داروهایی که باعث بروز افسردگی می شوند

اگر شما فکر می کنید داروی مصرفی­ تان باعث افسردگی شما شده است، امکان دارد حق با شما باشد. برخی از داروهای تجویز شده برای بیماری ­های مختلف پزشکی احساساتی از قبیل ناراحتی، ناامیدی، و دلسردی را موجب می­ شوند. چنین احساساتی غالباً با افسردگی در ارتباط هستند. برخی دیگر از داروهای تجویز شده برای مشکلات پزشکی می توانند موجب مانیا (حالتی از انرژی و سرخوشی بیش از حد) شوند که معمولاً با اختلال دوقطبی در ارتباط می ­باشد.

به نظر می ­رسد داروهایی که موجب شیدایی یا افسردگی می­ شوند، به نحوی تغییراتی را در مواد شیمیایی مغز ایجاد می­ کنند. گاهاً حتی با وجود ضرورت تجویز این داروها برای درمان بیماری، عوارض جانبی آنها به سختی قابل تحمل می ­باشد. به عنوان مثال، مشخص شده است که آکوتان که برای درمان آکنه تجویز می­ شود گاهی اوقات موجب افسردگی می­ گردد. مشابه همین موضوع درباره قرص­ های ضد بارداری، داروهای فشار خون بالا، و حتی داروهای استاتین  موثر در درمان کلسترول صادق است.

چگونه می توانم بدانم که آیا داروی مورد مصرف من می­ تواند باعث افسردگی و یا مانیا شود؟

بهترین راه برای دانستن اینکه آیا دارویی می ­تواند خلق و خوی شما را به طریقی منفی تحت تاثیر خود قرار دهد یا خیر، کسب آگاهی درباره داروهایی است که معمولاً به افسردگی یا مانیا منجر می­ شوند. سپس می ­توانید درباره داروهای مصرفی ­تان با پزشک خود صحبت نموده و بررسی نمایید که آیا مصرف این دارو می ­تواند عامل اصلی ایجاد علائم خلقی شما باشد یا خیر. در صورتی که پاسخ به این سوال مثبت باشد، می­ توانید دربارره مصرف داروی جایگرین دیگری با پزشک خود مشورت نمایید. پزشک باید به شما درباره­ ی داروهایی که می­ توانند موجب احساس افسردگی و یا مانیا شوند اطلاعاتی بدهد و همچنین ارزیابی نماید که آیا علائم خلقی شما مربوط به داروها است یا خیر.

داروهایی که ممکن است موجب مانیا (سرخوشی بیش از حد) شوند:

داروهای ذیل می­ توانند موجب پیدایش علائم مانیا شوند. اگرچه خطر بروز علائم مانیک در تعدادی از این داروها خیلی بالا نیست، ولی در صورت مصرف یکی از آنها بهتر است درباره عوارض جانبی دارو با پزشک خود صحبت نمایید:

کورتیکواستروئیدها. این گروه از داروها التهاب (تورم) را کاهش می دهد و باعث کاهش فعالیت سیستم ایمنی بدن (سلول­ هایی که با عفونت­ ها مبارزه می­ کنند) می شود. مثال هایی در این زمینه عبارتند از هیدروکورتیزون، تریامسینولون، پردنیزون، فلوناس ، ناسوکورت، نازونکس، فلوونت و آزماکورت

سیکلوسپورین. این دارو به منظور سرکوب سیستم ایمنی بدن برای پیشگیری از پس زدن عضو پیوندی استفاده می­ شود.

دوپار (لوودوپا). این دارو بیماری پارکینسون را درمان می کند.

لیورزال. شل کننده عضلانی و ماده ضد اسپاسم است. اغلب در درمان مولتیپل اسکلروزیس و آسیب­ های نخاعی استفاده می­ شود.

تمامی داروهای ضد افسردگی، از جمله MAOIs (مهارکننده های مونوآمین اکسیداز، از جمله پارنات یا آردیل؛ (SSRIs) مهارکننده های بازجذب سروتونین از جمله پروزاک، لگزاپرو و پاکسیل)، (SNRIs) مهارکننده های بازجذب سروتونین نوراپی نفرین، از جمله افکسور، پریستیکف فتزیما، خدزلا،سیمبالتا؛ سه­ حلقه ­ای هایی مانند الاویل یا پاملور.

ریتالین یا آمفتامین. این داروهای محرک برای درمان اختلال بیش فعالی با کمبود توجه (ADHD) بکار می­ روند.

سین تیروئید. این دارو معمولاً به عنوان جایگزینی برای هورمون تیروئید تجویز می شود.

آنتی بیوتیک های خاص، از جمله سیپروفلوزاکین و جنتامایسین

داروهای ضد مالاریا از جمله مفلوکین و کلروکین

داروهای آنتی نئوپلاستیک از جمله فلوئورو اوراسیل-۵ و ایفوسفامید

داروهایی که ممکن است موجب افسردگی شوند:

گزارش شده است که داروهای ذیل می ­توانند باعث بروز افسردگی در برخی از بیماران شوند. به ویژه جمعیت سالمندان در معرض خطر  بالاتری قرار دارند.

آکوتان: این دارو در درمان آکنه های شدید به کار می رود.

مشروبات الکلی

داروهای ضد صرع: داروهای ضد صرع برای کنترل صرع استفاده می شود ، نمونه ها شامل سلونتین و زارونتین.

باربیتورات ها: باربیتورات­ ها گروهی از ضد افسردگی ­های سیستم اعصاب مرکزی ­اند که به کاهش سرعت عملکرد مغز کمک می ­کنند. این داروها برای درمان اضطراب و برای جلوگیری از حملات صرعی استفاده می ­شوند. متداولترین آنها عباتنداز فنوباربیتال و سکوباربیتال.

بنزودیازپین ها: این گروه از ضدافسردگی های سیستم اعصاب مرکزی اغلب برای درمان اضطراب و بی خوابی و شل شدن عضلات استفاده می شوند؛ مثالهای آن عبارتند از آتیوان، دالمین، هالسیون، کلونوپین، لیبریوم، دیازپام، و زاناکس.

مسدودکننده ­های بتا – آدرنرژیک – به عنوان بتا بلوکرها نیز شناخته می­ شوند، این داروها در درمان مشکلات مختلف قلبی، شامل فشار خون بالا، نارسایی قلبی، درد قفسه سینه ناشی از آنژین، و بعضی ریتم­ های غیر طبیعی قلب استفاده می شوند. همچنین این داروها برای درمان سردردهای میگرنی مورد استفاده قرار می­ گیرند. مثالهای آن عبارتند از لوپرسور، تنورمین و کورگ.

مسدود کننده های کانال های کلسیمی: این گروه از داروها ضربان قلب را کند و رگ های خونی را گشاد می ­سازند. مسدودکننده­ های کانال کلسیم برای درمان فشار خون بالا، درد قفسه سینه، نارسایی احتقانی قلب، و بعضی ریتم ­های غیر طبیعی قلب استفاده می شوند، نمونه ها شامل کالان، کاردیزم، تییازاک و پروکاردیا.

اینترفرون آلفا: این دارو برای درمان برخی سرطان­ها و همچنین هپاتیت B و C مورد استفاده قرار می ­گیرد.

نورپلانت: این دارو برای کنترل بارداری مورد استفاده قرار می­ گیرد.

مواد شبه افیونی: این گروه از مسکن ­ها برای تسکین و تخفیف دردهای متوسط تا شدید استفاده می شوند. این داروها پتانسیل بالایی برای سوءمصرف و اعتیاد دارند. مثالها عبارتند از کدئین، مورفین، دمورول، پرکودان و کونتین.

استاتین­ ها: این داروها برای کاهش کلسترول مورد استفاده قرار می­ گیرند. از بدن در برابر آسیب های ناشی از بیماری­ های عروق کرونر محافظت نموده و از حملات قلبی جلوگیری می­ کنند. مثالها عبارتند از مواکور، زوکور، پراواکول، لسکول و لیپتور.

وارنیکلین: داروی تجویز شده برای ترک سیگار.

زوویراکس: پزشکان این دارو را برای درمان زونا و تب خال تجویز می­ کنند.

اگر تصور نمایم که داروی مصرفی­ ام  باعث پیدایش علائم افسردگی و یا مانیا شده است باید چکار کنم؟

هرگونه نگرانی خود درباره نحوه اثر دارو بر خلق و خوی ­تان را با پزشک خود در میان بگذارید. زمانی که دارویی موجب ابجاد علائم شیدایی یا افسردگی شود، پزشک ممکن است دارو ی مذکور را قطع نموده یا دوز دارو را کاهش دهد (البته در صورت امکان). در صورتی که چنین کاری امکان پذیر نباشد، پزشک می ­تواند علائم شیدایی یا افسردگی را با داروهای دیگری درمان کند.

اگر دارویی موجب علائم افسردگی و یا مانیا شود باید مصرف آن را متوقف سازیم؟

اگر فکر می­ کنید مصرف دارویی موجب تجربه علائم افسردگی و یا مانیا می ­شود، حتماً با پزشک خود تماس بگیرید. مصرف دارو را خودسرانه و بدون صلاحدید پزشک­ تان متوقف نسازید. در تمامی چنین مواردی، خطر ناشی از عوارض جانبی داروها باید با خطر و ناراحتی ناشی از عدم درمان بیماری­تان سبک و سنگین شود.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com