شوند، متوسط زمان زنده ماندن حدود ۹ تا ۱۲ ماه بعد از تشخیص است. این مهم به طور بسیار گسترده بستگی به عوامل مختلف از جمله نوع سلول سرطانی، محلی که سرطان کشف شده، چقدر سرطان گسترش پیدا کرده، سلامت کلی فرد،درمان های دریافت شده و چگونگی پاسخ به درمان ها دارد.

CUPهای خاص ممکن است پیش بینی های بهتری برای زنده ماندن داشته باشند. به عنوان مثال، زنانی که سرطان های گسترش یافته به سراسر حفره لگن دارند ممکن است سرطان تخمدان، لوله های فالوپ یا صفاقی اولیه مرحله ۳ یا ۴ داشته باشند. اگر مانند سرطان تخمدان پیشرفته درمان شود، این زنان می توانند انتظار داشته باشند که همان قدر زنده بمانند. بقای نسبی ۵ ساله برای سرطان تخمدان ۳۴% است (برای اطلاعات بیشتر، “بقا با مرحله سرطان تخمدان” را در اسناد سرطان تخمدان ببینید).

آماره های بقا گاهی اوقات می توانند به عنوان یک راهنمای کلی مفید باشند، اما ممکن است آن ها دقیقا نشان دهنده چشم انداز درمان هر فرد نباشند. پزشک شما به احتمال زیاد یک منبع خوب برای این است که آیا این اعداد به شما گفته شود یا خیر، به این دلیل که او با همه جنبه های وضعیت شما آشنا است.