کودک به خواب نمی رود: یک تا دو سالگی

خواباندن کودک نوپایتان می تواند تشویش زا باشد. از همه اینها گذشته، شما هرگز نمی دانید که آیا او با صدای بلند داد و فریاد یا به نحوغم انگیزی هق هق خواهد کرد. اما سوالی اصلی این می باشد که زمانیکه شما کودکتان را به تختخواب برده اید بهترین روش برای واکنش نشان دادن به او چیست؟ کارشناسان در مورد این مسئله کاملاً با یکدیگر اختلاف دارند، بطوریکه دکتر Richard Ferber در یک طرف قضیه و دکتر William Sears در طرف دیگر آن قرار دارد. با این وجود، همه کارشناسان موافق هستند که روش انتخابی شما برای آرام کردن یا فرونشاندن کودکتان به منظور خوابیدن در طول زمان تغییر می کند. نوزاد کم سن و سال نیازمند در آغوش گرفتن است، در حالیکه کودک نوپا به یک روال عادی یکپارچه و شب بخیر قاطع نیاز دارد. هریک از کارشناسان ایده های زیادی برای آرام کردن کودک نوپایتان به منظور خوابیدن ارائه می دهند ـ  آنچه را برگزینید که برای شما موثر واقع می شود.

اگه دوست دارین بدونین رشد حرکتی، شناختی, اجتماعی و زبانی کودکتون چطور بوده، پیشنهاد ما استفاده از  نرم افزار رشدیار هست.

دیدگاه Mindell

زمانی که کودک شما زبان و بیان را درک می کند می توانید به او بگویید که شما در اتاق او برای مدت های کوتاه تر و کوتاه تر به جای ترک او برای مدت های طولانی تر خواهید ماند (“تنها به مدت پنج دقیقه دیگر خواهم ماند”). شما می توانید به فرزندتان کمک کنید تا از طریق پی فرمان رفتن مانند ترک اتاق برای تهیه یک لیوان آب، بارزدن ماشین ظرفشویی و غیره تنها بودن را تمرین کند. یا شما می توانید سعی کنید به او بگویید که اگر او آرام باشد و در تختخواب بماند، در عرض چند دقیقه برمی گردید و او را بیش از معمول در آغوش(بر) خواهید گرفت و می بوسید.

دیدگاه Ferber

به کودکتان کمک کنید تا از طریق خلق یک روال عادی یکپارچه برای زمان به خواب رفتن پیوست های مناسبی برای زمان گفته شده ایجاد کند. کودک خود را برای خوابیدن بغل نکنید، تکان ندهید یا به او شیر ندهید، یا از یک شیشه شیر یا پستانک برای روانه کردن او به عالم خواب استفاده نکنید. در حالیکه این روش ها در کوتاه مدت موثر واقع می شوند، می توانند به کودک شما بیاموزند تا با به خواب برده شدن، نه تنهایی به خواب رفتن متکی شود. اگر او به خواب نمی رود سعی کنید که به او اجازه دهید به نحو فزاینده ای برای فواصل زمانی طولانی تر گریه کند، گریه او درابتدا به مدت ۵ دقیقه است و تا ده دقیقه و … افزایش می یابد. شما می توانید پس از هر فاصله زمانی حدود دو تا سه دقیقه را با کودک صرف کنید، از طریق صحبت کردن با او و به هر نحوی تعریف و تمجید کردن به او اطمینان خاطر (مجدد) دهید.

دیدگاه آکادمی اطفال آمریکا

حواستان دائماً به ساعت باشد تا متوجه شوید که چه موقع کودکتان نشانه های خواب آلودگی را بروز می دهد و همان موقع را زمان معمول به خواب رفتن او قرار دهید. تشریفات بی دغدغه ای را برای زمان به خواب رفتن طراحی کنید و آن را با او مطرح کنید. از اینرو کودک آنچه را که شما انجام می دهید، زمان و علت آن را متوجه می شود. درهرکاری که شما تصمیم می گیرید انجام دهید روال عادی شما باید منتهی به آرام بودن کودکتان و بیداری در تختش شود. از اینرو او می تواند خودش را برای خوابیدن آرام و آسوده کند.

دیدگاه Brazelton

جدی باشید. شما می توانید با تکنیک های خود – آسودگی از طریق دادن یک حیوان پرشده اسباب بازی یا پتو (دستمال) به کودک و یاری رساندن او در درک و یافتن انگشت شست خودش  به او کمک کنید. تشریفاتی را برای زمان به خواب رفتن دنبال کنید که موثر و آرامش بخش است.

دیدگاه Sears

سعی کنید چرت زدن کودکتان را به هنگام بعدازظهر جلو بیاندازید و در صورت لزوم آن را کوتاه تر کنید و حتماً تشریفات زمان خوابتان را ادامه دهید. سایر روش هایی که به کودکتان کمک می کند تا خوابش ببرد عبارتند از:  بغل او بخوابید، وانمود کنید که به خواب رفته اید، یا رویکرد کارآمد و منظم، با مسئولیت فرد بزرگسال را مورد نظر قرار دهید: خود را برای خوابیدن آماده کنید و به روال عادی روزمره خود بپردازید. سرانجام او درست در حین تماشا کردن شما خوابش می برد.

ترجمه شده از وبسایت: www.babycenter.com