عوامل خطر و علل بیماری دوقطبی

علایم ، عوامل خطر و علل بیماری دوقطبی

این اختلال معمولا در سرتاسر عمر وجود دارد و در اواخر نوجوانی و یا اوایل ۲۰ سالگی دیده می شود.

هر دو جنس به میزان برابری در این اختلال درگیر می شوند.

عوامل خطر بیماری دوقطبی

شرح حال خانوادگی یکی از مهم ترین عوامل خطر است، با ۱۹ درصد افزایش خطر در افراد مبتلایی که از بستگان درجه اول فرد هستند.

وقتی که هم پدر و هم مادر مبتلا باشند، تا ۷۵ درصد احتمال ابتلا به این بیماری افزایش نشان می دهد.

سایر عوامل خطر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• استرس ( در کار، در خانواده و سایر موارد)
• بیماری جسمی
• استفاده از داروهای خاص ( از جمله ضد افسردگی ها)
• سوء مصرف الکل و یا دارو
• تولد کودک

توجه به این موضوع که داشتن یک عامل خطر به معنی مبتلا شدن (درگیر شدن ) به این عارضه نمی باشد، اهمیت دارد. داشتن یک عامل خطر شانس مبتلا شدن به این عارضه را در مقایسه با افرادی که این عامل خطر را ندارند افزایش می دهد. تعدای از عوامل خطر از دیگر عوامل مهم تر می باشند.
همچنین عدم وجود عامل خطر به این معنی نمی باشد که این فرد  دچار این عارضه نخواهد شد، مشورت با پزشکان درمورد اثرات عوامل خطر همواره مهم میباشد.

علل بیماری دوقطبی

در حال حاضر، علل مشخص و ویژه ای برای ابتلای  به اختلال دوقطبی وجود ندارد.

شرح حال خانوادگی یک عامل خطر شناخته شده است، که می تواند نشان دهنده ی نقش عوامل ارثی – ژنتیکی باشد.

عوامل خطر غیر ژنتیکی شامل موارد زیر است:

• استرس
•  بیماری
• سوء مصرف داروها
• الکلی بودن

و شاید در شروع این بیماری نقش داشته باشند.

علایم و نشانه های بیماری دوقطبی

علائم و نشانه های این اختلال به دو دسته ی علائم مانیا و علائم افسردگی تقسیم می شود.

این موارد عبارتند از:

علائم و نشانه های مانیا

• بی خوابی ( کاهش نیاز به خواب)
• فرد مبتلا بیش از حد اعتماد به نفس دارد.
• فکر کردن سریع
• صحبت کردن سریع
• افزایش فعالیت در زمان کار
• افزایش انجام کارهای خطرناک
• ولخرجی زیاد از حد
• و در گاهی اوقات، ویژگی های روانشناختی  وجود دارد از جمله هذیان و توهمات

علائم و نشانه های افسردگی

• کاهش خلق
• علاقه نداشتن به انجام کارهایی که قبلا از انجام آن ها لذت می برده است.
• تغییر اشتها
• احساس بیش از حد گناه
• تغییر در الگوی خواب
• دشواری در تمرکز
• خستگی
• اقدام به خودکشی

عوارض بیماری دو قطبی

جدی ترین عارضه ی این بیماری آسیب به خود و یا خودکشی می باشد. در حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد بیماران مبتلا این اختلال دیده می شود که در اثر خودکشی می میرند.

سوء مصرف الکل و دارو در بین افراد مبتلا به این اختلال شایع تر است.

رفتار های خطرناک ممکن است زمینه ابتلا به بیماری هایی مثل ایدز را افزایش دهد.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com