رفتار کودک ۱۳ ماهه شما: یک غریبه دربین شما؟

اتفاق جدید این ماه: یک غریبه در بین شما؟

شما نمی دانید کودک ۱۳ ماهه تان از یک لحظه تا لحظه دیگر چگونه رفتار خواهد کرد. مخصوصا کنار آمدن با گروه های بازی می توانند سخت باشد. کودک نوپای شما فقط به این خاطر از دیدن یک دوست هیجان زده به نظر می رسد، که او را کله پا کند و اسباب بازی ایی که در دست دارد را بگیرد. یا همان دوست را قبل از اینکه ناگهان گاز بگیرد یا بزند، در آغوش بگیرد. توضیح ساده درباره این نوع رفتار آن است که در ۱۳ ماهگی، کودکان همبازی های خود را انسان هایی ذی احساس تلقی نمی کنند – آنها تنها برایشان اشیایی برای کاوش هستند.

در این سن، بسیاری از نوپایان غیر منتظره رفتار کردن را آغاز می کنند. کودک شما ممکن است بدون هیچ دلیلی به بلندترین نحوی که می تواند جیغ بکشد، رومیزی (و همه ظرف های رویش را) روی زمین بکشد، یا با اینکه شما با جدیت به او می گویید که این کار را نکند، دم سگ را سریع بکشد. با اینکه ممکن است این زمان برایتان سخت و آزار دهنده باشد، به خاطر داشته باشید که او عمدا از شما نافرمانی نمی کند – او تنها در حال بررسی کردن اطرافش و فهمیدن آن است که چقدر بر شما، محیط اطراف و خودش تسلط دارد. بسیاری از این اعمالِ “مخرب” در واقع به او کمک خواهند کرد تا یک حس استقلال ایجاد کند و بفهمد کدام نوع رفتار برای شما مقبول است و کدامیک نه.

اگه دوست دارین بدونین رشد حرکتی، شناختی, اجتماعی و زبانی کودکتون چطور بوده، پیشنهاد ما استفاده از  نرم افزار رشدیار هست.

شما چه می توانید بکنید

شما می توانید به او کمک کنید حس سرزندگیِ بالقوه مخربش را به راه های بی خطر بکشاند. برای مثال جنگ های بالش، چه بیرون، چه در فضای داخلی، در جایی که او نتواند به چیزی آسیب برساند، برای خسته کردن کودک نوپایتان موثر هستند. برای جنگ های روی هم رفته خشن اما غیر مخربِ بالش، یک مجموعه از ۱۲ بالشِ کم حجمِ حدود ۹ اینچ مربعی تهیه کنید- بلند کردن آنها برای کودک نوپایتان آسان تر است و سبک تر از آن است که چیزی را بشکند. بازی کردن با گل رس مجسمه سازی – کشیدن، ورز دادن و غلطاندن چیزهای پیچ و تاب دار –گریز خوب دیگری است. در اولین روز بارانی بعدی، چکمه های باران خود را بپوشید و باهم در گودال ها بپرید. اگر به طور مداوم به کودکتان گوش زد می کنید که “آب را از وان حمام بیرون نریزد”، او آزادی عمل برای پاشیدن آب به اطراف و درس کردن یک کثیف کاریِ حسابی را دوست خواهد داشت.

پیشرفت های دیگر: ناخنک زدن

آیا نوپایتان آنقدر مشغول به نظر می رسد که حتی نمی تواند برای خوردن زمان صرف کند؟ این بدان خاطر است که هنوز تا پنج دقیقه، او به شدت درگیر تکان دادن آن صندلی است، حتی بسیاری از روزها ممکن است جویدن یک غذای محبوب هم، بیشتر از حد توانش باشد. حتی اگر وقتی که یک کودک بوده، همه چیز را از پوره سیب گرفته تا مرغ انباشته در سیر، با اشتیاق می خورده است، ممکن است به یکباره هرغذایی به او می دهید را پس بزند. هردو رفتار کاملا طبیعی هستند. ممکن است شما تصور کنید که چون سطح فعالیت هایش به قدر زیادی افزایش یافته است، باید بیشتر غذا بخورد، اما نرخ رشد یک کودک در طول سال دوم، به طرز چشم گیری کاهش می یابد و این امر باعث اندکی، کاهشِ اشتها می شود.

متخصصان می گویند این کار اشتباه است که زمان صرف غذا را به جنگ تبدیل کنید. هرچه بیشتر به کودکتان فشار بیاورید که غذا بخورید او به انجام این کار بی میل تر می شود. در هر بار نشستن برای غذا، به او بین دو یا سه ماده غذایی حق انتخاب بدهید و بگذارید هرچیزی را، هرچقدر که می خواهد، بخورد. (یادتان باشد که به او در بین وعده های غذایی، میان وعده های سالم هم بدهید.) وقتی شروع به پرت کردن غذا از سینی اش می کند یا با آن بازی می کند، این را به عنوان نشانه ایی از تمام شدن کارش بدانید و غذا را بردارید. اگر هرچیزی که جلویش می گذارید را پس می زند، جمعش کنید، آن را در یخچال بگذارید و برای بعد نگهش دارید (اما اگر نمی خواهد او را مجبور نکنید باقی مانده غذایش را بخورد).

ترجمه شده از وبسایت: www.babycenter.com