خال مادرزادی عروق خونی ( همانژیوما ) – راهنمای والدین

 خال مادرزادی عروق خونی ( همانژیوما ) : مجموعه سطحی عروق خونی روی پوست را به این نام می خوانند.

بسیاری از این نشانه ها به صورت قابل توجهی  در طی زمان ناپدید می شود. در ذهن داشته باشید که بعضی از آن ها قبل از این که بهتر شوند، بدتر می شوند. به ندرت، بعضی از این ها به سطح مطلوب پسرفت نمی کند و نیاز به درمان شدید تر در آینده دارد.

چه چیزی این شرایط را به وجود آورده است و چطور کودک من به این مسئله مبتلا شده است؟

همانژیوما علائم متداول ایجاد شده از سلول هایی هستند که عروق خونی ما را می پوشانند. به صورت تصادفی رخ می دهند، اما در زنان، کودکان زودرس، و دو قلوها متداول تر هستند. علت آن ناشناخته است.

آیا چیزی طی بارداری اتفاق افتاده است که باعث این مسئله شده باشد؟

این علائم تولد به خاطر چیزی که مادر خورده، کاری که کرده یا نکرده طی بارداری ایجاد نشده است.

آیا به صورت بالقوه خطرناک است؟

اگر همانژیوما بزرگ باشد، عمیقا زخمی باشد یا پلک ها، لب ها یا بینی را درگیر کرده باشد (به صورتی که بر دید، خوردن یا تنفس اثر بگذارد) مشکلات ممکن است اتفاق بیفتد و درمان باید انجام شود. آسیب های بزرگ بر روی صورت یا روی کفل ها و پایین ستون فقرات می تواند مشکل زا باشد و ممکن است همراه با مشکلات نورولوژیکی یا مشکلات دیگر باشد. کودکان با بیش از یک همانژیوما در ریسک توسعه همانژیوماهای داخلی هستند که می تواند در بعضی موارد جدی باشد.

دوره معمول این نشانه ها چقدر است؟

آسیب ها معمولا کوچک یا در هنگام تولد غیر قابل مشاهده هستند، سپس به سرعت در چند ماه اول زندگی رشد می کند. در حدود شش تا دوازده ماهگی، همانژیوما رشدش متوقف می شود و آسیب ها طی چند سال بعد به آرامی  پیدا می شود (تخت تر و کمتر قرمز می شود). به عنوان یک قانون کلی، ۵۰ درصد آسیب ها تا سن پنج سالگی بهبود یافته است.

چه نوع درمانی لازم است و آیا به خودی خود از بین می رود؟

آسیب های کوچک اغلب طی زمان به خوبی محو می شود و نیاز به درمان ندارد. همانژیوماهای بزرگتر، شدید تر یا برآمده تر ممکن است نیاز به درمان با استروئیدهای خوراکی برای توقف رشد آسیب و محدود ساختن بدشکلی یا مشکلات داشته باشد. استروئیدهای خوراکی بسیار مفید هستند اما برای استفاده در تمام همانژیوما ها توصیه نمی شوند. اثرات جانبی شامل اشتهای افزایش یافته، افزایش وزن، بدخلقی، اختلال برنامه خواب، فشار خون بالا و آسیب پذیری افزایش یافته به عفونت می باشد.

برای زخم های عمیق یا سرسخت درمان ممکن است شامل پماد، بستن خاص زخم، داروی ضد درد یا درمان لیزری باشد.

آیا این مشکل نهایتا  یک نشانه بد شکل باقی خواهد گذاشت؟

بعضی همانژیوماس های کوچکتر ممکن است بدون گذاشتن اثری برطرف شوند اما بیشتر آسیب ها، بی رنگ شدن (قرمز یا سفید) یا تغییر بافت پوست باقی می گذارند. قرمزی باقی مانده می تواند با لیزر رنگ پالس دار درمان شود. آسیب هایی که برآمده تر هستند می توانند پوست چین دار باقی بگذارد. به این خاطر، جراحی ممکن است برای برداشتن پوست اضافی لازم باشد. زخم های عمیق می تواند نواحی اسکار سفیدی باقی بگذارد. آسیب های بزرگتر شامل بینی یا لب می تواند شکل های طبیعی این ساختارها را تغییر دهد که منجر به بدشکلی می شود.

آیا ما باید با درماتولوژیست درباره این شرایط مشورت کنیم؟

باید با درماتولوژیست برای همانژیوماس های بزرگتر (به خصوص روی صورت یا ناحیه استخوان دنبالچه) و همانژیومایی که دردناک، همراه با خونریزی یا پتانسیلی برای اثر بر تنفس، خوردن یا بینایی دارد، مشورت شود.

چه نوع پیگیری لازم است؟

برای آسیب های کوچکتر،  هیچ پیگیری ممکن است لازم نباشد مگر این که پوست چین خورده یا تغییر رنگ باقیمانده حدود سه تا پنج سالگی باقی مانده باشد. اگر استروئید درمانی خوراکی لازم باشد یا اگر تغییر رنگ وجود داشته باشد، پیگیری بیشتر(گاهی حتی یک بار در هفته) ممکن است لازم باشد. هر تغییری که برای والدین نگران کننده است باید منجر به تماس تلفنی با پزشک و احتمالا پیگیری در مطب شود.