پنج راز پرورش کودکی باهوش

برای کمک به کودکان به منظور رسیدن به پتانسیل فکری، به یک نابغه نیاز نیست تنها والدینی عاشق و پی گیر کافی است. در اینجا، برخی راه های جالب و آسان، برای تشویق ناقلای کوچکتان آمده است. ” پنج راز پرورش کودکی باهوش ” را بخوانیم:

با کودکتان پیوند برقرار کنید

مغز، برای جستجو به دنبال ایمنی طراحی شده است و به گفته تریسی کاچلو، ویراستارکتاب مغز بر کودک حکومت می کند، اگر مغز احساس ایمنی نکند، نمی تواند یاد بگیرد. به همین خاطر، ایجاد احساس ایمنی کودکتان بسیار مهم است.

ارتباط پوست به پوست به اندازه زمان ارتباط صورت در صورت، ماساژ کودک، صحبت کردن با کودکتان و لباس پوشاندن به فرزندتان، به ایجاد آن حس ایمنی کمک می کند.

ایجاد آن حس ایمنی وقتی والدین تازه ایی هستید، که در حال مبارزه با کمبود خواب، انزوای اجتماعی و وظایف به طور بالقوه ناعادلانه ایی هستید، می تواند سخت باشد. اما یک رابطه احساسی قوی با شریک زندگیتان، یکی از بهترین راه های ایجاد حس امنیت در کودکتان است.

کاچلو پیشنهاد می کند، کارهای عادی روزمره را بنویسید و با شریک زندگیتان درباره چگونگی تقسیم آنها صحبت کنید و در “لحظات احساسی” حامی باشید.

اگر در مقابل کودکتان مشاجره کردید، او می گوید، نگران نباشید، اتفاق می افتد-فقط نسبت به برگرداندن آن احساس امنیت، با آشتی دوباره در مقابلش، اطمینان حاصل کنید. کودکان کلمات را نمی فهمند، اما تحت تاثیر احساساتِ میان شما و شریک زندگیتان هستند.

اگه دوست دارین بدونین رشد حرکتی، شناختی, اجتماعی و زبانی کودکتون چطور بوده، پیشنهاد ما استفاده از  نرم افزار رشدیار هست.

برای کودکتان داستان سرایی کنید

کارشناسان توصیه می کنند، با کودک خود بسیار صحبت کنید.

جیل استم، یک کارشناس در زمینه رشد اولیه مغز و نویسنده کتاب از ابتدا باهوش، می گوید، “مغز یک عضو الگو طلب است.” ” هرچه مغز بیشتر الگوهای زبان را می شنود، یادگیری زبان آسان تر می شود.”

ترِیسی کاچلو، ویراستار کتاب مغز بر کودک حکومت می کند، پیشنهاد می کند که روزتان را با صحبت کردن بگذرانید. کاچلو می گوید، “افکار تمام روز در سر ما می گذرند.” ” و اگرچه ما به طور معمول هر فکر را بلند در با بقیه به اشتراک نمی گذاریم، آوا بخشیدن به این طوفان قوی اطلاعات، در حقیقت قدرت مغزی کودکتان را زیاد می کند.”

در سن ۳ سالگی، کودکانی که به صورت مستمر با آنها صحبت شده است، IQ ایی ۱.۵ برابر بیشتر از کودکانی که با آنها صحبت نشده است، دارند. کاچلو می گوید، در زمانی که آنها در مدرسه ابتدایی هستند، مهارت های بسیار قوی تر خواندن، تلفظ کردن و نوشتن دارند.

شما چگونه بذر چنین رشد زبانی قدرتمندی را می کارید؟ ۳ کلید وجود دارد: تعداد کلمات، تنوع و پیچیدگی کلمات و آنطور که شما آنها را ادا می کنید.

با داستان سرایی در طول روز، طبیعتا همه انواع کلمات را استفاده خواهید کرد. و شما با استفاده از جملات توصیفی ایی مثل “ماشین قرمز” و “قهوه بسیار غلیظ”، به دایره لغاتی که به فرزندتان ارائه می دهید، چاشنی می بخشید.

تن صدای شما نیز بسیار مهم است. شما درباره درجه بالای صدای دوستانه-کودکانه، با اصوات اغراق آمیز (به “سلاااااام، باااا بایییی” فکر کنید)- که به طور غریزی از آنها استفاده می کنید، می دانید؟ شما در حال انجام دادن امری مهم هستید. محققان آن را “روش والدین” می نامند و این راه بسیار خوبی برای کمک به مغز کودک در یادگیری زبان است، زیرا هر حرف صدادار واضح و متمایزتر به گوش می رسد. لحن، به نوزادان کمک می کند صداها را دسته بندی کنند و برای آنها تقلید از درجه صدای بالاتر، آسان تر است.

اِستَم هشدار می دهد، که والدینی که نوزادانشان هنوز شروع به گفتن سخنان نامفهوم نکرده اند، مایلند کمتر سخن بگویند. اما اجازه ندهید کوچولوهایتان شما را متوقف کنند-به خاطر کودکتان هم شده پرحرف باشید. “ما این را به عنوان یک واقعیت می دانیم، که اینکار یادگیری زبان را آسان تر می کند.”

بگذارید سخنان نامفهوم گفتن آغاز شود!

بر روی زمان های رو در رو سرمایه گذاری کنید

بعد از چند ساعت حس می کنید با چشمان چپ شده به او نگاه می کنید؟ این کار را انجام دهید – شما در حال سرعت بخشیدن به رشد مغر کودکتان هستید.

تحقیقات نشان می دهد، که نوزادان در ۳ یا ۴ ماهگی، شروع به تشخیص حالت صورت والدینشان می کنند و همانجا متوقف نمی شوند. در حدود ۵ ماهگی، کودکان می توانند احساسات را در صورت افراد ناآشنا درک کنند – و در ۷ تا۹ ماهگی، می توانند احساس صورت سگ ها و میمون ها را نیز بفهمند.

راس فلام، دانشیار رشته روانشناسی و علوم اعصاب در دانشگاه بریگهام یانگ در پروو، ایالت یوتا، می گوید، احساس، یکی از اولین راه های کودکان برای ارتباط برقرار کردن با ماست. و توانایی درک حالت های صورت، پایه و اساس مهارت های ارتباطیِ قویِ غیرزبانی است، که کودک شما را برای کارگروهی بهتر، درگیری های کمتر و روابط طولانی مدت قوی تر در بزرگسالی، آماده می کند.

تریسی کاچلو، ویراستار کتاب مغز بر کودک حکومت می کند، می گوید، در صورتیکه واقعا هیچگاه نمی توانید زمان های زیادی از رودررو بودن با فرزندتان داشته باشید، مراقب علامت هایی از بیش از حد تحریک پذیر بودن در فرزندتان باشید.

او می گوید، “مغز به استراحت نیاز دارد.” به دنبال علامت هایی همچون به این طرف و آن طرف نگاه کردن فرزندتان بگردید. “اگر آن رو برگرداندن ها بریده بریده هستند، تلاش نکنید آن روند را اجبار کنید.” به جایش، به کودکتان چند دقیقه اجازه دهید، تا چیزهایی که یاد گرفته را پردازش کند.

زمان “سطل” را محدود کنید

نویسنده از ابتدا باهوش، جیل استم می گوید، کودکان زمان زیادی را در “سطل” صرف می کنند. و منظور او از سطل ها، روروئک، صندلی مخصوص ماشین و شبیه این ها- هرچیزی که حرکت کودکتان را محدود می کند، است.

بسیاری از کودکان، هر روز ساعاتی را در صندلی ماشین خود سپری می کنند، حتی وقتی در اتومبیل نیستند. بدیهی است که ایمنی در درجه اول قرار دارد: استم درباره محدود کردن زمان نشستن در صندلی ماشین و دیگر سطل ها، بیرون اتومبیل صحبت می کند.

چرا؟ چون که کودکان نیاز دارند، بتوانند آزادانه به محرک های اطرافشان پاسخ دهند. برای انجام آن، باید بتوانند آزادانه حرکت کنند و به جلو، پهلو و پشت سرشان نگاه کنند. آنها نیاز دارند سیگنال های چشم و گوششان و سیگنال هایی که با آنها به او هشدار داده می شود را دنبال کنند.

استم می گوید، این اولین مرحله رشد سیستم حواس کودک شماست، که “بسیار زود شکل می گیرد.” این مرحله بعدا، صحنه را برای توانایی قوی تری به منظور تمرکز، آماده می کند.

با انگشتتان اشاره کنید

تحقیقات نشان می دهد که اگر شما وقتی نام شی ایی را می گویید، به آن اشاره کنید، کودکان زبان را سریع تر می آموزند.

در ابتدا وقتی اشاره می کنید، کودکتان به شما نگاه خواهد کرد. وقتی کمی بزرگتر می شود، ممکن است به انگشت اشاره گرتان نیز نگاه کند. استاد روانشناسیِ BYU، راس فلوم، می گوید، در ۹ ماهگی، بیشتر کوکان دنبال کردن انگشتتان و دیدن آنچه به آن اشاره می کنید، را شروع می کنند.

در حدود ۹ یا ۱۰ ماهگی، کودکان شروع به آوردن اشیایی برای نشان دادن به شما می کنند. انجام این عکس العمل، “توجه مشترک” نام دارد. این به آن معناست که کودک شما در حال ایجاد توانایی پیوند دادن خود با شما، در رابطه با چیزی (و کسی) غیر از شما دو نفر، است.

والدین برای ایجاد این مهارت چه کاری می توانند انجام دهند؟ به اشاره کردن به اشیا و صحبت درباره آنها ادامه دهید. کودک شما ممکن است کلماتی که می گویید را نفهمد، اما ارتباط شما با او به تدریج پیچیده تر می شود.

برای مثال می توانید به باغ وحش بروید، جایی که هر دوی شما با هم، می توانید به یک حیوان مثل خرس قطبی توجه کنید. فلام می گوید، برای بالا بردن رشد اجتماعی، ادراکی و زبانی، “به آن اشاره کنید، درباره اش صحبت کنید و آن را توصیف کنید.”