فرآیند تیتراسیون دارویی در نقص توجه – بیش فعالی

تیتراسیون کلمه ی بزرگی است که به معنای کار با پزشک خود برای گرفتن درمان صحیح فرزند خود می باشد. هدف تیتراسیون دارویی در نقص توجه – بیش فعالی، پیدا کردن دوز (یا مقدار) دارو که علائم اختلال بیش فعالی با کمبود توجه ( ADHD) را فرزندتان کنترل می کند با حداقل عوارض جانبی است. مثل هر داروی دیگری، داروهای نقص توجه – بیش فعالی (ADHD) ممکن است عوارض جانبی داشته باشد. و آنها برای هر کودک دقیقا به یک روش یکسان عمل نمیکنند.

ممکن است پیداکردن تعادل صحیح زمان بر باشد- بعضی اوقات هفته های بسیار. اما ارزشمند است. پزشک معمولا به شما خواهد گفت که به کودک خود کمی داروی بیشتری هر ۱ تا ۳ هفته بدهید. آنها این را تازمانی که علائم نقص توجه – بیش فعالی (ADHD) در کودک شما کنترل شده یا عوارض جانبی حاصل شود.

دوز دارویی در ADHD باید همواره فقط برای نیازهای کودک شما برنامه ریزی شود. هیچ برنامه ی درمان پوششی که برای هر کس با نقص توجه – بیش فعالی (ADHD) عمل کند وجود ندارد.

چگونه تیتراسیون عمل می کند

پزشک درمان کودک شما را با دوز دارویی کم آغاز میکند. کودک نیاز خواهد داشت که روی هر دوز دارویی برای تقریبا یک هفته باشد. این به شما و پزشکتان ایده ی خوبی از اینکه آیا درمان کار میکند، خواهد داد. اگر کودک شما احساس شروع عوارض جانبی داشته باشد، این میتواند به شما کمک کند تا دریابید آنها چقدر ممکن است مضر باشند.

بعضی عوارض جانبی با گذشت زمان به آرامی بهتر میشوند. پس مهم است که تغییرات بسیار سریع انجام نشود، مخصوصا اگر دارو علائم کودک را کنترل میکند.

زمانی که پزشک کودکتان برنامه ی تیتراسیون را انجام میدهد، باید قد، وزن، و علائم  کودکتان را حساب کند. پزشک باید هم چنین درباره ی برنامه ی روزانه ی کودکتان و نیازهای خانواده ی شما سوال کند.

چگونه متوجه می شوید درمان درست عمل می کند؟

دارو بخش مهمی از برنامه ی درمانی کلی برای کودکان با نقص توجه – بیش فعالی (ADHD) می باشد. پزشکان اغلب داروهای محرک یا داروهای دیگر برای کنترل علائم نقص توجه – بیش فعالی (ADHD) شامل موارد زیر را تجویز میکنند:

• بیش فعالی
• تکانش گری
• حواس پرتی
• دامنه توجه کوتاه

زمان دوز مناسب، شما ممکن است مشاهده کنید که بعضی از اینها بهتر شده اند.

در مورد عوارض جانبی چه؟

آنها می توانند وابسته به دارویی که برای کودکتان تجویز شده، باشند. داروهای محرک داروهایی هستند که اغلب تجویز میشوند.

عوارض جانبی شایع این ها میتواند شامل موارد زیر باشد:

• کاهش اشتها
• کاهش وزن
• مشکلات خواب
• دل درد
• سردرد
• سرگیجه
• تغییرات شخصیت ( به نظر غمگین، بسیار ساکت، یا شبیه زامبی یا تحریک پذیر )

همواره اگر درباره ی عوارض جانبی نگران یا مضطرب هستید پزشک کودکتان را بلافاصله مطلع کنید. یک مثال می تواند این باشد که کودکتان تیک در حال پیشرفت داشته باشد. تیک ها می توانند حرکات تکرارشونده ی کوچک بدن مثل چشمک زدن یا شکلک درآوردن باشند. پزشک را به خصوص اگر یک عارضه جانبی در حال بدتر شدن است مطلع سازید. این کار را به جای تلاش برای قطع خودسرانه ی دارو انجام دهید. اگر شما ناگهان دارو را قطع کنید، ممکن است عوارض جانبی خطرناکی داشته باشد.

پزشک کودکتان معمولا می تواند عوارض جانبی را حل کند. وی میتواند دوز را کم کند، زمان مصرف را تغییر دهد، یا حتی دارو را عوض کند.

درمورد عوارض جانبی نادر چه؟ مشکلات قلبی، مشکلات کبدی، توهمات ( مثل دیدن اَشکال کوچک، شنیدن چیزها، مشکوک شدن، یا داشتن احساس بیگانه نسبت به پوست خود)، بی قراری، و افکار خودکشی ندرتا ممکن است با بعضی داروهای نقص توجه – بیش فعالی (ADHD) اتفاق بیفتد.

اگر اورژانس باشد، ۹۱۱ را شماره گیری کنید. غیر از آن، با پزشک کودکتان سریعا تماس بگیرید. این موارد طبق آکادمی روانپزشکی کودک و نوجوان آمریکا در کمتر از ۱ در ۱۰۰۰۰ فرد اتفاق میفتد.

تیتراسیون و نقش شما به عنوان والدین

تجویز داروهای نقص توجه – بیش فعالی (ADHD) یک علم دقیق نیست. ممکن است بعضی اوقات هفته ها یا ماه ها زمان ببرد تا به دوز صحیح فرزند شما برسد. اما در طول این مدت کارهایی است که شما باید انجام بدهید.

برای کسب اطلاعات بپرسید. مطمئن شوید که تمام سوالات شما در مورد دارو و فرایند تیتراسیون پاسخ داده شده است. و اطمینان حاصل کنید که شما کاملا متوجه شدید که از دارو قبل از اینکه کودکتان آن را دریافت کنید چه انتظاری دارید.

مواظب او باشید. شما والدین، مانند کودکتان، نیاز خواهید داشت که در این فرایند شرکت کنید. دارو های نقص توجه – بیش فعالی (ADHD) هر کودک را به طور متفاوت تحت تاثیر قرار میدهد. به همین علت مهم است که کودک خود را برای پیشرفت و عوارض جانبی در طول تیتراسیون نظارت کنید.

یادداشت بردارید. بعد از اینکه کودکتان داروی نقص توجه – بیش فعالی (ADHD) را برای حداقل یک هفته استفاده کرد، شما و معلمان کودکتان باید علائم نقص توجه – بیش فعالی (ADHD) را مسیریابی کنید. پزشکتان ممکن است به شما فرم های مخصوص به نام مقیاس ارزیابی برای کمک گرفتن بدهد. شما و معلمان باید آگاه باشید و هر نوع عارضه جانبی که در طی درمان اتفاق میفتد را گزارش دهید.

اگر هیچ مشکلی بعد از یک ماه درمان وجود نداشت، پزشک کودکتان را دوباره ملاقات کنید. در این زمان، پزشک میتواند مطمئن شود که:

• دارو در حال عمل کردن است.
• دوز صحیح است.
• عوارض جانبی برای شما و کودکتان قابل قبول است.

زمانی که دوز صحیح پیدا شد، کارشناسان توصیه میکنند که پزشک را به طور منظم هر ۳ ماه یکبار ملاقات کنید. پزشک بررسی میکند آیا برنامه ی دارویی کودکتان هنوز صحیح است و عمل میکند.

انواع داروهای نقص توجه – بیش فعالی (ADHD)

اولین داروهایی که پزشکان معمولا برای درمان کودکان با ADHD استفاده میکنند داروهای محرک هستند مثل:

• دکسمتیلفنیدات (فوکالین)
• دکستروآمفتامین ( آدرال)
• لیزدکسامفتامین (ویوانس)
• متیل فنیدات (کانسرتا، کوئیلیوانت، ریتالین)

تصور میشود که این داروها به وسیله در دسترس قرار دادن دوپامین شیمیایی بیشتری برای مغز علائم نقص توجه – بیش فعالی (ADHD) را بهبود میبخشند. دوپامین در مناطقی از مغز که خلق و خو و توجه را کنترل میکند یافت می شود.

پزشکان هم چنین ممکن است تجویز یک داروی غیر محرک مثل آتوموکستین (استراترا) را در نظر بگیرند. که به طور عده ماده شیمیایی دیگری را تحت تاثیر قرار میدهد: نور اپی نفرین. همچنین این دارو توجه، خلق و خو و کنترل تکانه را درگیر میکند.

داروهای دیگر نقص توجه – بیش فعالی (ADHD) شامل:

• آرمودافینیل (نوویگیل). دارویی که بیداری را بهبود میبخشد و میتواند دقت را بهتر کند، اما یک خطر بالقوه برای بثورات پوستی جدی در کودکان دارد.
• بوپروپیون (ولبوترین). یک ضد افسرگی است که ممکن است در توجه کمک کننده باشد.
• کلونیدین (کاپوی). یک داروی ضد فشارخون است که ممکن است توجه را بهبود ببخشد.
• گوانفاسین (اینتونیو). یک داروی ضد فشارخون است که میتواند توجه را بهتر کند.
• ونلافاکسین (افکسور). یک ضدافسردگی است که در مطالعات کوچک نشان داده شده توجه را بهبود می بخشد.
• هرکدام از این داروها ممکن است عوارض جانبی داشته باشند. بعضی از اینها ۶ هفته طول می کشد تا شروع به اثر کنند.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com