سندرم ناراحتی تنفسی گذرا – راهنمای والدین

سندرم ناراحتی تنفسی گذرا – تنفس سریع در روزهای اول زندگی به خاطر ناکامل بودن ریه ها یا جذب کاهش یافته مایع جنینی ریه دیده می شود.

عامل ایجاد سندرم ناراحتی تنفسی گذرا چیست؟

تنفس سریع(tachpnea) نشانه ناهنجاری در ریه ها است. علل تنفس سریع می تواند مایع ریه ای که به سرعت رفع نمی شود (tachypnea گذرای نوزادی)، سطوح ناکافی ماده(سورفاکتانت) در ریه ها که مانع از روی هم افتادن آن ها می شو د(سندرم ناراحتی تنفسی) یا عفونت (ذات الریه) باشد.

واقعا در ریه ها چه اتفاقی می افتد؟

ریه ها سفت تر از حد معمول هستند و توانایی کاهش یافته برای آوردن اکسیژن به جریان خون و بیرون بردن دی اکسید کربن دارند. در بعضی موارد، ممکن است روی هم افتادن تدریجی کیسه های هوایی کوچک وجود داشته باشد، همچنان که این حالت پیشرفت می کند، شرایط بدتر می شود.

تفاوت این اختلال با ذات الریه چیست؟

ذات الریه در اثر عفونت ایجاد شده است. این شرایط با مایع بیش از حد در ریه ها بعد از زایمان یا مقادیر کاهش یافته مواد شیمیایی ایجاد شده است که مانع از روی هم افتادن کیسه های هوایی در ریه می شود.

چه تست هایی برای تعریف بیشتر شرایط لازم است؟

عکس برداری از قفسه سینه تست اصلی است اما بسیاری از این شرایط می تواند در عکس برداری از قفسه سینه مشابه باشد. اغلب شیوه ای که کودک بعد از چندین ساعت عمل می کند تعیین می کند که آیا مایع وجود دارد یا خیر یا آیا روی هم افتادن اتفاق می افتد یا خیر. از آنجایی که عفونت همیشه باعث نگرانی است، شمارش سلول های خونی و کشت خون تقریبا همیشه انجام می شود. گازهای خون برای تعیین این  که چقدر ریه ها خوب عمل می کنند نیز متداولا انجام می شود.

این شرایط چقدر خطرناک است و می توانیم انتظار بهبود کامل داشته باشیم؟

اگر تنها مایع اضافی وجود داشته باشد، این شرایط خفیف است و کودک عموما طی چند ساعت بعد از درمان بهتر می شود. اگر مقادیر کاهش یافته سورفاکتانت وجود داشته باشد، کودک بیشتر احتمال دارد که نیاز به نوعی حمایت تنفسی داشته باشد. سورفاکتانت کاهش یافته یک شرایط قابل توجه تر با مشکلات بالقوه پیچیده تر است و نیاز طولانی تر برای درمان دارد. در هر دو شرایط نوزاد مبتلا عموما بهبودی کامل دارد.

چه نوع درمانی لازم خواهد بود و آیا تاثیرات جانبی بالقوه منفی از درمان وجود دارد؟

در بیشتر شرایط حمایت اکسیژن اضافی و یا حمایت تنفسی با دستگاه لازم خواهد بود. یک فرم مصنوعی ماده شیمایی به نام سورفاکتانت برای پیشگیری از روی هم افتادن ریه به کودکانی که سطوح حمایتی برای استفاده از آن را دارند، داده خواهد شد. اگر تعویض سورفاکتانت مصنوعی لازم باشد، لوله تنفسی در راه هوایی کودک قرار داده خواهد شد و ماده شیمیایی به صورت مستقیم در ریه ها فرستاده می شود. لوله تنفسی ممکن است برداشته شود یا همانجا بماند و فرمی از حمایت تنفسی شروع خواهد شد. این حمایت تنفسی می تواند از طریق چنگ هایی انجام شود که در بینی کودک می روند یا توسط ماشین تنفسی متصل شده به لوله تنفسی. مثل هر ناهنجاری در ریه ها و نیاز به کمک تنفسی، یک سوراخ می تواند در ریه ها ایجاد شود که به هوا امکان فرار از ریه به حفره سینه را می دهد. زمانی که این هوا جمع می شود، این حالت ممکن است ریه ها را فشرده سازد و باعث بدتر شدن بیشتر شرایط تنفسی می شود.

چه مدت کودک من باید در بیمارستان بماند؟

بسته به نوع شدت و این که آیا این مایع اضافی یا سطوح سورفاکتانت است کم، کودک ممکن است در بیمارستان از سه روز تا چند هفته بماند. نوزادان با مایع اضافی و کمبود سورفاکتانت خفیف به سرعت پاسخ می دهند و بستری های کوتاه تری خواهند داشت. در تمام موارد، نگرانی ها در مورد مشکلات تنفسی باید برطرف شود و کودک قبل از رفتن به خانه باید بتواند از راه دهان تغذیه شود.

آیا درمان یا اختلال ریه ها را در آینده ضعیف خواهد کرد و کودک من را مستعد مشکلات مجرای تنفسی آینده خواهد ساخت؟

در بیشتر کودکان که نزدیک به تاریخ به دنیا آمدن هستند یا در تاریخ به دنیا آمدن هستند، اثرات طولانی مدت حداقلی روی ریه وجود دارد.

آیا می توانم تا زمانی که کودک من کاملا بهبود پیدا کند، در بیمارستان بمانم؟

بستری معمول در بیمارستان برای مادران دو تا چهار روز بسته به نوع زایمان است. کودکان با مایع اضافی احتمال بیشتری دارند که با مادر ترخیص شوند. مادران نوزادان با عدم بلوغ سورفاکتانت بیشتر احتمال دارد که قبل از بهبودی کودک ترخیص شوند.

آیا درمانی در خانه بعد از ترخیص لازم است و اگر این طور است، چه کسی به من در اجرای درمان کمک خواهد کرد؟

برای کودکانی که زیاد زودرس نیستند بسیار غیر معمول است که نیاز به درمان بعد از ترخیص داشته باشند. بیشتر نوزادان زودرس ممکن است نیاز به اکسیژن مکمل، درمان های تنفس بینابینی یا به ندرت حمایت تنفسی بیشتر داشته باشند. والدین نوزادان با این نیازها قبل از ترخیص آموزش خواهند دید و اغلب یک تا دو روز و شب را در بیمارستان سپری می کنند قبل از این که کودک آن  ها ترخیص شود. گاهی یک پرستار خانگی ممکن است کمک کند یا درباره مراقبت از کودک بعد از ترخیص بررسی هایی انجام دهد.

آیا ما باید با متخصص نوزادان یا متخصص ریه مشورت کنیم؟

بیشتر نوزادان با مسائل تنفسی که آن ها را ملزم می سازد که واحد مراقبت متمرکز نوزادی منتقل شوند، نیاز به مراقبت توسط متخصص نوزادان خواهند داشت. متخصص ریه عموما نزدیک به ترخیص مورد مشورت قرار می گیرد.

آیا این بیمارستان توانایی پرداختن به این اختلال را دارد یا کودک من باید به بیمارستان دیگری منتقل شود که بیشتر توانایی پرداختن به بیماری های دشوار را دارد؟

این امر بستگی به ظرفیت های هر بیمارستان و سطح توانایی متخصص کودکان در درمان نوزادان بیمار دارد. بسیاری از بیمارستان های کوچک تلاش خواهند کرد که از نوزادان با مایع اضافی که تنها نیاز به اکسیژن اضافی دارند و با ثبات یا در حال بهبود هستند مراقبت کننند.

بعد از ترخیص از بیمارستان، چه نوع پیگیری لازم خواهد بود؟

این  مسئله بستگی به سن کودک در هنگام تولد دارد. اگر کودک نزدیک به تاریخ زایمان مورد انتظار خود باشد، معمولا مراقبت توسط متخصص کودکان لازم است.