۴ اقدامی که برای آرام کردن افراد مضطرب نباید انجام داد

اگر یکی از اعضای خانواده یا دوستان شما با مشکل اختلالات اضطراب مواجه هست، شما می‌توانید نقش ویژه ای برای کمک به او داشته باشید. حمایت شما از او، می‌تواند تا حد زیادی اضطراب و پریشانی‌اش را کاهش دهد. درحالی که ممکن است شما نیت خوبی از کمک کردن و حمایت از شخص دچار اختلال اضطراب داشته باشد، اما ممکن است ناخواسته با گفتن برخی حرف ها یا انجام برخی کارها باعث نگرانی او شوید. در ادامه ۴ اقدامی که نباید برای آرام کردن افراد مضطرب انجام دهید توضیح داده شده است.

۱ . به او نگویید نگران نباشد!

احتمالا در میان دوستان خود، دوستی دارید که  در مواقعی مضطرب می‌شود. اولین کاری که برای او می‌توانید بکنید، این است که متوجه علایم اضطراب او شوید. البته بیشتر اوقات، اگر در نزدیکی شما باشد، احتمالا خودش به شما خواهد گفت که مضطرب است. شما باید سعی کنی که او را از اضطراب دور کنید. هیچوقت سعی نکنید جملات زیر را به کسی که مضطرب و پریشان است بگویید:

• هیچ چیزی برای نگرانی وجود ندارد
• نگران نباش! بسه دیگه اصلا نگرانی نداره!
• این مساله آنقدرها که تو می‌گویی بزرگ نیست.

این جملات قطعا حمایتی نیستند و حتی باعث بدتر شدن اضطراب و دسپاچگی بیشتر او می‎شوند. در عوض سعی کنید جملات حمایتی زیر را برای آرام کردن او و کاهش علایم اضطرابش به او بگویید:

• چطوری میتونم کمکت کنم؟
• چه کاری از دستم برمیاد؟
• من اینجا کنارت هستم برام حرف بزن
• بنظر میرسه که چیزی اذیتت میکنه من درکت میکنم

جملات این چنینی به شخص کمک می‌کند، که زودتر به حالت طبیعی بازگردد و از نگرانی‌هایش کم شود.

۲ . سعی نکنید هیچ مساله‌ای را حل کنید

بعد از اینکه متوجه اضطراب دوست خود، و مانع از فرو رفتن او در اضطراب بیشتر شدید، ممکن است برای اینکه دوست خود را بیشتر آرام کنید، وارد فرآیند حل مساله شوید. یعنی فکر کنید با حل مشکلش برای او مفیدتر خواهید بود. اما این اشتباه است.

در حالی که شما فکر می‌کنید با این کار به دوست خود کمک می‌کنید، اما برعکس ممکن است حتی به دوست خود صدمه بزنید. تنها چیزی که او در لحظه اضطراب می‌خواهد، حضور و یک حمایت عاطفی و احساسی است. صرفا چون شخصی اضطراب دارد به این معنی نیست که توانایی حل مشکلات و کارهای خود را ندارد. برعکس نباید آن ها را دست کم گرفت. زیرا آن ها حتی ممکن است بیشتر از شما هوشمند باشند. و توانایی هایشان به مراتب برای حل مساله از شما بیشتر باشد.

به جای تلاش برای حل مساله، سعی کنید فقط از او حمایت کنید. حضور و صبوری شما بیشتر به شخص مضطرب کمک می‌کند. او را آرام کنید و تا پایان حالات پریشانی کنارش بمانید. سپس حل مشکل را به خود او واگذار کنید.

۳ . بیش از حد تلاش نکنید

زمانی که با دو مرحله بالا، موفق به کاهش اضطراب شخص نشدید، سعی کنید تلاش بیشتری برای او انجام دهید. شما می‌خواهید تا آنجا که ممکن است از او حمایت کنید. بنابراین در نقش یک کمک کننده و حامی ظاهر می‌شوید. بطوری که حتی برخی از کارهای او را برعهده می‎گیرید. اینکار را انجام ندهید.

انجام چنین کاری موجب ایجاد وابستگی او به شما خواهد شد. در ثانی این شخص به مرور زمان دچار بی اعتمادی و کاهش اعتماد بنفس می‌شود. که درنتیجه مضطرب تر از پیش خواهند شد. برخی از افراد پا را فراتر میگذارند، و در نقش یک درمانگر و روانشناس ظاهر می‌شوند. نکنید! شما روانشناس نیستید. شما تا حدی می‌توانید به دوست خود کمک کنید.

برای کمک کردن به او سعی کنید، او را با یک روانشناس یا درمانگر خوب و خبره آشنا کنید.  سپردن او به دستان یک روانشناس خوب بزرگترین لطفی است که میتوانید به او بکنید. کار را به کاردان بسپارید.

۴ . صبور باشید و صبر خود را از دست ندهید

حمایت از دوستان و نزدیکانی که دچار اضطراب می‌شود، کار مفید و هم نوع دوستانه ای است، اما صبوری می‌طلبد. ممکن است هر آن شکیبایی خود را از دست بدهید و حمایت از آن ها را رها کنید.

اضطراب درگیری و پروسه‌ای است که ممکن است، برای سال ها دامن افراد را بگیرد. و بعید است که با تلاش های کم و به سرعت چنین مشکلاتی حل شود. تا زمانی که در دسترس هستید، سعی کنید در حد محدود به او کمک کنید. هیچ کاری لازم نیست انجم بدهید. نه مساله ای باید حل کنید و نه وظایف او بر دوش شما است. تنها از او حمایت کنید و با او صحبت کنید که آرام شود. همین