رفتار کودک ۱۴ ماهه شما: آزمودن حد و حدود ها و صبر شما

اتفاق جدید این ماه: من می دانم چه می خواهم!

یک کودک ۱۴ ماهه، نمونه بارز یکدندگی است. او ممکن است به طرز غافلگیرکننده ایی راجع به آنچه می خواهد انجام دهد و بخورد، جایی که می خواهد برود و شاید حتی چیزی که می خواهد بپوشد،(مثل نپذیرفتن به تن نگه داشتن یک کلاه یا ژاکت) قاطع شود. به طور قطع چیزهایی که شما بیشتر می خواهید انجام ندهد، دقیقا همان کارهایی هستند که او از همه بیشتر می خواهد انجام دهد. کودک نوپای شما همچنین ممکن است تصمیم بگیرد کارهایی، مثل ریختن شیر در فنجان یا پوشیدن کف هایش را خودش انجام دهد، حتی اگر هنوز قادر به انجام چنین کارهایی نباشد.

شما چه می توانید بکنید

اگر احساس می کنید کلمه ایی که بیشتر اوقات می گویید “نه” است، به فکر راه هایی برای کاملا امن کردن خانه، یا حداقل بخشی از خانه و حیاط، برای ماجراجویی هایش باشید. ابزار باغبانی را در گاراژ یا اتاقک کوچک  بگذارید، اطمینان حاصل کنید که خطرهای آبی (برای مثال سطل ها، استخر و غیره) وجود ندارد، و تعدادی توپ بگذارید تا بتواند دنبالشان بدود و آنها با پا بزند – یک “تمرین” درست و حسابی با توپ، می تواند خیلی سرگرم کننده باشد. یک اتاق یا گوشه ایی از خانه را به عنوان محدوده بازی بچینید و آن را با بالش و اسباب بازی پر کنید. اشیای شکستنی را از روی میزهای قهوه خوری یا تاقچه هایی که می تواند به آنها دسترسی پیدا کند بردارید. حتما هر گوشه تیزی را با لایه ایی نرم بپوشانید (حتی بهتر از آن، اینکه میزهای قهوه خوری و کناری را که خطر ایجاد می کنند، بردارید). و بگذارید کودکتان خودش غذا بخورد، حتی اگر این کار باعث یک بهم ریختگی بزرگ شود. یادتان باشد که بازی و جستجو، چیزهایی هستند که نوپایتان با آنها درباره دنیای اطراف می آموزد، بنابراین تنها به این خاطر که در مورد همه چیز در اطرافش کنجکاو است و نمی خواهد هیچ کس او را از بررسی هیچ چیزی بازدارد، به این معنا نیست که کودک ۱۴-ماهه تان عمدا مبارزه می کند.

نوپایان شیفته آب هستند. بازی با آب می تواند هم آرام بخش باشد و هم هیجان انگیز، بنابراین دفعه بعدی که به راهی برای پرت کردن حواس نوپایتان نیاز دارید – در حالی که آشپزی می کنید – او را در صندلی پایه بلندش بگذارید، یک کاسه پلاستیکی را از آب صابون و کف پر کنید و به او یک اسفنج یا برس-ظرف بدهید تا بتواند فنجان ها و بشقاب های پلاستیکی را بشوید. می توانید اگر نگران کثیف کاری هستید، یک تکه پارچه یا یک پرده حمام کهنه، زیر صندلی اش پهن کنید.

پیشرفت های دیگر: کنار آمدن با رفتار پرخاشگرانه

نوپایان می توانند کمی پرخاشگر باشند، همبازی هایشان را بزنند یا گاز بگیرند. فهمیدن اینکه این نوع رفتار بیشتر پی آمدِ کلافگی است تا بدجنسی، ممکن است به شما کمک کند با این عملکردها کنار بیایید.  همچنین به خاطر داشته که یک کودک ۱۴-ماهه قادر به فهمیدن این نیست، که کودکان دیگر احساس دارند. اگر وقتی موی یک همبازی را می کشد، جیغ بزند، او احتمالا مکث خواهد عکس العملش را تماشا می کند اما احتمالا هیچ همدلی نشان نخواهد داد. برای او این یک علت و معلولِ ناب است، و این کار به همان اندازه که پرت کردن غذا از بالای صندلی غذایش و سپس نگاه کردن به این که کجا می رود، تا چند ماه پیش جذاب بود، مجذوب کننده است. و به همین خاطر شما احتمالا باید بر قرارهای بازی از نزدیک نظارت کنید و آماده مداخله باشید. بهترین راه برای پایان دادن به رفتار پرخاشگرانه، آن است که به کودکتان بگویید، “نه، زدن درد دارد،” یا چیزی شبیه به این و کودکتان را از موقعیتی که نمی تواند خود را در آن کنترل کند خارج کنید.

متخصصان معتقدند که زدن به پشت یا هر نوع تنبیه بدنی دیگری برای برای تربیت کردن یک کودک، کار ساز نیست. با اینکه سرپرستی از یک کودک ممکن است خسته کننده باشد، اگر راه های دیگری برای تعیین حد و مرزها بیابید، شما و فرزندتان وضعیت خیلی بهتری خواهید داشت. همچنین تنها یک شکلِ تربیت برای همه موارد کارساز نیست. برای مثال وقتی کودکتان کاری می کند که شما دوست ندارید انجام دهد، توجه نکنید، برای مثال سعی کنید با شدت برخورد نکنید. به هرحال همه چیزی که او می خواهد، توجه شماست، بنابراین اگر می توانید، و وقتی شما را آزار نمی دهد، او را تمجید کنید و به او توجه کنید، ممکن است به اندازه قبل برای بدرفتاری کردن احساس نیاز نکند.

ترجمه شده از وبسایت: www.babycenter.com