مرحله چهارم سرطان ریه GAME OVER!

مرحله چهارم سرطان ریه پیشرفته‌ترین مرحله این بیماری است. در مرحله ۴، سرطان به هر دو ریه، ناحیه اطراف ریه‌ها یا اندام‌های دوردست گسترش یافته است (متاستاز داده است).

طبق آمار انستیتوی ملی سرطان آمریکا، متاسفانه ۵۷ درصد از سرطان‌های ریه و برونش (نایژه) در این مرحله تشخیص داده می‌شوند (که خیلی دیره!).

سرطان ریه و برونش دومین سرطان پس از سرطان پستان و یکی از شایعترین انواع سرطان در تمام جهان است. این بیماری حدود ۱۳.۵ درصد از کل موارد جدید سرطان در دنیا است. تنها در ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۱۸ حدود ۲۳۴ هزار نفر به این بیماری مبتلا بوده اند.

میزان بقا برای مرحله چهارم سرطان ریه چقدر است؟

میزان بقای اشخاصی که به این سرطان مبتلا هستند به صورت ۵ ساله اعلام می شود. یعنی شانس بقا دقیقا از روزی که تشخیص داده میشود شخص در مرحله ۴ سرطان ریه است تا ۵ سال آینده تخمین زده خواهد شد.

از لحظه تشخیص تا ۵ سال آینده شانس بقا تنها ۴.۷ درصد است. و متاسفانه شاید برخی از بیماران حتی رنگ ۱ سال بعد را هم نبینند.

نکته: در ارائه میزان و نرخ بقا، پیشرفت های علم و یا نتایج تحقیقات را در نظر نمی گیرند. خدا را چه دیدید شاید در همین چند سال آینده روش های درمانی به قدری پیشرفت کند که بسیاری از سرطان ها درمان شوند. بنابراین به یاد داشته باشید که میزان بقا تنها تخمین است و درصد پاسخگویی بدن های مختلف نسبت به درمان های موجود متفاوت است.

اگر به مرحله چهارم سرطان ریه مبتلا شده باشید، بسیاری از عوامل روی چشم انداز و میزان بقای شما تأثیر گذار خواهد بود. برخی از این عوامل عبارتند از:

سلامت کلی: معمولاً اگر در این مرحله هستید و بیماری دیگری ندارید، نشانگر این است که شما ممکن است توانایی بهتری در تحمل درمان های طولانی مدت داشته باشید.
سن: اگرچه داده های مربوط به روند درمان افراد مسن و مبتلا به سرطان ریه محدود است، اما یک مطالعه کوچک در سال ۲۰۱۳ نشان داد که هر چه سن بالاتر باشد شانس بقا کمتر است.
جنسیت: طبق گزارش انجمن سرطان آمریکا (ACS)، احتمال بروز سرطان ریه در زنان در حدود ۱ تا ۱۷ درصد است. در حالی که این احتمال برای یک مرد حدود ۱ تا ۱۵ درصد است.
نژاد: ACS همچنین اعلام می کند در حالی که زنان سیاه پوست ۱۰ درصد کمتر از زنان سفید پوست مبتلا به سرطان ریه هستند، مردان سیاه پوست حدود ۲۰ درصد بیشتر از مردان سفید پوست به سرطان ریه مبتلا می شوند.
پاسخ به درمان: اگر بدن شما به خوبی به درمان سرطان پاسخ دهد، احتمالاً شانس بقا بیشتر است.

گوشه ای از علایم مرحله ۴

غالباً در این مرحله، تیم بهداشت و درمان شما بر خلاف مراقبت درمانی، بر مراقبت تسکینی متمرکز هستند. سرطان ریه در آخرین مرحله علایم زیرا خواهد داشت:

خستگی: این وضعیت می تواند شامل خستگی شدید جسمی، عاطفی و یا ذهنی باشد.
تغییرات عاطفی: برخی افراد متوجه می شوند که به چیزهایی که قبلاً مورد علاقه آنها بود علاقه کمتری پیدا می کنند.
درد: در محله آخر درد و ناراحتی شدید می تواند رخ دهد، اما تیم مراقبت های بهداشتی شما می تواند به شما در مدیریت درد برای بهبود کیفیت زندگی کمک کند.
تنفس دشوار است: تنگی نفس و مشکل در تنفس در این مرحله غیر معمول نیست. شما می توانید موقعیت ها و تکنیک هایی را که به تنفس کمک می کند بیاموزید، و تیم مراقبت های بهداشتی شما می تواند برای آرام کردن تنفس و کاهش اضطراب شما، دارو هایی را توصیه کند.
سرفه: سرفه مداوم می تواند در اثر وجود توموری که باعث انسداد مجاری هوایی شده باشد رخ دهد. تیم بهداشت و درمان شما می تواند یک برنامه درمانی برای کاهش و کنترل سرفه برای شما در نظر بگیرد.
خون ریزی: اگر تومور به مجاری بزرگ هوایی متاستاز دهد، ممکن است باعث خونریزی شود. پزشک شما ممکن است در این مرحله رادیوتراپی یا روش دیگری را برای تسکین پیشنهاد کند.
تغییر در وضعیت اشتها: خستگی، ناراحتی و برخی داروهای خاص می توانند اشتها را به شدت کاهش دهند. ممکن است متوجه شوید که غذا دیگر به اندازه سابق برای شما جذاب نیست و به نظر می رسد شما سریع‌تر سیر می شوید.

مبتلایان از حامیان خود چه انتظاری دارند؟

اگر یکی از عزیزانتان در این مرحله قرار دارد انتظار دارد که شما او را درک کنید. شما باید با تمام علایم او در این مرحله از کاهش اشتها گرفته تا مشکل در تنفس گرفته تا تغییرات عاطفی مرحله آشنا شوید.

بیمار شما ممکن است تغییرات معنوی و عاطفی خاصی چه مذهبی چه غیرمذهبی را تجربه کند. مطابق نتایج تحقیقات، شخصی که شما به آن اهمیت می دهید با مسائل معنوی روبرو می‌شود که ممکن است باعث پریشانی خودش یا شما شود. یا ممکن است به آنها کمک کند تا با وضعیت فعلی خود کنار بیایند.

در این مقاله نتیجه گرفته می شود که مراقبان و همراهان، بهتر است که ابعاد معنوی و جسمی و روحی و روانی بیمار خود را درک کنند. ارائه مراقبت های بهداشتی غالباً از نظر عاطفی و جسمی خسته کننده است. این وضعیت می تواند منجر به نا امیدی شود و کاملا قابل درک است. اما شما به عنوان حامی باید به مراقبت های خود تا لحظه آخر ادامه دهید.