۷ مهارت اجتماعی مهم و ضروری که همه کودکان باید یاد بگیرند (بخش دوم)

آموختن به موقع مهارت های اجتماعی به کودکان اجازه می دهد که از همان دوران کودکی روابط خوب و مسالمت آمیزی با همسالان خود داشته باشند. فواید یادگیری مهارت های اجتماعی قوی، فراتر از پذیرش اجتماعی است. کودکانی که مهارت های اجتماعی بهتری دارند، احتمالاً از مزایای بیشتر و زودهنگامی بهره می برند. به عنوان مثال، یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ نشان داد که آموختن و استفاده صحیح از مهارت هات اجتماعی ممکن است تا حد زیادی باعث کاهش استرس در کودکانی که در مهد کودک هستند شود.

۳ . گوش دادن (Listening)

مهارت گوش دادن فقط در مورد ساکت ماندن و حرف نزدن نیست، بلکه به معنای دریافت سخنان شخص مقابل به شیوه درست و صحیح است. گوش دادن یکی از اجزاء مهم در ارتباطات سالم است.

از این گذشته، بخش اعظم یادگیری در مدرسه به توانایی کودک در گوش دادن به آنچه که معلم می گوید بستگی دارد. مهارت گوش دادن به یادگیری مطالب، یادداشت برداری و تفکر در مورد آنچه گفته می‌شود و پیشرفت فرزندتان در دانشگاه منجر خواهد شد.

یادگیری مهارت گوش دادن برای آینده کودک شما بسیار حیاتی است. او باید یاد بگیرید که شنونده خوبی برای اساتید و معلمان، کارفراما، شریک جنسی و دوستان خود باشد. خبر بد این است که با وجود پیشرفت تکنولوژی ها کودکان بیشتر از اینکه بخواهند گوش کنند تلاش می کنند خود را با ابزارهای دیجیتال مثل گوشی همراه یا کامپیوتر سرگرم کنند و در صورت عدم توجه به آموختن مهارت گوش دادن ممکن است در آینده به مشکل بر بخورند.

تمرین مهارت گوش دادن در کودکان

هنگام خواندن کتاب برای فرزندتان، به طور دوره ای متوقف شوید و از او بخواهید آنچه را که خوانده اید برای شما بازگو کند. علاوه بر این تمرین سعی کنید به او بیاموزید که تا زمانی که سخن کسی تمام نشده حرف کسی را قطع نکند. او باید یاد بگیرد حرف های مختلف را بشنود.

۴ . احترام به حریم خصوصی و شخصی (Respecting Personal Space)

بعضی از بچه ها در فاصله بسیار نزدیکی از دیگران صحبت می کنند. بعضی دیگر با اشخاصی که به خوبی نمی شناسند گرم می گیرند و یا با آن ها صحبت می کنند. مهم است که به بچه ها یاد دهید چگونه به فضای شخصی افراد دیگر احترام بگذارند.

قوانینی خانگی ایجاد کنید که بچه ها را ترغیب به رعایت فضای شخصی افراد دیگر کند. برای مثال در زدن، پیش از وارد شدن به اتاق می تواند قانونی خوبی برای یاد دادن حریم شخصی به کودکان است.

اگر فرزند شما در هنگام آشنایی با اشخاص به اصطلاح خودمانی از سر و کول آن ها بالا می روند و یا از فاصله بسیار نزدیک با آن ها صحبت می کند باید فرصت را غنیمت بشمارید. این وضعیت می تواند یک کیس آموزشی برای کودک شما باشد. او را کنار بکشید و به او بیاموزید که چگونه می تواند به حریم شخصی دیگران احترام بگذارد.

تمرین مهارت احترام گذاشتن به حریم شخصی دیگران

به فرزند خود بیاموزید که وقتی صحبت می کند، حداقل به اندازه یک دست از شخص مقابلش فاصله بگیرد. به او یاد بدهید که زمانی که در یک صف قرار می گیرد چقدر با حریم دیگران فاصله داشته باشد بهتر است. شما می توانید حالات مختلفی را با او تمرین کنید تا به درستی متوجه شود که مفهوم رعایت حریم شخصی چگونه است.

۵ . برقراری تماس چشمی (Making Eye Contact)

تماس چشمی خوب بخش مهمی از ارتباطات است. بعضی از بچه ها در نگاه کردن و توجه کردن به کسی که در حال صحبت کردن است دچار مشکل هستند. ممکن است کودک شما خجالتی باشد یا نباشد، در هر دو صورت اگر ترجیح دهد به کف اتاق یا جای دیگری نگاه کند نشانه خوبی نیست. شما باید به او درباره اهمیت برقراری ارتباط چشمی موثر توضیحاتی ارائه دهید.

اگر با کودک خود صحبت می کنید و او به چشمان شما نگاه نمی کند به او یادآوری کنید که “لطفا به چشم های من نگاه کن پسرم یا دخترم” شما می توانید هنگامی که حواسش پرت است به او بگویید که “پسرم / دخترم به کجا نگاه میکنی؟”

هر زمان مشاهده کردید که کسی با فرزند شما صحبت می کند و او ارتباط چشمی خوبی با گوینده برقرار می کند، حتما از او سپاسگزاری کنید و با گفتن جملات شایسته ای به او انگیزه بیشتری بدهید.

تمرین مهارت ارتباط چشمی موثر

شما باید به فرزند خود نشان دهید که چگونه می تواند با کسی که ارتباط چشمی برقرار نمی کند مکالمه کند! اینگونه با او تمرین کنید:

از او بخواهید که برای شما یک داستان تعریف کند. پس از اینکه او داستان خود را شروع کرد شما به پایین خیر شوید، به چشمانش نگاه نکنید و یا خلاصه به هرجایی جز او نگاه کنید. بار دیگر از او بخواهید برای شما داستان خودش را تعریف کند. اما اینبار مستقیما به او توجه کنید و ارتباط چشمی برقرار کنید.

تفاوت این دو وضعیت را از او بپرسید. به نظر میرسد بیشتر کودکان تفاوت را تشخیص می دهند و ترغیب می شوند که ارتباط چشمی خوبی برقرار کنند.

۶ . رفتار مودبانه (Using Manners)

گفتن کلمات پسندیده ای مانند “لطفاً” و “از شما سپاسگزارم” و یا رفتارهای مشابه دیگر باعث می شود که دیگران نسیبت به فرزند شما حس خوبی داشته باشند. معلمان، والدین دیگر و سایر بچه ها به کودکی خوش اخلاق و مودب احترام می گذارند.

البته آموزش طرز رفتار مودبانه و صحیح بعضی اوقات دشوار خواهد بود. آروغ زدن روی میز ناهارخوری و یا ناسپاسی مواردی هستند که ممکن است گاهی اوقات از کودک شما دیده شود. برای یادگیری رفتار درست باید صبر و حوصله زیادی داشته باشید.

با این وجود، برای بچه ها به خصوص وقتی در خانه افراد دیگر یا در مدرسه هستند، مهم است که بدانند چگونه مؤدبانه و محترمانه رفتار کنند.

تمرین مهارت داشتن رفتار مودبانه

والدین در درجه اول باید بدانند که اولین و بزرگترین الگوی کودکان هستند. کودکان حتی میتوانند کوچکترین رفتار خوب یا بد شما را تشخیص داده و تقلید کنند. برای آموزش رفتار مودبانه و درست ابتدا باید از رفتار و کردار خود آغاز کنید.

در برخورد با کودکان اگر برای شما کاری انجام دادند با گفتن کلماتی مثل، سپاسگزارم، لطف کردید، ممنونم، دست شما درد نکنه و …. میت وانید نحوه بکارگیری الفاظ مودبانه و رفتار صحیح دیگر را به آن ها بیاموزید. زمانی که فرزندتان فراموش کرد که از روشهای آموخته شده استفاده کند محترمانه به او یادآوری کنید که چگونه رفتار کند. تشکر کردن از کودک برای درست انجام دادن کاری و درست برخورد کردن با شما و دیگران می توان تاثیر فوق العاده خوبی بر روی رفتار مودبانه کودک گذاشت.

نکات پایانی از وبسایت نسخه

مهارت های اجتماعی چیزی نیست که تنها با یک بار آموزش دادن به آن ها بتواند آن را در کودکان نهادینه کرد. نه تنها این مهارت ها بلکه سایر مهارت های اجتماعی دیگر نیازمند توجه و تمرین در درازمدت هستند.

مهارت های اجتماعی همیشه ساده نیستند و می توانند محدوده ای بین ساده تا دشوار برای یادگیری و اقدام داشته باشند. برای همین لازم است که شما از ساده ترین و پایه ای ترین مهارت های اجتماعی شروع کنید.

اگر فکر می کنید که فرزند شما به راحتی با یادگیری مسائل مربوط به مهارت اجتماعی با شما راه نمی آید حتما از یک متخصص کمک بگیرید. در حالی که یادگیری این مهارت ها می تواند دوره بلوغ و بزرگسالی کم خطر و بهتری برای فرزند شما ایجاد کند، فقدان مهارت های اجتماعی نیز می تواند نشانه ای از مشکلات اساسی در کودک شما باشد.

برای مثال کودکانی که دارای مشکلات بهداشت روانی مانند ADHD یا اوتیسم هستند، ممکن است از نظر اجتماعی عقب باشند. پزشک می تواند فرزند شما را ارزیابی کند و مشکلات او را ارزیابی کند تا درمان مناسبی برای او در نظر بگیرد.