منیزیم

اطلاعات کلی در مورد منیزیم – Magnesium

اسامی دیگر لاتین: Aspartate de Magnésium, Atomic Number 12, Carbonate de Magnésium, Chelated Magnesium, Chlorure de Magnésium, Citrate de Magnésium, Dimagnesium Malate, Epsom Salts, Gluconate de Magnésium, Glycérophosphate de Magnésium, Glycinate de Magnésium, Hydroxyde de Magnésium, Lactate de Magnésium, Lait de Magnésium, Magnesia, Magnesia Carbonica, Magnesia Muriatica, Magnesia Phosphorica, Magnesia Sulfate, Magnesia Sulfurica, Magnesio, Magnésium, Magnesium Ascorbate, Magnesium Aspartate, Magnesium Carbonate, Magnésium Chelaté, Magnesium Chloride, Magnesium Citrate, Magnesium Disuccinate Hydrate, Magnesium Gluconate, Magnesium Glycerophosphate, Magnesium Glycinate, Magnesium Hydroxide, Magnesium Lactate, Magnesium Malate, Magnesium Murakab, Magnesium Orotate, Magnesium Oxide, Magnesium Phosphate, Magnesium Phosphoricum, Magnesium Sulfate, Magnesium Taurate, Magnesium Taurinate, Magnesium Trisilicate, Malate de Magnésium, Milk of Magnesia, Mg, Numéro Atomique 12, Orotate de Magnésium, Oxyde de Magnésium, Phosphate de Magnésium, Sels d’Epsom, Sulfate de Magnésium, Trisilicate de Magnésium.

منیزیم یک ماده معدنی است که به مقدار نسبتاً زیادی در بدن وجود دارد؛ به طور متوسط ۲۵ گرم که نیمی از آن در استخوان ها قرار دارد. منیزیم برای انجام بیش از ۳۰۰ واکنش شیمیایی بدن ضروری است. افراد اغلب از طریق مواد غذایی آن را دریافت می کنند اما اگر سطح منیزیم بدن بسیار پایین باشد می توان از مکمل آن استفاده کرد. دریافت منیزیم از طریق مواد غذایی بخصوص در زنان پایین است.

به طور کلی موادی که فیبر بالایی دارند سرشار از مَنیزیم نیز هستند. مثل حبوبات، غلات، سبزیجات، آجیل، محصولات لبنی، گوشت، شکلات و قهوه. آب سخت نیز که دارای مواد معدنی زیادی است منیزیم بالایی دارد.

مَنیزیم را برای پیشگیری یا درمان کمبود منیزیم بکار می برند.

مَنیزیم همچنین به عنوان یک ملین برای یبوست و برای آماده سازی روده برای اعمال جراحی و یا مراحل تشخیصی استفاده می شود. همچنین به عنوان یک آنتی اسید برای درمان سوء هاضمه استفاده می شود.

استفاده از مَنیزیم برای بیماری های قلبی و عروقی از جمله درد قفسه سینه، ضربان نامنظم قلب، فشار خون بالا، سطوح بالای کلسترول ، سطوح پایین کلسترول ، بیماری دریچه قلب (پرولاپس دریچه میترال) و حمله قلبی رایج است.

مَنیزیم همچنین برای درمان اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD)، اضطراب، سندرم خستگی مزمن (CFS)، بیماری لایم، فیبرومیالژیا، گرفتگی عضلات پا در دوران بارداری، دیابت، سنگ کلیه، سردردهای میگرنی، استخوان های ضعیف (پوکی استخوان)، سندرم پیش از قاعدگی (PMS)، بیماری ارتفاع، بی اختیاری ادرار، سندرم پای بی قرار، آسم، تب یونجه، اسکلروز متعدد، و برای جلوگیری از از دست دادن شنوایی استفاده می شود.

ورزشکاران از مَنیزیم برای افزایش قدرت و استقامت استفاده می کنند.

برخی از افراد مَنیزیم را روی پوست خود برای درمان زخمهای آلوده پوست، جوش، و کفگیرک و برای سرعت بخشیدن به بهبود زخم استفاده می کنند. مَنیزیم نیز به عنوان یک کمپرس سرد در درمان عفونت پوستی شدید ناشی از باکتری استرپتوکوک (باد سرخ) و به عنوان یک کمپرس گرم برای عفونت های عمیق پوست استفاده می شود.

برخی شرکت های ساخت مکمل از ترکیب مَنیزیم / کلسیم با نسبت ۲ به ۱ یا ۳ به ۱ استفاده می کنند تا میزان جذب ایده آل باشد. هرچند، پایه علمى معتبری ندارد.

منیزیم در بدن چگوه عمل می کند

مَنیزیم برای رشد مناسب بدن و استحکام استخوان ها ضروری است. برای عملکرد مناسب اعصاب، عضلات و بسیاری از دیگر بخش های بدن. در معده، مَنیزیم به خنثی شدن اسید کمک می کند و مدفوع را در روده حرکت می دهد.

موارد مصرف و اثرگذاری عنصر منیزیم

در موارد زیر مؤثر است

• یبوست. خوردن منیزیم به عنوان یک ملین می تواند مفید باشد.
• سوء هاضمه. خوردن منیزیم با داشتن خاصیت ضداسیدی می تواند عوارض را کاهش دهد. از میان انواع ترکیبات منیزیم، منیزیم هیدروکسید سریع تر عمل می کند.
• فقر منیزیم. مصرف منیزیم در درمان و پیشگیری از آن مؤثر است. فقر منیزیم معمولاً زمانی اتفاق می افتد که فرد مبتلا به اختلالات کبدی، نارسایی قلبی، استفراغ یا اسهال و یا مشکلات کلیوی باشد.
• فشارخون بالا حین بارداری. تزریق منیزیم می تواند گزینه درمانی مناسبی برای کاهش فشارخون و پیشگیری از تشنج آبستنی باشد.

احتمال بالای اثر در موارد زیر را دارد

ضربان قلب نامنظم (تورساد دو پون). تزریق منیزیم می تواند این نوع خاص از آن را درمان کند.

احتمال اثر در موارد زیر را دارد

• ضربان نامنظم (آریتمی). تزریق منیزیم می تواند در درمان آن مفید باشد.
• آسم. تزریق منیزیم می تواند حملات ناگهانی آن را درمان کند. اثرگذاری آن در کودکان بیشتر از بزرگسالان است. خوردن منیزیم حملات را در افرادی که مدت زیادی است که آسم دارند درمان نمی کند.
• درد ناشی از آسیب وارده و عصب در اثر سرطان. تزریق منیزیم درد را تسکین می بخشد.
• فلج مغزی. مصرف منیزیم توسط زن باردار خطر فلج مغزی را در نوزاد کاهش می دهد.
• سندروم خستگی مزمن. تزریق منیزیم عوارض را کاهش می دهد.
• بیماری ریوی. تزریق منیزیم می تواند در درمان مؤثر باشد.
• سردرد شدید. تزریق منیزیم باعث بهبود می شود.
• درد قفسه سینه به دلیل بیماری سرخرگی. مصرف منیزیم از حملات می کاهد.
• دیابت. داشتن یک رژیم غذایی سرشار از منیزیم خطر ابتلا را در بزرگسالان و کودکان چاق کاهش می دهد.
• فیبرومیالژیا. مصرف منیزیم همراه با اسید مالیک درد ناشی از بیماری را کاهش می دهد.
• ضعف شنوایی. خوردن منیزیم می تواند از تحلیل شنوایی در افرادی که در معرض صدای بلند هستند جلوگیری کند. همچنین، مصرف منیزیم ضعف شنوایی به علل دیگر را نیز بهبود می بخشد.
• کلسترول بالا. مصرف منیزیم کلرید و اکسید می تواند کلسترول کلی و بد را به مقدار جزیی کاهش و کلسترول خوب را افزایش دهد.
• سندروم متابولیک (افزایش خطر دیابت و بیماری قلبی). افرادی که منیزیم کمی دارند ۶تا۷برابر بیشتر در خطر سندروم متابولیک قرار دارند. مصرف بیشتر منیزیم می تواند خطر را کاهش دهد.
• سردرد میگرنی. خوردن زیاد منیزیم از فراوانی و شدت سردردها می کاهد.
• پرولاپس دریچه میترال. مصرف منیزیم عوارض را کاهش می دهد.
• پوکی استخوان. مصرف منیزیم از تحلیل استخوان در زنان مسن مبتلا می کاهد. همچنین، استفاده از استروژن همراه با منیزیم به اضافه کلسیم و مولتی ویتامین می تواند استحکام استخوان ها را در این زنان تقویت کند.
• درد پس از هیستروکتومی. تزریق منیزیم می تواند درد را کاهش دهد. استفاده از دوز ۳گرمی و پس از آن ۵۰۰میلی گرم در ساعت احساس ناراحتی را کاهش می دهد. هرچند دوز پایین تر نه تنها درد را کاهش نمی دهد بلکه افزایش نیز می دهد.
• درد پس از جراحی. تزریق آن همراه با داروی بیهوشی و یا استفاده از آن پس از جراحی درد را به تأخیر می اندازد.
• سندروم پیش قاعدگی. مصرف منیزیم عوارضی چون پف کردگی و تغییرات خلق و خو را بهبود می بخشد. منیزیم همچنین از میگرن های پیش قاعدگی نیز پیشگیری می کند.
• سکته. مصرف منیزیم بیشتر در مواد غذایی خطر را در مردان کاهش می دهد. اثر مکمل های منیزیم در این مورد مشخص نیست.
• درد سینه ناشی از اسپاسم رگ های خونی. تزریق منیزیم می تواند از اسپاسم عروق خونی جلوگیری کند.

احتمال عدم اثر در موارد زیر است

• حمله قلبی. به طور کلی، تزریق منیزیم یا خوردن آن خطر مرگ مس از حمله قلبی را کاهش نمی دهد.
• عملکرد ورزشی. مصرف منیزیم انرژی و استقامت را حین یک فعالیت ورزشی افزایش نمی دهد.
• گرفتگی عضلات. مصرف مکمل های منیزیم فراوانی و شدت آن را کاهش نمی دهد.
• مرده زایی. مصرف مکمل های منیزیم حین بارداری خطر را کاهش نمی دهد.
• کزاز. مصرف منیزیم خطر مرگ را کاهش نمی دهد. هرچند، می تواند مدت زمان بستری را کاهش دهد.
• آسیب تروماتیک مغزی. مصرف منیزیم آسیب را بهبود نمی بخشد و خطر مرگ را نیز کاهش نمی دهد.

شواهد کافی برای اثر در موارد زیر موجود نیست

• ترک الکل. خوردن مَنیزیم می تواند کیفیت خواب را در این افراد افزایش دهد. هرچند، تزریق مَنیزیم این اثر را ندارد.
• بیماری ارتفاع. مصرف مَنیزیم پیش از بالا رفتن از کوه و ادامه دادن آن تا پایین آمدن از کوه از بروز بیماری جلوگیری نمی کند.
• مسمومیت آلومینیم فسفید. مصرف مَنیزیم خطر مرگ را در این افراد کاهش می دهد.
• اضطراب. مصرف مَنیزیم، زالزالک و خشخاش کالیفرنیا می تواند مفید باشد.
• اختلال بیش فعالی. کودکان مبتلا سطح منیزیم پایینی دارند. مصرف مَنیزیم می تواند به درمان کمک کند.
• اختلال دوقطبی. مصرف مَنیزیم اثری همانند لیتیوم در این افراد دترد.
• فشارخون بالا. مصرف مَنیزیم مقداری فشار دیاستولک را کاهش می دهد اما فشار سیستولیک را.
• سنگ کلیه. خوردن مَنیزیم می تواند از تشکیل دوباره سنگ جلوگیری کند اما اثرگذاری دیگر داروها مثل کلروتالیدون بیشتر است.
• جنون. مصرف مَنیزیم همراه با داروی وراپامیل عوارض بیماری را کاهش می دهد. تزریق مَنیزیم می تواند نیاز به دارو برای کنترل شدت بیماری را کاهش دهد.
• ام اس. مصرف مَنیزیم سفتی عضلات را بهبود نمی بخشد.
• گرفتگی عضلات پا مربوط به بارداری. مصرف منیزیم می تواند اثرگذار باشد.
• زایمان زودرس. تزریق مَنیزیم می تواند از عوارض بکاهد. مَنیزیم می تواند تا ۴۸ ساعت زایمان را به تأخیر بیاندازد.
• سندروم پای بی قرار. مصرف مَنیزیم می تواند حرکات را کاهش و کیفیت خواب را افزایش دهد. هرچند اثر مَنیزیم قطعی نیست.
• خونریزی مغزی. تزریق مَنیزیم خطر مرگ و حالت نباتی را کاهش می دهد.
• مرگ قلبی ناگهانی. مصرف زیاد کلسیم خطر آن را کاهش می دهد.
• تب یونجه
• بیماری لایم

عوارض جانبی و ایمنی عنصر مَنیزیم

خوردن آن در اندازه مناسب و یا تزریق آن طبق نسخه بی خطر است. در برخی ممکن است باعث اسهال، استفراغ و دل درد شود.

دوز کمتر از ۳۵۰ میلی گرم در روز خطری ندارد. مصرف زیاد آن می تواند خطرناک باشد و باعث عوارضی چون ضربان نامنظم، فشارخون پایین، کما و مرگ شود.

ملاحظات و هشدارها

حاملگی و شیردهی: مصرف آن در دوز تجویز شده بی خطر است.

اختلالات خونریزی: مَنیزیم سرعت انعقاد خون را کاهش می دهد. در نتیجه خطر خونریزی یا کبودی افزایش می یابد.

انسداد قلبی: دوز بالای مَنیزیم مضر است.

مشکلات کلیوی: کلیه ها قادر به پاکسازی کامل بدن از مَنیزیم نیستند. استفاده مَنیزیم بیشتر باعث عوارض خطرناکی می شود.

تداخلات عنصر منیزیم

تداخل متوسط : مراقب استفاده همزمان باشید

• آنتی بیوتیک (آمینوگلیکوزید): برخی آنتی بیوتیک ها بر عضلات اثر می گذارند. مَنیزیم نیز همینطور. مصرف همزمان می تواند باعث آسیب شود. مثل آمیکاسین، جنتامیسین، کانامایسین، استرپتومایسین و توبرامایسین.
• آنتی بیوتیک (کنولون): مصرف همزمان مَنیزیم میزان جذب و اثربخشی آن را کاهش می دهد. برای اجتناب، مَنیزیم را ۲ساعت قبل و یا ۴تا۶ساعت بعد مصرف کنید. مثل سیپروفلوگزاسین، انوگزاسین، نورفلوگزاسین، اسپارفلوگزاسین، تروافلوگزاسین و گرپافلوگزاسین.
• آنتی بیوتیک (تتراسیکلین): میزیم در معده به آن چسبیده، جذب آن را کاهش و از اثربخشی آن می کاهد. مَنیزیم را ۲ساعت قبل و یا ۴ساعت بعد مصرف کنید.مثل دمکلوسیکلین و مینوسیکلین.
• بیسفسفنات: مَنیزیم و ج ذب و اثربخشی آن را کاهش می دهد. مَنیزیم را حداقل با فاصله زمانی ۲ساعته مصرف کنید. مصرف همزمان مَنیزیم باعث افت شدید فشارخون می شود.
• داروهای فشار: مثل نیفدیپین، وراپامیل، دیلیتیازم، ایسرادیپین، فلودیپین آملودیپین
• مسکن های عضلانی: مَنیزیم به آرامش عضلات کمک می کند. مصرف همزمان آن باعث بروز عوارض جانبی داروها می شود. مثل کاریزوپرودل، پیپکرونوم، ارفنادرین، سیکلوبنزاپرین، گالامین، آتراکروم، پانکورنوم و ساکسینکولین.
• قرص آب: برخی از این قرص ها مَنیزیم بدن را افزایش می دهند. مصرف همزمان می تواند مقدار کلسیم بدن را به شدت افزایش دهد. مثل آمیلورید، اسپیرونولاکتون و تریامترن.

دوز مصرفی عنصر منیزیم

مصرف خوراکی

فقر متوسط آهن: مَنیزیم سولفات ۳ گرم در ۴ دوز ۶ گرمی.

درمان یبوست: هر دوز مَنیزیم می بایست با یک لیوان پر آب مصرف شود. دوزهای معمول عبارتند از:

• مَنیزیم سیترات: ۸.۷۵ تا ۲۵ گرم
• مَنیزیم هیدروکسید: ۲.۴ تا ۴.۸ گرم
• مَنیزیم سولفات: ۱۰ تا ۳۰ گرم

برای درمان سوء هاضمه

• مَنیزیم هیدروکسید: ۴۰۰ تا ۱۲۰۰ میلی گرم ۴بار در روز
• مَنیزیم اکسید: ۸۰۰ میلی گرم

کاهش فراوانی و شدت سردردهای میگرنی

• مَنیزیم سیترات ۱۸۳۰ تا ۳۶۲۵ میلی گرم تا ۳ ماه
• مَنیزیم اکسید ۴۰۰ میلی گرم دو بار در روز

کاهش فراوانی و شدت میگرن در کودکان: ۱۵میلی گرم به ازای هر کیلو وزن مَنیزیم اکسید تا ۱۶هفته.

درمان کمبود مَنیزیم در دیابت۲ : ۵۰ میلی لیتر مَنیزیم کلرید ۵% برای ۱۶هفته

پوکی استخوان: ۳۰۰ تا ۱۸۰۰ میلی گرم مَنیزیم هیدروکسید برای ۶ماه و متعاقب آن ۶۰۰ میلی گرم تا ۱۸ ماه.

سندروم پیش قاعگی: ۳۳۳ میلی گرم مَنیزیم اکسید در روز

میزان مصرف توصیه شده برای ۱ تا ۳ سال ۸۰ میلی گرم، ۴ تا ۸ سال ۱۳۰ میلی گرم، ۹ تا ۱۳ سال ۲۴۰ میلی گرم، ۱۴ تا ۱۸ سال ۴۱۰ میلی گرم پسران و ۳۶۰ میل دختران، ۱۹ تا ۳۰ سال ۴۰۰ میل مردان و ۳۱۰ زنان، بیش از ۳۱ سال۴۲۰ مردان و ۳۲۰ زنان، زنان حامله ۱۴ تا ۱۸ سال ۴۰۰، ۱۹ تا ۳۰ سال ۳۵۰، ۳۱ تا ۵۰ سال ۳۶۰، زنان شیردا ۱۴ تا ۱۸ سال ۳۶۰، ۱۹ تا ۳۰ سال ۳۱۰، ۳۱ تا ۵۰ سال ۳۲۰ . برای نوزادان تا ۶ ماه مقدار کافی دریافت ۳۰ میلی گرم و ۷ تا ۱۲ ماه ۷۵میلی گرم. حداکثر میزان استفاده برای ۱ تا ۳ سال ۶۵، ۴ تا ۸ سال ۱۱۰ و بیش از ۸ سال ۳۵۰ میلی گرم در روز.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com