زایمان طبیعی

بعد از ماه ها انتظار, تاریخ زایمان شما نزدیک است. در اینجا چیزهایی که از شروع زایمان طبیعی تا اولین روزها و هفته ها با کودکتان در انتظارتان است را آورده ایم.

علائم زایمان

هیچ کس نمی تواند با اطمینان تعیین کند که چه زمانی زایمان شروع خواهد شد – تاریخی که دکتر شما به شما می دهد صرفا نقطه مرجع است. شروع زایمان سه هفته قبل از تاریخ یا دو هفته بعد از آن طبیعی است. علائم زیر نشان می دهد که زایمان احتمالا نزدیک است:

سبک شدن. این زمانی اتفاق می افتد که سر نوزاد شما در لگن شما قرار می گیرد تا آماده زایمان شود. شکم شما ممکن است پایین تر به نظر آید و ممکن است برای شما نفس کشیدن راحت تر باشد زیرا نوزاد دیگر به ریه های شما فشار نمی آورد. ممکن است احساس نیاز بیشتر برای ادرار کردن داشته باشید, به خاطر اینکه نوزاد شما به مثانه شما فشار می آورد. این می تواند یک هفته قبل تا چند ساعت قبل از شروع زایمان اتفاق بیفتد.
دیدن خون. تخلیه خونی رنگ یا قهوه ای از رحم شما ، موکوس آزاد شده است که رحم را از عفونت حفظ می کرده است. این چند روز قبل یا در شروع زایمان اتفاق می افتد.
اسهال. مدفوع شل متداول ممکن است به این معنی باشد که زمان زایمان نزدیک است.
غشاهای پاره شده. نشت مایع از واژن به این معناست که غشای کیسه آمونیاک که کودک شما را احاطه و حمایت می کرده است, پاره شده است. این می تواند ساعت ها قبل از شروع زایمان یا طی زایمان اتفاق بیفتد. بیشتر زن ها در ۲۴ ساعت زایمانشان شروع می شود. اگر که زایمان به صورت طبیعی در این چهارچوب زمانی اتفاق نیفتد, پزشکان ممکن است زایمان را تحریک کنند تا از عفونت و مشکلات زایمان جلوگیری کنند.
انقباضات. اگرچه تجربه انقباضات نامنظم دوره ای با نزدیک شدن زایمان شما غیر طبیعی نیست, انقباضات در فواصل کمتر از ۱۰ دقیقه معمولا نشانه این هستند که زایمان نزدیک است.

مراحل زایمان طبیعی

زایمان نوعا به سه مرحله تقسیم می شود

مرحله ۱. مرحله اول زایمان به سه فاز تقیسم می شود: نهفته, فعال و انتقال

فاز اول, فاز نهفته طولانی ترین و کم شدت ترین فاز است. طی این فاز انقباضات بیشتر می شود و به رحم شما کمک می کند که اتساع یابد تا کودک بتواند از میان مجرای زایمان عبور کند. ناراحتی در این مرحله کم است. طی این فاز, رحم شما تقریبا ۳ تا ۴ سانتی متر اتساع خواهد یافت و نازک خواهد شد. اگر انقباضات شما منظم هستند, احتمالا طی این مرحله به بیمارستان فرستاده خواهید شد و بررسی های لگن روی شما انجام می شود تا مشخص شود رحم چقدر اتساع یافته است.

طی فاز فعال, رحم از ۴ تا ۷ سانتی متر اتشاع می یابد. شما ممکن است درد یا فشار شدید در پشت خود یا شکم طی هر انقباض احساس کنید. ممکن است احساس تمایل برای فشار آوردن یا منقبض کردن شکم داشته باشید اما دکتر شما از شما می خواهد تا وقتی که رحم کاملا باز می شود صبر کنید.

طی انتقال, رحم کاملا تا ۱۰ سانتی متر اتساع یافته است. انقباضات بسیار قوی, دردناک و مکرر هستند و هر سه تا چهار دقیقه می آیند و از ۶۰ تا ۹۰ ثانیه طول می کشند.

مرحله ۲. مرحله دو وقتی شروع می شود که رحم کاملا باز شده است. در این نقطه, دکتر شما به شما اجازه می دهد که فشار وارد کنید. فشار وارد کردن شما, همراه با نیروی انقباضات شما, نوزاد را در مجرای زایمان حرکت خواهد داد. نقاط نرم روی سر نوزاد به نوزاد امکان حرکت در مجرای باریک را می دهد.

سر نوزاد وقتی که پهن ترین بخش آن به مجرای واژن می رسد برجسته می شود. به محض اینکه سر کودک بیرون می آید دکتر مایع آمنیوتیک, خون و موکوس را از بینی و دهان او پاک می کند. شما همچنان به فشار آوردن ادامه خواهید داد تا به بیرون آمدن شانه و تنه کودک کمک کنید.

وقتی که نوزاد به دنیا آمد, دکتر شما, یا همسر شما, بند ناف را می برد.

مرحله ۳. بعد از اینکه نوزاد به دنیا آمد, شما وارد مرحله نهایی زایمان می شوید. در این مرحله, شما جفت را بیرون می دهید که ارگانی است که نوزاد را درون رحم تغذیه می کند.

هر زن و هر زایمان با دیگری فرق دارد. مقدار زمان صرف شده در هر مرحله زایمان متفاوت خواهد بود. اگر این بارداری اول شما باشد, زایمان معمولا حدود ۱۲ تا ۱۴ ساعت طول می کشد. پروسه معمولا برای زایمان های بعدی کوتاه تر است.

درمان های درد

درست همانطور که زمان زایمان متفاوت است, مقدار دردی که زنان تجربه می کنند هم متفاوت است.

وضعیت و اندازه نوزاد شما و قدرت انقباضات شما می تواند بر درد اثر داشته باشد. اگرچه بعضی زنها می توانند با تنفس و تکنیک های آرام سازی یاد گرفته در کلاسهای زایمان درد را کنترل کنند, بقیه نیاز به متدهایی برای کنترل درد خود دارند.

بعضی از متدهای مورد استفاده رهایی از درد عبارتند از

دارو. داروهای متعدد برای کمک به کاهش درد زایمان استفاده می شوند. اگرچه این داروها معمولا برای کودک و مادر ایمن هستند, مثل هر داروی دیگری, پتانسیل اثرات جانبی را دارند.

داروهای از بین برنده درد در دو دسته قرار می گیرند: آنالژسیک ها و آنستتیک ها.

آنالژسیک ها درد را بدون از دست دادن حس یا حرکت عضلات از بین می برند. طی زایمان, آنها ممکن است به صورت سیستماتیک با تزریق در عضله یا ورید یا به صورت ناحیه ای با تزریق در کمر برای بی حس کردن قسمت پاینی بدن شما استفاده شوند. یک تزریق در مایع نخاعی که بلافاصله درد را از بین می برد به عنوان بلوک نخاعی نامیده می شود. یک بلوک اپی دورال داروی ضد درد را به صورت مداوم به ناحیه دور طناب نخاعی شما و اعصاب نخاعی از طریق کاتاتر وارد شده در فضای اپی دورال وارد می کند. ریسک های احتمالی هر دو شامل فشار خون کاهش یافته می باشد که می تواند ضربان قلب کودک را کاهش دهد و باعث سر درد شود.

آنستتیک ها تمام حس ها شامل درد را از بین می برند. آنها همچنین حرکت عضله را متوقف می کنند. آنستتیک های عمومی باعث می شود که شما هوشیاری را از دست بدهید. اگر شما زایمان سزارین دارید, ممکن است به شما آنستزیا اپی دورال, نخاعی یا عمومی داده شود. فرم مناسب بیهوشی(انستزیا) بستگی به سلامت شما, سلامت نوزاد و شرایط پزشکی احاطه کننده زایمان شما دارد.

گزینه های غیر دارویی. متدهای غیر دارویی برای کاهش درد شامل طب سوزنی, هیپنوتیزم, تکنیک های آرام سازی و تغییر پوزیشن به صورت مداوم طی زایمان می باشد. حتی اگر شما رهایی از درد غیر دارویی را انتخاب کنید, هنوز می توانید در هر نقطه طی زایمان درخواست داروهای ضد درد کنید.

بعد از زایمان چه چیزی در انتظار شماست

درست همانطور که بدن شما قبل از زایمان تغییراتی پیدا کرد, وقتی زایمان تمام شود دچار تغییراتی خواهد شد. از نظر فیزیکی شما موارد زیر را احساس می کنید:

درد در ناحیه اپیزیوتومی. اپیزیوتومی برشی است که توسط دکتر در پرنیوم ( ناحیه بین واژن و مقعد ) ایجاد می شود تا به زایمان نوزاد کمک کند یا از پارگی جلوگیری کند. اگر این کار انجام شود یا ناحیه طی زایمان پاره شود بخیه ها ممکن است راه رفتن یا نشستن را با مشکل مواجه سازد. این همچنین ممکن است موقعی که سرفه یا عطسه می کنید دردناک باشد.
سینه های دردناک. سینه های شما ممکن است متورم, سفت و تا چند روز دردناک باشد زیرا شیر وارد آن می شود نوک سینه شما ممکن است دردناک باشد.
هموروئید. هموروئید ( ورید های واریسی متورم در ناحیه مقعدی ) بعد از زایمان و بارداری متداول هستند.
یبوست. دفع مدفوع ممکن است برای چند روز اول بعد از زایمان دشوار باشد. هموروئیدها, اپیزوتوم ها و عضلات دردناک ممکن است با حرکات روده ای ایجاد درد کند.
احساس گرمای و سردی. تطابق بدن شما با سطوح متغیر هورمون ها و جریان خون می تواند باعث شود یک لحظه احساس گرما و لحظه بعد احساس سرما کنید.
بی اختیاری ادرار یا مدفوع. عضلات کشیده شده طی زایمان, به خصوص بعد از زایمان طولانی, ممکن است باعث نشت ادرار موقع خنده یا عطسه شود یا کنترل حرکات دفعی را دشوار سازد.
دردهای بعد از زایمان. بعد از زایمان, شما انقباضات را چند روز بعد تجربه خواهید کرد زیرا رحم به اندازه قبل از زایمان خود بر می گردد. شما ممکن است موقع مراقبت از نوزاد خود بیشتر متوجه انقباضات شوید.
تخلیه واژنی. بلافاصله بعد از زایمان شما احساس تخلیه خونی سنگین تر از پریود معمولی دارید. طی زمان, تخلیه سفید یا زرد خواهد شد و بعد در دو ماه کاملا متوقف خواهد شد.
از نظر احساسی شما ممکن است آزردگی, ناراحتی یا گریه را تجربه کنید که به عنوان غم نوزاد نامیده می شود. این علائم در ۸۰ درصد مادرها اتفاق م یافتد و ممکن است مرتبط با تغییرات فیزیکی و تنظیم عاطفی شما با مسئولیت های مراقبت از نوزاد باشد.

اگر مشکلات باقی ماند, به دکتر خود یا متخصص سلامت اطلاع دهید. شما ممکن است افسردگی بعد از زایمان را تجربه کنید که مشکل جدی تری است که بین ۱۰ تا ۲۵ درصد مادرها را متاثر می کند.

اگر شما سزارین شده اید و اطلاعاتی درباره این می خواهید که سزارین چطور بر زایمان های آینده شما اثر می گذارد به موضوع زایمان واژنی بعد از سزارین مراجعه کنید.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com