فعالیت فیزیکی برای کودکان و نوجوانان

فعالیت فیزیکی برای کودکان و نوجوانان – نکاتی برای کمک به کودک:

• به دنبال راه هایی برای جالب تر کردن ورزش باشید. ببینید آیا کودکتان از یک فعالیت خاص لذت می برد یا که خیر. اگر این طور نیست، به دنبال فعالیت های دیگری باشید. فعالیت ها را جالب تر کنید!!! مثلا ورزش را بخشی از گردش خانواده کنید، بازی هایی درست کنید که در طول مسیر انجام دهید و یا دوستانی را  دعوت کنید تا با هم فعالیت هایی را انجام دهید.

• کودک خود را با فعالیت هایی مواجه کنید که می تواند برای تمام زندگی انجام دهد. شنا کردن، دوچرخه سواری  و یا هاکی مثال هایی از فعالیت هایی هستند که بسیاری از افراد تا سن سالمندی از آن لذت می برند.
• مدل نقش خوبی برای کودکان خود باشید. اگر به برنامه ی  فیتنس خودتان علاقه ندارید، کودک شما نیز جذب آن نمی شود. از سوی دیگر، سعی نکنید که به حدی بر فیتنس تاکید کنید که کودک شما با رفع انتظارات شما احساس رضایت کند.
• سعی کنید فضایی در خانه ایجاد کنید که فعال بودن را ترغیب کند. کودکانی که در خانواده ای زندگی می کنند که در آن والدین غیر فعال هستند، احتمال دارد که خود را نیز طبیعتا غیر فعال بدانند.
• زمان تماشای تلویزیون و استفاده از کامپیوتر را برای کودک کاهش دهید. ارتباط مستقیم بین کاهش این فعالیت ها و افزاش فعالیت فیزیکی کودک وجود دارد. به خاطر داشته باشید لازم نیست که ورزش خیلی هم پیچیده باشد. فرستادن کودکان به بیرون برای بازی کردن سالم تر از این است که در جلوی تلویزیون و یا کامپیوتر بشینند.

سازمان دهی ورزش ها

اگر کودک شما در ورزش های سازمان یافته مشارکت دارد:

• درباره ی ریسک های مربوط به این آسیب ها برای آن ورزش مطالبی یاد بگیرید و این که چطور از آن ها پیشگیری کنید. به کودک خود کمک کنید تا از آسیب های ورزشی پیشگیری کند. اگر نگرانی هایی در این زمینه  دارید، با پزشک کودک خود صحبت کنید.
• مربی کودک خود را بشناسید. مطمئن شوید که مربی چیزهایی درباره طب ورزشی برای آن ورزش خاص می داند.
• درباره سبک مربی برای واداشتن کودکان به یادگرفتن مهارت ها و خوب بازی کردن اطلاعاتی کسب کنید. شما و کودکتان باید با سبک مربی و مهارت های مربی همسو باشید.
• نوجوانان گاهی برای فعال شدن نیاز به ترغیب دارند. شما می توانید  با بیان مثالی به آن ها انگیزه  بدهید.
• اگر ورزش منظم بخش طبیعی از زندگی خانواده باشد، نوجوانان ممکن است شروع یا ادامه ورزش را طبیعی تلقی کنند. فعالیت های خانواده نیز به عنوان فعالیت فیزیکی تلقی می شود. با نوجوان خود درباره مزیت های فیزیکی ورزش مثل سطح انرژی یا خلق ارتقا یافته صحبت کنید.

ورزش های رقابتی

اگر چه ورزش های رقابتی راه عالی برای نوجوانان از نظر فعال شدن فیزیکی است،  در حالی که آن ها مهارت های اجتماعی ارزشمندی را یاد می گیرند، توجه کنید که ورزش ها برای همه مناسب نیستند.

روی چیزهایی تمرکز کنید که نوجوان شما از انجام آن لذت می برد، چه این ورزش ها رقابتی  و چه غیر رقابتی باشد  و یا فعالیت های فیتنس شخصی.

بعضی نوجوانان ممکن است ورزش های فردی مثل کاراته، ژیمناستیک و شنا را به جای ورزش های گروهی مثل فوتبال و بیس بال ترجیح دهند.

به نوجوان خود کمک کنید که از رقابتی که بر بردن ورای هر چیز دیگر تاکید دارد، اجتناب کند.

اجتناب از آسیب ها

بسیاری از ورزش ها نیاز به حرکات تکراری دارد و یا مستلزم این است که استخوان ها به صورت تکراری وزن را تحمل کنند. آسیب های ناشی از استفاده ی  بیش از حد می تواند از استرس بر مفاصل،  عضلات و یا دیگر بافت ها و اجازه ندادن به بهبودی مجدد آن ها حاصل شود.

استخوان های در حال رشد ورزشکاران جوان ممکن است نتواند استرس را به اندازه ی استخوان های بزرگسالان بالغ تحمل کند. استرس مکرر  بر روی  بدن ممکن است منجر به تحریک، تورم، شکستگی ناشی از استرس و  یا دیگر مشکلات شود. برای مثال، شناگر ممکن است دچار آسیب روتاتور کاف شود به خاطر اینکه نمی فهمد که خستگی و یا عملکرد ضعیف، نشانه ی استفاده بیش از حد است.

نوجوانانی که در رویدادهای مقاومتی ورزش های سالانه  و یا مسابقات آخر هفته شرکت می کنند و نوجوانانی که رژیم می گیرند تا برای ورزش کردن در رنج وزنی معینی باشند، نیز در خطر آسیب قرار دارند. آکادمی آمریکایی کودکان محدود کردن یک ورزش را به کمتر از ۵ روز در هفته توصیه می کند و حداقل ۱ روز استراحت از هر فعالیت فیزیکی سازمان یافته را توصیه می کند. همین طور این آکادمی پیشنهاد می کند که ورزشکاران حداقل ۲ تا ۳ ماه در هر سال از ورزش خاص خود  دور باشند.

هر کس که فعالیت زیادی را بدون شرایط درست انجام می دهد، در خطر آسیب قرار دارد. مطمئن شوید که ورزشکاران جوان استراحت و تغذیه مناسب دارند.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com