تشخیص عفونت آمیبی

تشخیص عفونت آمیبی

معاینه جسمانی به همراه بررسی سابقه پزشکی

یافت کیست ها در مدفوع: می توان به منظور تشخیص عفونت آمیبی از کیست های خارج شده از مدفوع استفاده کرد. مدفوع اغلب می تواند حاوی اشکال زنده متحرک آمیب باشد که ممکن است تحت بررسی میکروسکوپی تشخیص داده شود.

با این حال این کیست ها به صورت یکسان خارج نمی شوند. همچنین این احتمال وجود دارد که ظاهر آن ها شبیه آن هایی باشد که از انتاموبای غیربدخیم ساخته شده اند که در این صورت می تواند موجب تشخیص اشتباه شود.

آزمایش های سرولوژیک به منظور اطمینان از وجود پادتن در خون

دو هفته پس از عفونت امکان تشخیص وجود پادتن در خون بیمار آلوده وجود دارد. وجود آنتی بادی در بدن افرادی که به علت بیماری به آبسه کبدی مبتلا شده اند، شایع تر است. زمانی که عفونت از گوارش خارج می شود، تشخیص از طریق بررسی مدفوع به نحو قابل ملاحظه ای سخت تر می شود.

ممکن است که بسیاری از بیماری های بالینی علائم و نشانه های مشابهی داشته باشند. این احتمال وجود دارد که پزشک شما به منظور از بین بردن احتمال ابتلا به سایر بیماری های بالینی برای رسیدن به تشخیص قطعی آزمایش های بیشتری انجام دهد.

درمان عفونت آمیبی

درمان عفونت آمیبی می تواند شامل موارد زیر باشد:

درمان با استفاده از داروهایی که آموبیسیدز نامیده می شود، معمولا و به طور موثر به منظور از بین بردن آموباس داخلی مورد استفاده قرار می گیرد.
این احتمال وجود درد که در صورت کمبود آب شدید در بیمار، مایعات یا به صورت دهانی و یا وریدی به او داده شود.
در صورت به وجود آمدن سوراخ در دستگاه گوارش ممکن است که نیاز به جراحی باشد.

چگونه می توان از بروز عفونت آمیبی پیشگیری کرد؟

توصیه های مفید برای پیشگیری از ابتلا به عفونت آمیبی عبارتند از:

رعایت موارد بهداشتی
شستن دست ها با صابون پیش از غذا خوردن
جوشاندن و یا استفاده از ید به منظور ضدعفونی کردن آب آشامیدنی
شستن سبزیجات و میوه ها قبل از مصرف
در صورتی که شما در حال بازدید از مناطق گرمسیری هستید، غذا و آب تمیز مصرف کنید، به ویژه اگر در مناطقی هستید که فاقد بهداشت مناسب می باشند.
از تماس مستقیم مقعدی با فردی که ممکن است ناقل آمیب از طریق دهان باشد خودداری کنید.